เลขาคนใหม่จัดการงานตนเองจนเสร็จเธอยกเรียวแขนดูเวลา งานจบลงแล้วเธอนำเอกสารที่ตนเองสรุปวางไว้บนโต๊ะเจ้านาย ชญานนท์หยิบมาอ่านขมวดคิ้วเล็กน้อย
“มีอะไรให้ดิฉันทำเพิ่มเติมอีกไหมคะท่านประธาน”เธอถามแล้วเชิดหน้าขึ้น
“ไม่มี กลับไปได้แล้ว”
“ถ้าอย่างนั้น ดิฉันลาล่ะค่ะ”
คนตัวเล็กเดินมายังหน้าประตู ชญานนท์มองด้านหลังของเธอ รู้สึกแปลกประหลาดขึ้นมา ไม่ผิดหรอกที่พ่อบอกเกี่ยวกับตัวพลอยภัทรา งานที่เขาให้ทำเลขาเก่าๆ เคยลาออก เพราะไม่อาจทนได้ แต่ผู้หญิงคนนี้กลับทำมันอย่างรวดเร็ว เรื่องงานเขาอาจยอมรับ แต่เรื่องอื่นไม่มีทางเสียหรอก
ร่างบางหยุดยืนรอรถตรงป้าย เพราะเมื่อเช้าเดินทางมาพร้อมเจ้านายเลยทำให้ไม่ได้เอารถของตนเองมา พรุ่งนี้คงไม่จำเป็นต้องเดินทางมาด้วยกันแล้ว รออยู่พักใหญ่รถเมล์สายที่ต้องการกำลังเคลื่อนมาแต่ทว่ากลับมีรถส่วนบุคคลมาจอดเทียบเสียก่อน กระจกถูกเปิดออกผู้คนต่างจ้องมองเป็นตาเดียว
“ขึ้นรถ!”เข
