The World Of Sinners

Chapter 4: With Her Children

Distilirie Residence and Mansion

Bonifacio, Taguig

"Mom, is Papa going home?" tanong ni Vin sa kaniya.

"You should understand why Papa is not always home, Vin," sagot naman agad ni Reign na parang matanda na kung magsalita. "Right, Mom?"

Ngumiti pa nang napakalapad si Rein bago sinagot ang mga tanong ng anak. Hindi kasi niya alam ang tamang salitang ilalabas para maintindihan ng kambal niya. Mabuti na lamang at mas mature mag-isip si Reign kaysa kay Vin.

Kasalukuyan kasi silang tatlong nanonood ng Nickoledeon at naroon din si Rein upang bantayan sila. Hindi siya kumuha ng mag-aalaga sa mga bata dahil mas gusto niyang tutukan ang mga ito habang lumalaki. Ang panonood ng telebisyon ay isa lamang sa mga ginagawa niya upang mabantayan ang mga ito. Lalo pa at hindi niya hawak ang mga laman ng balita o mga nakikita nito sa telebisyon na may kasamang sigawan, violence, o kung ano pa mang hindi angkop sa mga mata ng bata.

"Come here, kids. Sit beside me on both sides." Niyaya niya ang mga ito na lumapit sa kaniya at umupo sa magkabilang gilid niya sa sofa. Mabilis namang tumayo ang dalawa at agad na humawak sa mga kamay niya.

"Okay, mom. I will listen. You listen to what Mom is going to say, Vin. Okay?" si Reign ang unang nagsalita habang nakatitig lamang siya.

"Okay, ate," sagot naman ni Vin. Dalawang minuto lang naman kung tutuusin ang agwat ng dalawa. Nauna lang na lumabas sa kaniyang sinapupunan si Rein bago si Vin. Kaya, kahit na minsan at pagod siya pag-aasikaso sa kanila at biglaang maglalambing ay napapangiti siya. Mas malambing lang nang kaunti si Vin kaysa kay Reign pero parehas silang thoughtful sa kaniya.

"Tama si Rein, Vin. You must listen to what I am going to say, okay?" paninimula niya habang nakatingin kay Vin. Tumango naman ang anak at nagpatuloy sa kaniyang sasabihin. "Your father is busy with our business. Ang business na inaayos ng daddy ninyo ay para rin sa future ninyong dalawa. Minsan sa opisina na lamang siya lumalagi dahil kailangan niyang tapusin ang kaniyang trabaho."

"I understand, Mom. That is fine with me. I'll wait until he gets home," masayang sagot naman ni Vin. Pero nang tumingin siya sa mga mata ni Reign ay tila nangungusap na naman ito at hindi niya inasahan ang tanong ng bata.

"Then, why is he not coming home, Mom? At least one a week is good enough for us, right?" she asks while staring at her eyes.

Umalis na muna si Vin sa tabi niya at bumalik sa harapan ng telebisyon at nanoood. Ibinaling naman niya ang atensyon sa nagtatanong pa ring si Reign. Muli na naman niya itong nginitian bago sinagot ang anak. Her curiosity at the age of five seems bugging her and she has to make her answer as understandable as possible.

"Tumatawag naman ang daddy mo sa akin, Reign kapag hindi siya makakauwi sa takdang araw na sinabi niya or after work. Kinakamusta nga niya kayo palagi sa akin. It's just that, wrong timing siya palagi sa pangangamusta sa inyo. Both you and Vin are sleeping whenever he made calls to check us here. Are my answers satisfies you, my beautiful daughter?" she replied.

She did everything to make her understand. Ayaw niyang magbigay ng anumang hint sa bata na may hindi magandang nangyayari sa kanilang mag-asawa. After all, their kids, especially Reign notices everything. Kaya ganoon na lamang siya ka-ingat. Tila sinusuri pa rin ng anak ang sagot niya. Nakatitig pa rin ito sa kaniya. Mata sa mata.

"Yes, mom. That's better. I understand. Just tell dad to call us when we are awake and not during our sleeping time, so we can hear his voice and talk to them. I'll go back beside Vin and watch together. Thanks, mom. I love you." Tumayo na ito at hinalikan siya sa labi.

"I love you too, mom," biglang singit naman ni Vin at agad na tumayo rin at hinalikan din siya sa labi. Then, both returned sitting in front of the television watching their favorite Nickoledeon characters.

As she watches them smiling and chuckling from the cartoon characters her children are watching, she shook her head. Pansamantala muna itong tumayo at umalis patungo sa kitchen area upang kumuha ng malamig na tubig sa fridge. After drinking a glass of cold water, she took her mobile phone and call her husband.

"Hey, what's up Rein?" Rein. That's what he always used to call her. And for some time, nasanay na rin siya.

"Nagtatanong ang mga bata. Kailan kaw raw uuwi? O kung tatawag ka man, sana ay 'yong gising sila at hindi 'yong lagi kang tatawag na tulog na sila. Reign felt something is wrong with you. Alam mo namang mas matanda pa iyon mag-isip," sagot niya. Pinipigilan lamang niyang huwag mainis o magalit dito.

"Did you explain it to them? Baka naman hindi klaro ang pagpapaliwanag mo, Rein?" tila siya pa yata ang kontrabida sa buhay niya.

"Vino, with all due respect. Ikaw ang wala rito sa bahay. Ikaw ang hinahanap ng mga bata. Ikaw ang kailangan at gusto nilang makita. Why are you saying kung naipaliwanag ko ba nang maayos o hindi sa kanila ang rason mo? Of course, I do. I care about our childrens well-being. That is why, and as much as possible, gusto kong ipaliwanag sa kanila sa paraang maiintindihan nila at hindi sa paraang naiisip mong kailangang gawin ko."

May bahid na ng kaunting pagtaas ng tono ng boses ang mga nasabi ni Rein pero hindi naman siya talagang galit. She was just venting out. Her explanations needed to be heard. Siya ang nasa loob at si Vino naman ang nasa labas ng mansyon. At siya ang mas nakakaalam ng sitwasyon at mga tanong ng kanilang anak.

"Fine. Pakisabi na lamang sa mga bata na aayusin ko ang schedules ko at kapag okay na, tatawag ako sa iyo upang ipaalam kung kailan ako makakauwi o kung kailan ko sila puwedeng tawagan na gising pa. Okay na ba ang sagot kong iyan? I need to finish something. I have to end this call, Rein. Goodbye. Tell my I love you to our children."

Sa pagkahaba-haba ng mga sinabi niya, bababaan lang pala siya ng asawa. Imbes na sumigaw sa inis ay nagsalin na lamang siya ng malamig na tubig sa walang lamang baso at tinungga iyon upang malamigan ang ulo niya. Sa kabilang side ng utak niya ay ramdam na niyang tila nagsisinungaling na si Vino. Kung mahal niya siya at ang mga bata, at kung sabik na sabik na itong makita sila, gagawa at gagawa siya ng paraang maisingit ang oras na kailangan nila at makauwi sa mansyon nang sa ganoon ay hindi na magduda ang mga ito kung bakit lagi siyang wala.