แพศยา ที่ 20
จะเกี้ยวจนกว่าจะรัก
น้องหญิงของพี่...
“พี่ไม่ถอนหมั้น!”
คำพูดเด็ดขาดและแววตากร้าวจริงจังทำให้เซียวเหยาถึงกับนิ่งอึ้งไปหลายอึดใจด้วยความงุนงง เพราะนางคาดคิดว่าจะได้รับการตอบรับไปในทิศทางเดียวกัน หากเป็นเช่นนั้นนางกับเขาอาจผนึกกำลังไปต่อรองกับผู้ใหญ่ให้ช่วยยกเลิกสัญญาการแต่งงานนี้ ทว่า...
เหตุใดจึงเป็นเช่นนี้เล่า
เขาควรจะดีใจมิใช่หรือ แล้วนี่มันเกิดอะไรขึ้น
ทำไมนางถึงเห็นความเสียใจไหววูบอยู่ในดวงตาคมคู่นั้น หรือว่านางจะตาฝาดไปเอง...
“ขอเวลาพี่สามสิบวันได้หรือไม่ ขอเพียงหนึ่งในสามของช่วงเวลางานแต่งงานที่กำลังจะมาถึง ขอให้พี่และน้องหญิงได้ลองทำความรู้จักคุ้นเคยกันให้มากกว่านี้”
ราวกับถูกทุบศีรษะแรงๆ จนมึนงง คุณหนูหวางนิ่งอึ้งไม่ได้ตอบสิ่งใดออกไป ด้วยเป็นสิ่งที่นางไม่คาดคิดมาก่อนว่าจะเกิดขึ้น
“ลองคบหากันอย่างคู่รักดูสักสามสิบวัน พี่สัญญาว่าจะเกี้ยวเจ้าจนกว่าเจ้าจะรักพี่”
