Chapter 7
1220 Words
ทั้งสี่คนยืนคุยกันอยู่ริมชายหาด ผู้จัดการฝ่ายต้อนรับลูกค้าจะจัดงานเลี้ยงโดยเชิญลูกค้าที่จองในเวลาดังกล่าวราคาเต็มไม่ใช้ส่วนลดเท่านั้น เขาคิดว่ามันน่าสนใจดีก็เลยอนุมัติไป
“จัดเลยนะ”
“ได้ครับ คืนนี้ท่านประธานปาร์ตี้ที่บาร์มั้ยครับผมจะให้พนักงานจัดโต๊ะให้”
“เอาสิเบื่อๆอยู่พอดี คุณบอสเอาไงสนุกกับผมมั้ย”
“ผมต้องบินกลับครับท่านประธาน พอดีว่าพรุ่งนี้เช้าต้องไปส่งแม่ที่โรงพยาบาล”
เขาพยักหน้าไม่ว่าอะไรเหลือบสายตามองนาเดียที่กระพริบตาปริบๆใส่เขาก่อนจะเบือนหน้าหนีทำเป็นไม่สนใจ หญิงสาวทำหน้างอก่อนจะเดินไปดักหน้าเขาทันที
“ทำไมชวนแต่พี่บอสไม่เห็นชวนนาเดียเลย”
“เธอไม่น่าชอบอะไรแบบนี้หรอก นอนพักไปเถอะ”
“ไม่นะนาเดียชอบปาร์ตี้ นาเดียชอบดื่มค็อกเทลสีสวยๆ”
หญิงสาวร้องออกมาทันที เขามองเธอก่อนจะเงียบไปอย่างใช้ความคิด
‘นาเดียถึงสิบแปดแล้วค่ะพี่มิน ขอไปเที่ยวด้วยน้าอยากดื่มน้ำสีสวยๆ’
‘เค้าให้อายุยี่สิบเข้าเข้าใจมั้ย’
‘ไปกับพี่มินไม่มีปัญหาหรอก น้าๆนาเดียไปด้วย’
“ท่านประธานคะ น้าๆให้นาเดียไปปาร์ตี้ด้วยนะ”
หญิงสาวกระพริบตาปริบๆมองเขาตาใสแป๋ว ชายหนุ่มพยักหน้าเป็นเชิงอนุญาต
“ตามใจแล้วกัน สองทุ่มเจอกันที่บาร์ อยากกินอะไรสั่งผู้จัดการไว้เลยเดี๋ยวเขาให้เชฟจัดการให้”
“เย้ๆ”
หญิงสาวยิ้มออกมาอย่างดีใจหันไปสั่งเมนูของโปรดสองสามอย่างก่อนจะวิ่งตามเขากลับไปที่โรงแรม เธออาบน้ำเปลี่ยนชุดอีกรอบและใส่ชุดที่พนักงานเอามาให้เปลี่ยน
เวลาสองทุ่มพอดีนาเดียเปิดประตูออกจากห้องเจอกับมินที่เปิดออกมาพอดีก็ยิ้มกว้างออกมา
“มาพร้อมกันเลย”
เขามองเธอก่อนจะเดินออกไปทันทีไม่พูดอะไร หญิงสาวกระโดดโลดเต้นอย่างอารมณ์ดีที่จะได้ไปเที่ยวบาร์กับเขา เธอชอบเที่ยวชอบแดนซ์มันเหมือนได้ปลดปล่อยอารมณ์ของตัวเอง และการดื่มค็อกเทลก็ไม่ได้ถือว่าเมามากมายนัก เวลาไปกับพี่มินเขาก็อนุญาตให้เธอดื่มแต่ต้องอยู่ในความดูแลของเขา
เมื่อมาถึงข้างในนาเดียมองซ้ายขวาอย่างตื่นเต้น สวยเหมือนต่างประเทศเลยแขกต่างชาติเยอะมาก เธอนั่งลงข้างๆพี่มินก่อนจะสั่งค็อกเทลหลายสีมาวางไว้ตรงหน้า
“เอาสีฟ้า สี…”
“ค่อยๆสั่งสิดื่มหมดหรือไง”
“งั้นเอาสีฟ้าก่อนค่ะ”
เธอสั่งเครื่องดื่มไม่ค่อยเป็นรู้แค่ว่ามันเป็นสีสันสวยงามดื่มแล้วสนุกก็แค่นั้นแหละ เรียนถึงต่างแดนแต่เธอก็ไม่ได้เที่ยวสนุกบ่อยขนาดนั้นอย่าลืมว่าเธอเรียนสองอย่างพร้อมกันไม่มีเวลาว่างขนาดนั้นหรอก
มินมองหญิงสาวไม่ให้คาดสายตา ดูท่าทางจะสนุกโดยไม่สนใจอะไรเลย นิสัยนี่เหมือนนาเดียจอมยุ่งของเขามากชอบดื่มเหมือนกันอีกด้วย
มินดื่มไวน์ไปไม่กี่แก้วในขณะที่นาเดียดื่มค็อกเทลไปหลายแก้วมากและดูเหมือนว่าจะเริ่มเมาแล้ว เธอลุกขึ้นออกไปแดนซ์หน้าเวที เขานั่งมองเธออยู่ไม่ไกลจนเริ่มมีผู้ชายมาเกาะแกะเธอถึงได้รู้สึกไม่ชอบใจลุกขึ้นไปดึงเธอมาทันที
“สาวสวยขอชนแก้วหน่อยครับ”
นาเดียกันไปชนแก้วเขาก่อนจะยกขึ้นดื่มจนหมดจากนั้นก็สนุกคนเดียวต่อ ชายคนนั้นเริ่มขยับเข้ามาใกล้มากขึ้น มินเดินไปแทรกตรงกลางก่อนจะโอบเอวหญิงสาวไว้ทำให้ชายคนนั้นรีบเดินถอยห่างออกไปทันที
เขาหันไปมองหญิงสาวที่ตอนนี้เมาได้ที่กอดคอเขาไว้ก่อนจะเต้นไปมาไม่ยอมหยุด
“เมาแล้วกลับห้องเถอะ”
“ไม่เมาเลยสักนิดเดียว นาเดียกำลังสนุกเลยค่ะ”
เธอไม่ยอมกลับตามที่เขาสั่งหันไปกระโดดโลดเต้นต่อจนเขาหมดความอดทนอุ้มเธอขึ้นพาดบ่าแล้วพากลับไปยังห้องพักทันที
“ปล่อยนะ นาเดียจะแดนซ์!”
“เมาแล้วกลับเดี๋ยวนี้”
เขาอุ้มเธอขึ้นลิฟต์ไปจนถึงหน้าห้อง หยิบคีย์การ์ดจากกระเป๋าเสื้อของเธอเปิดห้องให้แล้วดันตัวเธอเข้าไปทันที
“เข้าไปนอนได้แล้ว อย่าให้รู้ว่าเธอออกมานะฉันเอาเธอตายแน่”
เขาชี้หน้าหญิงสาวเอ่ยขู่ แต่ดูเหมือนเธอจะไม่กลัวอ้าปากงับนิ้วของเขาเล่นเอาชายหนุ่มสะดุ้งก่อนจะรีบดึงมือกลับ
“ทำบ้าอะไรเนี่ย”
“พี่มินขานาเดียยังสนุกอยู่เลย ถ้าไม่ให้ไปงั้นพี่มินอยู่เป็นเพื่อนได้ป่ะ”
เธอกอดเอวเขาไว้ก่อนจะเอ่ยเสียงอ้อน เขายื่นมือไปดึงแว่นตาของเธอออกก่อนจะเอ่ยถามเสียงสั่น
“เมื่อกี้เรียกฉันว่าไงนะ”
“พี่มินไงคะ พี่มินของนาเดียไง งื้อออ รักพี่มินที่สุดเลยรู้มั้ย”
เขาได้ยินแบบนั้นก็ใจอ่อนยวบ คำพูดคำจาคือนาเดียคนที่เขารู้จักจริงๆด้วย เธอเบียดตัวเข้ามาใกล้เขาเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ทำให้เธอเมาจนไม่มีสติ
“คนเมามักจะพูดความจริงถูกมั้ย”
“รักพี่มินนะเหรอ”
“อืม รักมากรึเปล่า”
“ที่ซู๊ดเลย คิคิ”
มาวินลูบแก้มหญิงสาวอย่างนุ่มนวลลากนิ้วไปมาอย่างแกล้งหยอก นาเดียมองสบตาชายหนุ่มก่อนจะเอาแก้มถูไถหน้าอกเขาอย่างแมวขี้อ้อน มินเชยคางเธอขึ้นมาใกล้ก่อนจะโน้มใบหน้าไปจูบเธออย่างดูดดื่ม เขาดันตัวหญิงเข้าไปห้องพักก่อนจะอุ้มเธอไปยังห้องนอนทันที
นาเดียมองชายหนุ่มตาเยิ้มมือเล็กลูบไล้หน้าอกชายหนุ่มอย่างหลงไหล
“พี่มินรู้มั้ยว่านาเดียรักษาความบริสุทธิ์ไว้คืนแต่งงานของเราเลยนะ”
นาเดียพร่ำออกมาอย่างคนไร้สติ ตอนนี้เหมือนเธอกำลังฝันดีที่ได้บอกความรู้สึกของตัวเองกับชายหนุ่ม มินยิ้มมุมปากออกมาเล็กน้อยก่อนจะยื่นมือไปปลดกระดุมเธอทีละเม็ดโดยที่หญิงสาวไม่ขัดขืน
“งั้นขอก่อนแต่งงานสักรอบได้มั้ย”
“ได้สิคะ ถ้าเป็นพี่มินนาเดียยอมทุกอย่างเลย”
“พูดเองนะพี่ไม่ได้บังคับหนูนะ”
นาเดียพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะโอบรอบคอชายหนุ่มเบียดตัวเข้าหาความอบอุ่น เขาปลดกระดุมเธอออกจนหมดก่อนจะใช้ริมฝีปากลากไล้ไปตามผิวนวลผ่อง นาเดียร้องครางออกมาเสียงหวานก่อนจะกำมือแน่นจิกเล็บลงบนไหล่ชายหนุ่มอย่างระบายความเสียว มินยิ้มมุมปากออกมาอย่างพอใจ การพามาชลบุรีครั้งนี้ถือว่าคุ้มเพราะโจรรับสารภาพด้วยตัวเอง
‘แต่ถ้าพรุ่งนี้เธอจำไม่ได้ว่าพูดอะไรออกไปบ้างก็ไม่เป็นอะไรเขาไม่สนใจหรอก เล่นสนุกกับเด็กสักหน่อยก็ไม่น่าเบื่อนะ หึ’
- Writer
