"เกร็งหรอ"
"นิดหน่อย"
"ไม่ต้องเกร็งหรอก มีพี่ทั้งคน"
"อ่า"
ผมครางเบาๆ ในลำคอ เมื่อเหยียบย่ำผ่านช่องทางที่เกือบจะโดนบุคคลที่โดนเเปะป้ายว่าเป็นลูกชายเจ้าของเอชคลับลวนลามมาก่อน
หัวใจที่บอบช้ำกำลังเเสดงอาการออกมาให้ผมรับรู้ว่ามันยังคงทำงานอยู่ เเต่ก่อนที่ในหัวผมจะฟุ้งซ่านไปมากกว่านี้ ประตูห้องก็ถูกเปิดออกมาซะก่อน
พี่หมอกเดินชิลล์ในขณะที่ผมเดินตัวเกร็งขนาบเขา ไม่กล้าแม้แต่จะหายใจเสียงดังด้วยซ้ำ เพราะคนของเสี่ยองมันป่าเถื่อนขนาดไหนผมรู้ดี
ก่อนหน้านี้ผมประสานงานกับคนของเสี่ยไปแล้วว่าจะมาคุยเรื่องเงิน แล้วก็มีคนของเสี่ยองเดินประกบข้างเราสองคนอีกที
รู้สึกเสียวสันหลังอย่างบอกไม่ถูก พวกเขาสวมเเว่นดำเเละมีสีหน้าที่นิ่งเกินไป ผมก็เลยเกร็งตามไปด้วย
ทำอย่างกับผมเป็นลูกมาเฟียงั้นอะ ก็แค่ลูกหนี้ที่ถูกเอาเปรียบมานานโขเท่านั้นเอง
ผมเดินเข้ามานั่งในห้องของเสี่ยอง เเกเป็นเจ้าของที่นี่เเละยังเป็นผู้ท
