Chapter 14
1264 Words
Kahit pagod at hingal na ako'y hinarap ko pa rin ang kalaban namin kanina. Ngumiti siya saakin kaya ko rin siya nginitian.
Ako ang unang sumugod at dire-diretso siyang tinira. Ang iba ay nasasangga niya ngunit may mga pagkakataong natatamaan ko siya.
"If you want to live. Get the f**k out of my Empire." Madiin kong wika habang nakaharang ang espada.
"Ohh. I like it. But, what if I don't?"
"That's unwise move." Tugon ko atsaka siya tinulak. Sunod sunod ko ulit siyang tinira. Sinabayan ko na rin ng usok ko at dahil kontrolado ko naman na ito'y kinitil ko ang buhay ng halos lahat ng kaniyang kasama.
"You are getting the f**k out of my Empire or I will kill you?" Madiin kong tanong pagalis ko ng usok habang nakatapat ang espada ko sakaniyang leeg.
Titirahin niya sana ako ngunit mabilis ko siyang nasipa at naagaw ang kaniyang espada. Seryoso kong tinapat ang espada ko sa leeg niya habang siya ay nakahiga.
"You leave me with no choice."
"Wait." Pagpigil niya ng papatayin ko na sana siya.
"Aalis na ako at ang kasama ko."
"Good. Tell this to your King or leader. Attack anyone or any Empire here in this world, but not me. Not my Empire and not on my f*****g watch." Madiin kong wika.
...
Sobrang bilis nang nangyari. Alam kong marami nanaman ang susugod saamin kaya't kailangan ko silang sanayin maging handa sa lahat.
"Agnes. Come here." Tawag ko sakaniya kung nasaan ang mga Hari at Reyna ay nakaupo.
"Marami ang sumusugod at umaatake saatin, alam niyo naman 'yan hindi ba? Kailangan ko kayong maging handa sa lahat ng bagay."
"I need the full and tight security of Bravilya which was your Kingdom King Steven, and Ceba which on your hands, Agnes."
"I want it because it is the both ends of our Empire. So, for it to be able to have a full and tight security, we need the help of Xenia and Voreen Kingdom. Basically, we need each other."
"Whether you all like it or not, it is an order from your Empress." Maawtoridad kong wika.
"Kakausapin ko ang kabilang Emperyo, ang Emperyo ng Orchian, upang makipag tulungan kung gusto ng kanilang Emperador."
"Paano kung dumaan sila sa ilalim?" Tanong ni Haring Claurio.
"Saang ilalim? Saan ba dito ang maari nilang daanan?"
"Sa kaharian ng Xenia." Sagot niya.
"Then let's fight. Fight for your lives."
"But there will be... no-, our people will be threathened by those." Wika naman ni Haring Steven.
"Marami nanaman ang mababawian ng buhay. Halos kalahati ng aking hukbo ay nawala." Aniya ulit.
"Sang ayon ako. Marami ring mga inosente ang nabawian ng buhay." Sabi naman ni Haring Claurio.
"All I'm saying is that, we, you my beloved rulers need to be ready in every circumstances that will occur on some days or times." Tugon ko. Ilang segundo silang hindi sumagot kaya ako ulit nagsalita.
"I need a representative on each of your kingdoms. He or she will be given a task. That task is to give me some relevant and important report every two weeks and will give me some word every end of the month which is the insights or feelings of our people."
"Remember, our main priority is the safety of our people. I may not give you a peace for now, but I'll assure you that we will claim it. Our people or even you, my beloved rulers, will not be threathened."
"Any questions?"
"How are we going to build a new army?" Tanong ni Hiro.
"Ask them if they want, our people. But listen to this, we are all part of an army. This Empire we are in, we, that are living inside this, is an army. We are all soldiers that wants a tranquility in our lives."
"Do this for your future children and for future generations. Don't let them pay for the things they didn't do. Let's just cut the line, let's stop the cycle here, my beloved rulers."
"Tapusin na natin ang masyadong paghihirap ngayon. Huwag na natin itong pabayaan hanggang sa umabot nanaman sa susunod na henerasyon. Tama nang tayo na ang huli."
"Any more questions?"
"Ok. I thank you for being here. This may be the last meeting I'm going to do because your kingdom needs you. Hindi niyo ito pwedeng iwan." Sambit ko nang wala ng sumagot. Nagpaalam na rin sila agad at nagsibalik na sakanilang kaharian.
"Agnes." Pagtawag ko sakaniya kaya siya bumalik sa pwesto niya kanina.
"I know it's hard to rule, but it's inevetable because it's written in the stars. It is already written, Agnes."
"Ayos lang ito, ate- I mean, your imperial majesty." Aniya kaya ako bahagyang napangiti.
"You can call me ate. I'm still your sister. Basta't ilugar mo ito." Sambit ko kaya siya natawa ng marahan.
"Nakita mo si Luna? Nakausap mo na siya?"
"Yes. But it's kinda awkward."
"Bakit?"
"She's still busy with her friends. Tapos 'yong isang kaibigan niya pa ay wala pa ring malay."
"Who?"
"Hindi ko alam. Pero narinig ko na Charlie ang pangalan niya. 'Yong may makulay na buhok." Tugon niya.
"Kamusta ka na? Ayos ka lang ba?" Pag iiba ko nang makalabas kami sa kastilyo.
"Hindi pa rin ako makapaniwala na may mga kapatid ako. Hindi rin mapasok sa isip ko ng tuluyan na malaya na ako sa sumpa o kung ano man iyon at ang kapatid ko'y Emperatris."
"Hindi man ito ang pinangarap kong buhay, masaya pa rin ako dahil nanjan kayong mga kapatid ko. Kahit wala sila ama at ina, alam kong pinagmamalaki ka nila, ate. Napaka galing mo." Wika niya kaya ako napatawa ng bahagya.
"Ate, let me just ask you a question." Biglang sabi niya kaya ko siya hinarap nang makarating kami sa mga punong nakita ko dati.
Ang itim na puno dati ay naging maaliwalas na.
"Do you really love Damon?" Hindi ko inaasahan ang kaniyang tanong kaya hindi ako agad nakasagot.
"It's just some stupid question, but I can see and even feel that he loves you so much."
"I really love him, Agnes. But I think, some things will never be lined up to your wish nor desires."
"Anong ibig mong sabihin?"
"I was just saying that if it's already written, you can't change it, Agnes."
"Pero may mga bagay paring nagbabago."
"Yes. Because it is written. Some might understand it as an absurd, but for me, it is not, because it's already written. The changes, way or even every details of it is written." Aniko kaya siya bahagyang tumango tango.
"I thought we will end up to be together." Natatawa niyang sabi atsaka marahang pinunas ang kaniyang mga luha.
"I can't just accept it, ate. He promised me that I will be his forever."
Kahit anong pagtakip niya ng pagtawa ay tumuloy-tuloy na ang kaniyang pag iyak.
"Are you mad at me?"
"Mad?" Tanong niya saakin atsaka rin binalik ang tingin sa puno.
"Yes. Of course I'm mad. Sobrang sama ng loob ko sainyong lahat."
"But you know what, I realized something." Sambit niya atsaka pinunas ang mga luha. Nagpakawala rin siya ng malalim na paghinga.
"It will never be the reason for us to fight nor to hate you much, ate. Hinding hindi ko gagawing dahilan ang isang lalaki para sa pag aaway natin."
"And grandpa Deven always says to me that blood is much more thicker than water, though it's cliché, but it is the truth. Besides, I found myself applying it. Siguro ay nagbunga ang paulit-ulit nilang sinasabi." Pagtawa niya ng bahagya.
~~~~~~~~~~~~~~~~
Song: My Domain by Tommee Profitt
- Writer
