SAIHMOK TALK
ผมสตาร์ทรถทิ้งไว้ที่หน้าร้านได้ราวห้านาที ด้วยความที่เป็นทั้งเพื่อนและศัตรูกันมาก่อน ผมก็เลยพอจะเดาทางโซลมันได้ว่าเจ้าตัวมีอะไรอยากจะพูด
ผลก็อย่างที่เห็นมันเงียบมาตลอดทาง ส่วนผมเองก็ไม่รู้จะพูดอะไรเช่นกัน ถึงต้องจอดรถรอจนกว่ามันจะง้างปากพูดออกมาก่อนนั่นแหละ เพราะส่วนตัวผมไม่มีอะไรจะพูดตั้งแต่รู้ว่าสายฟ้าหนีกลับไปก่อนแล้ว
"กูขอโทษว่ะ" ไอ้โซลพูดขึ้นหลังจากเงียบไปนานหลายนาที
"ขอโทษกูเรื่อง.." ผมหันไปเลิกคิ้วถาม
"มึงก็รู้"
อีกฝ่ายถอนหายใจ พลางยกมือขึ้นลูบคมหน้าเหมือนเหนื่อยใจที่จะพูดมันออกมา
"เรื่องที่มึงชอบน้องเขา แต่เสือกถอยให้.. เพราะกูชอบน้องมันไง"
"แล้วมึงก็เสือกมาต่อยกู เพราะว่ากูพยายามตีตัวออกห่างน้องมันเนี่ยนะ"
"ตอนนั้นมึงใจร้ายไป"
"แล้วมึงจะให้กูทำยังไง.."
ถ้าถามว่าผมใจแข็งพอมั้ย มันก็อาจจะใช่ เพราะถ้าผมเผลอใจอ่อนให้คนตัวเล็กมากกว่าพี่ชายเมื่อไหร่ ผมคงไม่สามารถ
