Dark Before Dawn

Kabanata 4

MULI lamang nagbalik ang liwanag sa kaniyang paningin nang imulat niya ang kaniyang mga mata. Sinubukan niyang kumilos ngunit ang naigagalaw niya lamang ay ang kaniyang mga daliri. Napupuno ang kaniyang tainga ng ingay na pumuno sa kinalalagyan niyang silid. Hindi rin nakatakas ang malansang amoy na pumasok sa kaniyang ilong. Nang pinakatitigan niya ang kaniyang nasa harapan sumalubong sa kaniya ang malusog na hinaharap ng isang ginang.

Nanglaki na lamang bata niyang mata nang maalala niyak ung ano nga ba ang nangyari bago siya mapunta sa lugar na iyon. Hindi nga rin naman isang panaginip lamang ang lahat. Niloko siya ng babae na papunta sa langit ang pintong kaniyang napili.

Napagtanto niyang iyon na nga ang ibig sabihin ng babae sa kaniya na muli siyang mabubuhay. Bumalik siya sa pagiging sanggol na naroon pa rin ang aalala ng nakaraan niyang buhay. Kulay kayumanggi ang mukha ng ginang na hindi nakatingin sa kaniya habang pinapadede siya nito. Marungis ang mukha ng ginang kawangis ng suot nitong blusa. Doon pa lamang nalaman niya kaagad na sa isang mahirap siyang pamilya ipinanganak. Pamilyar sa kaniya ang ingay na kaniyang naririnig na madalas niyang marinig sa daan patungo sa kaniyang inuupahan.

Naroon sa lapag ng bahay ang apat na kalalakihan na nag-iinuman. Sa suot ng mga ito’y malalamang mangangaso ang mga ito. Nababalot ang katawan ng mga ito ng robang galing sa balat ng mga mabangis na hayop na nahuli ng mga ito sa kagubatan. Itinigil niya ang kaniyang pagdede sa dibdib ng kaniyang naging ina sa mundong iyon. Pinagmasdan niya ang apat na kalalakihan na hindi gaanong kalaki ang kaibahan ng mga itsura sa pinanggalingan niyang mundo. Makikita lang ang pagkaiba sa kasuotan nga ng mga ito.

Sinubukan niyang magsalita ngunit wala namang lumabas sa kaniyang bibig kundi pag-ungot lamang. Tinanong niya sa kaniyang sarili kung sino ang kaniyang ama sa mga ito na hindi niya rin masasagot ng kaniyang sarili lang. Liban na lamang kung lumapit sa kaniya ang kaniyang ama para aluin siya nito. Ang isa sa mga lalaki na nababalot ang katawan ng balahibo ng tigre ay lumingon sa kinalalagyan nila ng kaniyang ina sa mundong iyon.

“Dagdagan mo pa nga itong iininom namin,” saad ng lalaki sa ginang. Tinaas pa ng lalaki ang mataas na basong gawa sa kahoy.

Labis siyang nagtaka kung bakit niya naintindihan ang salitang ginamit ng lalaki. Marahil ginawa iyon ng babaeng nagdala sa kaniya roon kaya nawaglit kaagad ang pagtataka sa kaniya kasingbilis ng paglabas niyon.

“Ilan pa ba ang gusto niyo?” ang tanong ng ginang sa lalaki.

“Limang banga pa riyan,” sagot naman ng lalaki sa ginang.

Pagkarinig ng ginang sa sinabi ng lalaki umalis na ito sa kinauupuan. Basta lamang siyang nilapag ng ginang sa sapin na kumot na ilang buwan nang hindi nalalabhan. Hindi naman siya naiyak sa ginawa nito malayo sa kalimitang nangyayari sa katulad niyang sanggol. Dahil nga sa pinanganak lang siya ulit hindi siya nakaramdaman ng kagustuhang maiyak sa pag-iwan ng ina. Pinanood niya na lamang ang mga taong naraon sa silid na iyon. Matapos siyang iwanan ng ginang naglakad ito patungo sa kusina ng bahay kung saan nito iniimbak ang mga alak na ginawa nito. Pagkaalis ng ginang ay nag-usap ang apat na kalalakihan.

“Ano ang gagawin natin ngayon? Hindi na tayo makakapunta sa bundok dahil sa mga halimaw na nagkalat na roon,” sabi ng lalaking manipis ang tabas ng buhok. Sa kaliwa ito ng lalaking nakabalabal ng balat ng tigre. “Mababawasan ang kita natin.”

“Ibebenta ko iyang bata sa maharlika. Babayaran ako nang malaki kapag ginawa ko iyon,” ang sabi ng lalaking nakabalabal ng tigre.

Naibaba ng lalaking kalbo ang hawak nitong baso. “Sigurado ka ba diyan sa naiisip mo? Paano mo magagawang ibenta ang sarili mong anak?”

“Paano ko magiging anak iyan? Tingnan mo nga ang itsura,” mariing sabi ng lalaki. Tinuro pa siya nito kaya napalingon sa kaniya ang tatlong kasamahan nito. “Iba ang kulay ng kaniyang buhok. Kulay berde. Sigurado akong hindi ako ang ama niyan. Hindi lang ako ang lalaking nakikipagsiping sa ina niyan.”

“Hindi ba’t sabi niya’y ikaw lang ang nakakasama niya bago ipanganak ang bata?” sabi ng lalaking kalbo.

“Naniwala ka naman doon?” Hinawakan ng lalaki ang baso nito’t muling uminom. Sinaid nito ang laman hanggang sa walang natira. Napansin pa nitong nakatitig siya dito. “Kakaiba talaga ang batang iyan. Nakatitig pa sa atin.”

Muling lumingon sa kaniya ang kalbong lalaki. “Oo nga. Hindi rin narinig man lang na umiyak mula nang dumating tayo rito,” sabi pa nito’t binalik ang atensiyon sa lider. “Pero, gaano ka nakakasiguradong bibilhin siya ng mga maharlika? Alam nating hindi tumantanggap ang mga maharlika ng hindi nila kadugo lalo na nang hindi kakulay ng kanilang mga buhok.”

“Huwag kang mag-aalala riyan. Mayroon na akong nakausap,” sabi ng lalaking nakabalabal ng tigre.

“Ang tanong ay papayag ba ang kaniyang ina?” paniniguro na lalaking kalbo.

“Ako na ang bahala sa kaniya,” sabi ng naman ng lider.

Hindi natuloy ang pag-uusap ng dalawang lalaki nang bumaik na ang ginang dala ang dalawang bangang kulay itim sa magkabilaang kamay. Lumapit ang ginang sa mga ito’t nilapag sa gitna ang dala nito nang nakaluhod.

“Kailangan nating mag-usap,” sabi ng ginang sa lider nang bitiwan nito ang huling banga.

“Ano ang gusto mong sabihin sa akin?” tanong naman ng lider nang ibaling nito ang atensiyon sa ginang.

“Iniisip ko lang kung ano ang gusto mong ipangalan sa anak ko?” saad ng ginang.

“Bakit kailangan mong itanong sa akin? Mayroon ka naman sigurong naiisip diyan.”

Iniling ng ginang ang kaniyang ulo. “Wala akong maisip. Alam mo namang wala akong pinag-aralan kaya hindi ako maalam. Hindi ko malaman kung ano ang babagay sa kaniya,” sabi ng ginang habang pinipisil nito ang leeg.

“Makakaisip ka rin. Hintayin mo na lang,” sabi naman ng lalaki’t ibinaba nito ang hawak na baso. Hinila nito sa kamay ang ginang sabay pinisili nito ang malusog na hinaharap. “Mayroon din akong sasabihin sa iyo,” pagbibigay alam nito sa ginang. Hindi natapos lang sa pagpisil ang kamay ng lalaki. Naglakbay din ito papasok haggang sa naalis nito ang butones ng blusa na siyang nagpalitaw sa hinaharap ng ginang.

Hindi alintana ng mga ito na mayroong ibang taong nakakakita sa kanila. Sa ginawa ng lalaki’y nahiga na lamang ang ginang dahil alam nito kung ano ang gustong mangyari ng mangangaso nang mga sandaling iyon.

“Ano ba iyong sasabihin mo?” tanong naman ginang sa pagtitig nito sa mukha ng lalaki.

Pumaimbabaw ang lalaki’t sinalubong nito ang mga mata ng ginang. “Naisip ko lang na bakit hindi na lang natin ibenta ang anak mo sa maharlika. Sigurado ka namang mahihirapan ka sa pagpapalaki sa kaniya,” sabi ng mangangaso’t sinubsob nito ang mukha sa hinaharap ng babae. Pinaglaruan ng dila nito ang kurona sa kaliwa habang abala ang isang kamay nito sa paghimas sa hita ng babae pataas ng masilang bahagi nito papasok sa laylayan ng suot nitong blusa.

“Ilang araw ko pa lang siyang isinisilang. Hindi ko puwedeng gawin ang sinasabi mo,” sabi naman ginang. Tinulak nito ang ulo ng lalaki paibaba sa pagitan ng dalawang hita nito.

“Pumayag ka na,” sabi ng mangangaso nang iangat nito ang paningin. “Ang kikitain nating salapi ay gagamitin natin sa pag-alis sa baryo na ito. Mabubuhay tayong magkasama,” dugtong ng lalaki sa pagtaas nito sa laylayan ng blusa. Inilagay nito ang mukha sa pagitan ng dalawang hitang nakabukaka na siyang nagpaungol na lamang sa ginang.

Napapatitig na lamang ang tatlong mga mangangaso sa nangyayari habang abala pa rin sa pag-inom. Tanging pag-ungol lamang ng ginang ang maririnig sa buong bahay.

“Pag-iisipan ko ang sinasabi mo. Bigyan mo lang ako ng ilang araw,” sabi naman ng ginang sa mangangaso sa pagitan ng pag-ungol nito.

“Sige. Kung iyan ang gusto mo. Hihintayin kita,” sabi naman ng mangangaso. Inalis nito ang mukha sa pagitan ng hita ng ginang at naghanda na ito sa pag-angkin sa babae kahit katatapos lamang nitong manganak.

Inilihis lang ng mangangaso ang suot nitong balabal at binaba nang bahagya ang suot na pantalon. Sa ginawa nito’y lumabas ang p*********i nitong malaki at mataba ang sukat. Wala itong sabi-sabing sinimulan ang indayog ng katawan na ang mga ito lamang ang nakakaalam nang mga sandaling iyon. Nagkakasabay ang pag-ungol ng dalawa na maririnig kahit sa labas ng bahay.

Huminto lamang ang mangangaso sa pagbayo nang mapatitig ito sa kaniya. Hinawakan nito ang dulo ng kumot at pinangtabon nito sa kaniya kaya wala na siyang makita. Pinagpatuloy ng mga ito ang paglalaro ng apoy upang marating ng mga ito ang rurok ng kaligayahan. Nagpalit ng puwesto ang dalawa’t ang mangangaso naman ang nahiga. Ang ginang ang kusang sumakay sa lalaki’t iginihan ang paggalaw. Napapasabay na rin ang mangangaso sa pag-unday. Nakuha pang tingnan nito ang tatlong kasamahan kaya nagsitayo ang tatlo pang mangangaso na inilalabas ang mga pagkakalaki ng mga ito. Pumuwesto ang mga ito sa haparan ng ginang at walang pagdadalawang-isip na pinasok ng ginang nang salitan ang mga p*********i sa bibig nito.

Napapabuntonghininga na lamang siya bilang sanggol sa mga nangyayari. Nakikinita niya na kaagad na hindi magiging maganda ang kaniyang buhay sa mundong iyon. Hindi niya naiwasang sisihin ang babae na hindi pa rin niya alam kung sino. Dapat ang ginawa ng babae’y ipinangank siya sa may kayang pamilya nang hindi siya mahirapan sa kaniyang paglaki. Mabuti na lamang hindi siya nahihirapang huminga kahit nakatabon sa kaniya ang kumot.

Sa patuloy ng pagtaas-baba ng ginang sa paglalaki ng mangangnaso tuluyan nang sumabog ang lider kasabay ng pagtalsik ng maputing likido sa mukha ng ginang galing sa tatlong mangangaso. Halos sabay na nagsiungol nang malalim ang mga tatlong mangangaso’t nagsibalik sa puwesto na nakaguhit ang ngisi sa mga labi. Hindi kaagad umalis ang ginang sa ibabaw ng lider dahil sa hindi pa nito nararating ang rurok. Humawak ito sa sariling dibdib habang lalo pang binilisan ang paggalaw. Bumibilis na rin ang pag-ungol ng ginang. Sinabayan na rin ito ng mangangaso nang pagbayo. Hanggang sa tuluyan nitong narating ang kaligayahan na mayroong kasamang pagsigaw. Kapwa tumigil ang dalawa na pawisan.

“Kailan ka ulit babalik dito?” ang sabi ng ginang nang umalis ito sa ibabaw ng lider.

Iniupo ng mangangaso ang sarili habang isinisuot nang maayos ang pantalon. “Matapos ng ilang araw,” pagbibigay alam ng lider. Naupo itong ulit sa sahig upang uminom ng alak.

“Bumalik ka kaagad,” sumunod na saad ng ginang nang ayusin nito ang sarili. Muli nitong binutones ang itaas ng blusa at tinakpan ang hita ng laylayan. Inalis din nito ang dulo ng kumot na nakatabon sa sanggol.

Nakahinga na siya nang maayos sa pagkaalis ng ginang sa kumot.

“Dapat ay nakapagdesisyun ka na sa pagbalik ko,” sabi ng lider ng mga mangangaso. Tumango ang ginang sa mangaso bilang tugon. “Aalis na kami,” sabi ng lider at naglabas ito ng mga pilak na nilagay nito sa pinggang kahoy na walang laman. Sa pagtayo ng lider ay sumunod kaagad ang tatlong mangangasong kasamahan nito.

“Baka mayroon kang maisip na pangalan. Sabihin mo sa akin sa pagbalik mo,” pahabol ng ginang sa paglalakad ng mga mangangaso patungo sa pinto.

Tinaas ng lider ang kamay nito para sabihin sa ginang na narinig nito ang sinabi. Hinatid na lamang ng ginang ng tingin ang mga mangangaso hanggang sa tuluyang makalabas ang mga ito. Maririnig na lamang mula sa labas ang panghalinghing ng mga kabayo’t kasunod ng pagtakbo ng mga hayop.

Sa pagbalik ng ginang ng tingin sa sanggol, gumuhit ang isang ngiti sa labi nito na para bang wala nang sasaya sa gabi nito. Kinarga siya nito’t pinagmasdan ang kaniyang mukha. Nagkaroon rin siya ng pagkakataon na pagmasdan nang maigi ang mukha ng ginang. Kawangis ng mga mata nito ang mga mata ng kaniyang nawalay na ina sa mundong kaniyang pinanggalingan. Hinawakan ng ginang ang berde niyang buhok na kahit sanggol pa ay makapal na. Sinubukan niyang itaas ang kaniyang mga kamay na nagawa niya naman. Hinawakan niya ang pisngi ng ginang na ikinakunot ng noo ng ginang. Sumama ang mukha ng ginang at bigla na lamang siya nitong inilapag sa sapin na kumot. Muli sya nitong iniwan na mag-isa’t nilinis nito ang mga pinag-inuman ng mga mangangaso. Sa ikinilos ng ginang naintindihan niyang hindi siya gusto nito bilang anak kaya hindi siya magtatakang maibebenta siya nito. Sadyang hindi lang pumayag kaagad ang ginang sa gusto ng mangangaso sa takot na maisahan ng mangangaso at hindi ito bumalik sa baryo na iyon kung sakaling pumayag na ito ibenta na siya sa maharlika.