รุ่งเช้าวันใหม่ร่างบางสาวเท้าลงจากชั้นบนโดยมีละมุนคอยดูแล ได้ยินเสียงรถจอดเทียบหน้าบ้านสาวใช้ต่างช่วยกันหอบหิ้วกระเป๋าและของฝากจากฮ่องกง พลอยภัทรายิ้มกว้างทันทีที่เห็นมารดา เว้นลูกสองคนที่เมินหนีไปทางอื่นเพราะไม่อยากมอง
“ยัยพลอย”คนเป็นแม่เรียกบุตรสาว มองดูเข้าเท้าถูกผ้าพันด้วยความเป็นห่วง
“กลับมาแล้วเหรอคะ”
“กลับมาแล้ว แม่ซื้อของมาฝากด้วย แล้วข้อเท้าเราเป็นอะไร”
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะแม่”หญิงสาวรีบบอกปัด ไม่อยากให้มารดาเป็นห่วง
ชัยเชษฐ์ขมวดคิ้ว เกิดอะไรขึ้นกันแน่
“โดนอะไรมาเหรอพลอย”ชัยเชษฐ์ถามอีกคน
“พอดีพลอยล้มน่ะค่ะ ข้อเท้าเลยแพลง”
“ทำไมไม่บอกไปเลยล่ะว่าโดนคนร้ายผลักจนล้มน่ะ”ชนิดาโพลงออกมาแล้วเบ้ปากด้วยความหมั่นไส้
คนเป็นแม่จ้องมองลูกอย่างไม่เชื่อสายตา ทำไมเกิดเรื่องขนาดนี้ไม่เห็นมีใครบอก
“คนร้ายอะไรกัน”ประมุขของบ้านซักทันที
สุดท้ายเวธัสเลยจำต้องเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง พิมลตรายกมือ
