ผ่านไปราว ๆ ครึ่งชั่วโมง น้ำรินจากที่มีสติในตอนแรกโดน Hang Brown เล่นงานจนตอนนี้ยืนแทบทรงตัวไม่ตรง รามคิรินทร์ยกมือกุมขมับรอบที่สิบเพราะนอกจากเมาแล้วเธอยังคอยเต้นวนอยู่รอบ ๆ ตัวเขาอีก แถมท่าก็ยั่วยวนจนชายหนุ่มไม่สบอารมณ์มากเท่าไหร่ เนื่องจากห้องนี้ไม่ได้มีแค่เขา
“น้ำริน มานั่ง”
“อื้อ ยังสนุกอยู่เลย” ร่างบางตอบก่อนจะย้ายตัวมายืนกลางหว่างขาของเขาและส่ายเอวไปมาตามจังหวะเพลงที่ดีเจด้านล่างเปิด
“เตรียมตัวกลับบ้าน เธอเมามากแล้ว”
“ไม่เอา รินกำลังสนุก พี่คิรินทร์นี่อย่าดื้อสิ”
“เธอน่ะสิดื้อ” เขาสวนกลับก่อนจะปรายตามองนิ่ง ๆ
“มองเหี้ยอะไร” รามเอ่ยถามจาฟาร์อย่างไม่สบอารมณ์เพราะญาติของเขาเอาแต่ทำหน้าแปลก ๆ เดี๋ยวขมวดคิ้วเดี๋ยวก็หลุดยิ้ม
“ชอบ น้องสะใภ้น่ารัก”
“เดี๋ยวเจอตีนกู”
“ยอมรับเถอะ คนนี้แหละสะใภ้บราวน์”
“อื้อไม่ใช่ พี่ฟาร์ รินไม่ใช่” หญิงสาวที่ได้ยินเอ่ยค้านออกมา
“ทำไมล่ะครับ”
“ก็เพ
