สี่สิบนาทีต่อมา
รมิดา อติกานต์ มนัญชยา แล้วก็พลอยไพลินก็เดินออกมาจากภายในมหาวิหารมาหยุดอยู่ตรงหน้ารูปปั้นของพระเจ้าวิกเตอร์ เอ็มมานูเอลที่ 2 ที่ขี่ม้าอย่างสง่าผ่าเผยอยู่ตรงอนุสาวรีย์ ถ้าหากมองไปรอบๆ มหาวิหารแห่งนี้ก็จะพบเจ้าถิ่นตัวน้อย ฝูงนกพิราบเดินบ้างบินบ้างอยู่ตามลานกว้างหน้ามหาวิหารแห่งมิลานแทบตลอดทั้งวัน ที่ดูสุดยอดไปกว่านั้นก็คือรถไฟใต้ดินของที่นี่จะวิ่งเข้ามาจอดชานชาลาถึงใจกลางลานกว้างแห่งนี้ ไม่ว่านักท่องเที่ยวหรือว่าใครจะมาจากมุมไหนของเมือง เมื่อโผล่ขึ้นจากใต้ดินก็เห็นหน้าดูมหาวิหารแห่งมิลานพอดิบพอดี ที่สำคัญรอบมหาวิหารแห่งนี้เต็มไปด้วยแหล่งช็อปปิ้ง เต็มไปด้วยของแบรนด์เนม แต่หากเข้าไปภายในมหาวิหารก็จะพบกับความงดงามวิจิตรตระการตาของสถาปัตยกรรมแบบนีโอโกธิคที่งดงามจนยากที่จะเอ่ยออกมา
อติกานต์ยืนมองรอบมหาวิหารจนเต็มตาเต็มหัวใจแล้วหญิงสาวก็เลยหันมาถามพี่สาวว่า
“เราจะไปไหนต่อคะพี
