พิมลตราน้ำท่วมปาก หากเป็นเธอเองก็คงขุ่นเคือง ดันมีเมียน้อยเอาตอนแก่นี่นา ใจจริงก็สงสารแต่เธอปล่อยเขาไปไม่ได้ เพราะนี่คือที่พึ่งเพียงหนึ่งเดียวที่ตนเองมี
“เธอคงป่วยอยู่เลยยิ่งหงุดหงิดน่ะค่ะ คุณเชษฐ์ต้องคอยปลอบเธอนะคะ”
ชัยเชษฐ์หันมองภรรยาน้อย ยิ่งนานพิมลตรายิ่งทำให้เขารู้สึกชอบพอในน้ำใจ ไม่เพียงแค่หน้าตาสะสวยยังเต็มไปด้วยสิ่งน่าแปลกใจตลอด ทั้งการทำอาหาร หรือการส่งเสียลูกด้วยตัวคนเดียวมาตลอดหลายปี
“ขอบคุณนะพิมล ที่คุณช่วยทำให้ผมใจเย็นลง”
พิมลตราระบายยิ้มแล้วซบใบหน้ากับแผงอกกว้าง
“ก็พิมลเป็นเมียคุณนี่คะ ถ้าสามีไม่สบายใจจะไม่ปลอบได้ยังไง”
มือข้างหนึ่งเอื้อมโอบเอวก่อนรั้งร่างเธอมาแนบชิด กดจุมพิตอย่างดูดดื่ม พิมลตราทำให้เขาหลงเสน่ห์อย่างมิรู้เบื่อ แม้ว่าเวลานี้มีเรื่องมากมายให้คิดเต็มหัว แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าเธอทุกอย่างกลับมลายหายพลัน เธอคือคนเดียวที่ทำให้เลือดในกายเร่าร้อนได้ขนาดนี้
อาทิ
