ดอกฟ้าของพ่อค้าพิภู

บทที่6) เพียงสบตาเท่านั้น

ตลาดนัดหงษ์ษาศิโรคุณ

"เอาน้ำส้มสองขวดจ้ะ" วันนี้ก็เป็นอีกหนึ่งวันที่คุณหนูบังอรแห่งบ้านไฮโซศิวาพรตื่นนอนแต่เช้าเพื่อนั่งรถมาหาผู้ชายในดวงใจของตัวเอง โดยที่เธอไม่ลืมที่จะกำชับรามเกียรติ์ ผู้ซึ่งเป็นคนขับรถของตัวเองว่าให้ปิดเรื่องที่เธอมาขลุกอยู่ในร้านของพิภูทั้งวันให้คุณพ่อได้รับรู้

"วันนี้น้าแถมให้หนึ่งขวดจ้ะ" ลูกสาวเจ้าของตลาดนัดอุดหนุนเธอมาร่วมสัปดาห์แล้ว ซ้ำบางครั้งยังให้ธนบัตรสีฟ้าหรือสีแดงโดยที่ไม่รับเงินทอนอีกต่างหาก ทั้งที่ค่าน้ำส้มสองขวดนั้นแค่สามสิบบาทเท่านั้น เธอในฐานะแม่ค้าจึงอยากที่จะตอบแทนน้ำใจเล็กน้อยๆ ให้กับหญิงสาวบ้าง

"ขอบคุณจ้ะ" แม่ค้าที่เห็นบังอรยิ้มหวานก็อดไม่ได้ที่จะนึกถึงพ่อของหญิงสาว ทั้งคู่หน้าตาเหมือนกันราวกับพี่น้องฝาแฝดก็ว่าได้ ซ้ำยังมีลักยิ้มที่แก้มสองข้างเหมือนกันอีกต่างหาก

เธอไม่แปลกใจเลยที่ชยพัทธ์จะหวงลูกสาวมากมายถึงขนาดนั้น ก็บังอรทั้งน่ารัก สดใส อ่อนหวานเสียขนาดนี้แล้วจะไม่ให้คนเป็นพ่อไม่หวงอย่างไรไหว

"บังอรขอโทษนะจ๊ะพี่ภู" มือเล็กๆยื่นผ้าเช็ดหน้าสีบานเย็นเข้าซับเหงื่อตรงขมับให้กับพิภู และไม่ลืมที่จะเผยยิ้มหวานไปให้ชายหนุ่มในทันทีที่เขาทอดสายตามายังเธอ

"ขอบคุณครับ" ดวงตาคู่คมจดจ้องไปยังดวงตากลมโตสีนิลที่อยู่ด้านหน้าอย่างไม่ละสายตา อดสงสัยไม่ได้จริงๆว่าแม่คุณทานอะไรเข้าไปทำไมถึงได้สวยหมดจดจนเขาละสายตาไปจากเธอไม่ได้อยู่อย่างนี้

"น้ำจ้ะพี่ภู เดี๋ยวยังไงพี่ภูนั่งพักก่อนนะจ๊ะบังอรจะช่วยรับลูกค้าเอง" บังอรที่หันไปเห็นเด็กสาวกลุ่มหนึ่งที่กำลังแอบลอบมองมายังชายในดวงใจของเธอก็เกิดอาการหึงหวงอย่างกลัวว่าใครจะเข้ามาแย่งชิงพิภูไปจากเธอ

"เอาไร" น้ำเสียงห้วนจัดนั้นทำเอาเด็กสาวกลุ่มนั้นถึงกับมองหน้ากันไปมาอย่างทำอะไรไม่ถูก

"เอ่อ... คือ... คือว่า"

"อะไร จะเอารึไม่เอา ไม่เอาก็เชิญออกไปจ้ะ แล้วถ้าหากพวกหล่อนยังไม่อยากได้บัตรคนพิการทางสายตามาไว้ในครอบครองก็เลิกจ้องคนของฉันสักที!"

เสียงหวานใสนั้นขู่ฟ่อก่อนจะง้างปากกาในมือเข้าไปใกล้กรอบแว่นของสาวเฉิ่มคนหนึ่งอย่างเอาเรื่อง

"จ้ะๆ พวกหนูขอโทษจริงๆจ้ะพี่บังอร พวกหนูไม่รู้...

"ไม่รู้ก็รู้ซะสิจ๊ะ แล้วจะหาว่าบังอรไม่เตือน ออกไปจ้ะ ร้านนี้ไม่ต้อนรับคนที่จ้องแต่จะกินผู้ชายของชาวบ้าน"

เมื่อเห็นว่าพิภูกำลังเดินมาตรงนี้ บังอรก็รีบสะบัดมือยิกๆเพื่อขับไล่เด็กสาวกลุ่มนั้นให้ออกไปได้ทันเวลาพอดี

"มีเรื่องอะไรหรือเปล่าครับ"

"เปล่าจ้ะ เด็กพวกนั้นมาตามหาหมานะจ้ะพี่ภู" บังอรแสร้งว่าอย่างใสซื่อก่อนจะเลี่ยงตัวไปอีกทางแล้วทำท่าทีต้อนรับลูกค้าอีกกลุ่มที่กำลังเดินเข้ามา

หมับ!

"อ๊ะ! อะไรเหรอจ๊ะพี่ภู" บังอรก้มลงมองมือใหญ่ที่เข้ามากอบกุมมือของเธอเอาไว้ด้วยหัวใจที่เต้นถี่รัวราวกับจะออกมากองอยู่นอกอก ใบหน้าหวานแดงซ่านไปถึงสองใบหูเล็กด้วยความเขินอายระคนดีใจ ก่อนจะได้ทีแอบจับมือใหญ่นั้นตอบและไม่มีท่าทีว่าจะยอมปล่อยมือชายหนุ่มไปโดยง่าย

"พี่ขายเองครับ ผู้ชายทั้งนั้น" เมื่อได้ยินดังนั้นหัวอกหัวใจของบังอรก็แทบจะระเบิดออกมาอีกครั้ง ด้วยนึกไปไกลถึงขั้นที่ว่าพิภูกำลังหึงหวงตัวเองอยู่นั่นเอง

"ไม่เป็นไรหรอกพี่ภูจ้ะบังอรยินดีช่วย" คุณหนูจอมแสบฉีกยิ้มยิงฟันก่อนจะค่อยๆปลดมือตัวเองจากมือใหญ่นั้นอย่างจงใจยั่วยุอารมณ์คนพี่

"งั้นก็ไปขายกันสองคนครับ" มือใหญ่กระชับมือเล็กเข้าหาให้แนบแน่นยิ่งกว่าเก่า ทำเอาหัวใจของคนเจ้าแผนการณ์ถึงกับเต้นระส่ำไม่เป็นจังหวะเลยทีเดียว

"เอาอะไรดี...

"รับเสื้อตัวไหนดีครับ" น้ำเสียงคมเข้มฟังดูห้วนจัดกว่าที่เคยจนคนน้องสัมผัสได้ถึงความผิดปกติ หรือครั้งนี้เธอจะยั่วโมโหเขามากเกินไปหรือเปล่านะ...

"อันนี้ขายยังไงครับพ่อค้า"

"สามตัวร้อยครับ สี่ตัวร้อยก็ได้ครับเหมาๆตลาดใกล้วายแล้วด้วย"

ถ้าหากพ่อรู้เข้าก็คงไม่พ้นที่จะบ่นเขาจนหูชาเป็นแน่แท้ เพราะเสื้อตรงหน้าแท้จริงแล้วนั้นมีราคาต่อตัวถึงเจ็ดสิบบาทด้วยกัน แต่เพราะอยากให้ลูกค้าตรงหน้านั้นออกไปจากร้านโดยเร็วเขาจึงแอบลดราคาแบบขาดทุนย่อยยับอย่างที่ไม่เคยกระทำมาก่อน

แต่เรื่องขาดทุนใครสนกันละ มันยังดีกว่าการที่เขาจะปล่อยให้เด็กพวกนั้นยืนมองผู้หญิงที่ตัวเองแอบรู้สึกดีด้วยเป็นไหนๆ...

"แต่พี่ภูจ๊ะ" บังอรท้วงอย่างไม่ค่อยเห็นด้วยกับสิ่งที่ชายหนุ่มกระทำ ก็เขาเล่นลดราคาเสียจนจมทุนขนาดนั้นแล้วจะเอากำไรจากที่ไหนมาซื้อข้าวซื้อปลากินกันละ

"ฉันเอาหมดเลยพ่อค้า" เด็กหนุ่มกลุ่มนั้นยกยิ่มอย่างรู้สึกดีใจที่ในวันนี้พวกตนจะได้ของดีแต่ราคาถูกไปไว้ในครอบครอง

"โอกาสหน้าแวะเวียนมาดูสินค้าร้านเราอีกครั้งนะครับ" พิภูโบกมือน้อยๆให้กับลูกค้ากลุ่มนั้นด้วยความรู้สึกโล่งอกที่ในที่สุดเด็กกลุ่มนั้นก็เดินออกไปจากร้านของเขาได้เสียที

"พี่ภูดื้อ พูดไม่รู้ฟัง บังอรไม่คุยด้วยแล้ว โกรธแล้ว" บังอรโกรธที่เขายอมทิ้งเงินจำนวนนั้นไปโดยใช่เรื่องจนน้ำตาไหลออกมา เธอรู้ว่าเขาลำบากกว่าที่จะหาเงินมาได้สักบาท

แล้วดูสิ่งที่เขาพึ่งกระทำลงไปสิ เขาเล่นลดกระหน่ำซัมเมอร์เซลล์ไปเสียขนาดนั้น แล้วอย่างนี้แล้วเขาจะเอากำไรมาจากที่ไหนไปต่อยอดในอีกวันถัดไปกันเล่า...

"คนที่ดื้อคือบังอรต่างหาก ไปยิ้มให้เด็กพวกนั้นทำไม"

เอาแล้ว อีพี่ก็หวงแรงซะด้วย ก็เลยว้าวุ่นเลยทีนี้