เกือบห้าชั่วโมงต่อมา
รมิดา มนัญชยา พลอยไพลิน และอติกานต์ก็เดินทางกลับมาถึงโรงแรมหรูกลางเมืองมิลาน เสียงหัวเราะของพวกเธอทำให้แขกที่มาพักหรือกับอีกสี่หนุ่มที่นั่งอยู่ตรงหน้าร้านคอฟฟีช็อปภายในโรงแรมถึงกับหันมามองเจ้าของเสียงหวานใสที่หัวเราะออกมาอย่างมีความสุข ยิ่งได้เห็นรูปร่างหน้าตา รอยยิ้มอ่อนหวานของพวกเธอต่างก็พลอยอมยิ้มหัวเราะไปด้วย ยิ่งพวกเขาเห็นสภาพของพวกเธอด้วยแล้ว พวกเขาไม่อยากคิดเลยว่าผู้หญิงหน้าตา สวย น่ารัก ดูบอบบางขนาดนี้สามารถถือถุงนับสิบใบด้วยแขนเรียวเล็ก ดูยังไงก็เหมือนไม่มีแรงหยิบจับอะไรได้เลย แต่มันคงเป็นไปอย่างที่พวกเขาคิดไม่ได้ เพราะตอนนี้พวกเขาก็เห็นอยู่เต็มตาว่าทั้งสี่สาวหุ่นเล็กบอบบางทั้งสี่ถือถุงมาจนเต็มสองมือ แต่ไม่ได้ทำให้พวกเธอรู้สึกว่าเหนื่อยหรืออ่อนล้าแต่อย่างใดเลย
“ให้ตายสิยัยพวกบ้านี่ซื้ออะไรกันมาเยอะแยะ”
ชนาธิปเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นรมิดาเดินเข้ามาภายในโรงแรมเป็นค
