อารมณ์พาไป #1
1243 Words
เข้าสู่สัปดาห์ที่สองของการทำงาน ความสัมพันธ์ระหว่างไรอันและเพื่อนร่วมงานทุกคนเป็นไปในทิศทางที่ดีมาก แม้ในช่วงแรกจะมีสาว ๆ หลายแผนกมาตามกรี๊ดกร๊าดและขายขนมจีบให้กับเขาอยู่บ่อยครั้งจนทำให้เกิดความรำคาญใจอยู่บ้าง แต่หลัง ๆ มานี้ลดน้อยถอยลงแล้วเหลือเพียงความปรารถนาดีต่อกันเท่านั้น ทำให้การมาทำงานในทุกวันของไรอันเต็มไปด้วยความสุข เขาแทบจะลืมไปแล้วว่าตัวเองเคยไม่อยากมาทำงานที่นี่มากขนาดไหน
แต่สิ่งสำคัญที่สุดที่ทำให้ชายหนุ่มอยากมาถึงออฟฟิศแต่เช้า นั่นคือรุ่นพี่สาวสวยที่กำลังยืนชงกาแฟอยู่ในห้องแพนทรีต่างหาก
‘อรุณสวัสดิ์ครับพี่เหนือ วันนี้เสื้อสีสวยมาก ๆ เลยครับ’ เป็นไรอันที่ทักทายก่อนเหมือนอย่างทุกวัน เขายิ้มแฉ่งเข้าไปหาเธอพร้อมกับวางถุงกระดาษลงบนโต๊ะ
‘อรุณสวัสดิ์จ้ะ ตัวนี้พี่เพิ่งได้เป็นของขวัญมาเมื่อตอนปีใหม่ ไม่เคยได้ใส่สักทีเลยลองหยิบมาใส่ดูน่ะ หนิงเขาเป็นคนรสนิยมดี ก็เลยเลือกออกมาได้สวยดูดีแบบนี้แหละ’ ดาวเหนือตอบรับพร้อมรอยยิ้มเช่นเดียวกัน เธอเอื้อมมือไปที่เคาน์เตอร์เพื่อจะหยิบแก้วกาแฟมาดื่ม แต่ไรอันเอ่ยปากห้ามไว้ก่อน
‘เดี๋ยวก่อนครับพี่เหนือ พอดีว่าผมแวะร้านกาแฟที่หน้าออฟฟิศของเราแล้วเจ้าของร้านมีโพรโมชันซื้อกาแฟครบสองร้อยบาทรับแก้วน้ำฟรีสองใบครับ… เป็นเอ่อ… เป็นแก้วกาแฟคู่กันแบบนี้ครับ’ คนตัวสูงหยิบเอาแก้วกระเบื้องทรงสูงสองใบออกมาจากถุงกระดาษ เป็นแก้วสีขาวเกลี้ยงพิมพ์ลายภาษาอังกฤษตัวเล็ก ๆ ว่า ‘You’re mine.’ และ ‘I’m yours’ ตั้งเคียงคู่กัน
‘แล้ว… ยังไงต่อ’ ดาวเหนือเอียงคอถาม เธอไม่ได้คาดเดาเลยว่าอีกฝ่ายจะทำอะไรต่อจากนี้
‘คือผมไม่รู้ว่าจะเอาอีกใบไปให้ใครดี เห็นว่าพี่เหนือชอบดื่มกาแฟสำเร็จรูปก็เลย… อยากให้แก้วใบหนึ่งกับพี่เหนือครับ’ ไรอันบอกจุดประสงค์ ใบหูขาวดูเหมือนจะแดงซ่านขึ้นด้วยความขลาดเขิน
ช่างเป็นเด็กที่น่ารักอะไรแบบนี้นะ ดาวเหนือคิดในใจ
‘ขอบคุณมากนะไรอัน พี่จะใช้แก้วนี้ชงกาแฟดื่มทุกวันเลย’ เธอว่า พลางเอื้อมมือไปหยิบเอาใบที่อยู่ใกล้มือมาพลิกดู ‘พี่เอาใบนี้แล้วกัน น่ารักมากเลย ขอบคุณอีกครั้งนะ’
‘ด้วยความยินดีครับ’ ไรอันยิ้มกว้างเต็มใบหน้าเมื่อเห็นว่าท่าทีของรุ่นพี่สาวดูจะชอบแก้วใบที่เขานำมาให้มากจริง ๆ ‘ปกติแล้วพี่เหนือดื่มแต่กาแฟสำเร็จรูปเหรอครับ’
‘ไม่หรอก พี่ก็ดื่มได้หมดนั่นแหละ ทั้งกาแฟสำเร็จรูปแล้วก็กาแฟสด แต่พอดีงานค่อนข้างรัดตัวก็เลยจำเป็นต้องดื่มพวกกาแฟสำเร็จรูปมากกว่า’ ดาวเหนือตอบขยายความแล้วเอ่ยถามกลับบ้าง ‘แล้วเราล่ะ ชอบดื่มกาแฟที่ร้านหน้าออฟฟิศเหรอ’
‘ก็ไม่เชิงหรอกครับ ผมแค่ไม่รู้ว่าแถวนี้มีกาแฟร้านไหนบ้างที่อร่อย ๆ ผมเป็นเด็กใหม่ที่นี่นี่ครับ… ไม่มีคนพาไปด้วย’ ไรอันแสร้งตอบอ้อมแอ้มในท้ายประโยคอย่างมีนัย หากแต่ดาวเหนือไม่สังเกตเห็น
‘พี่ไม่ใช่คนดื่มกาแฟเป็นกิจวัตรเท่าไหร่เลยไม่รอบรู้เรื่องร้านกาแฟหรอก แต่ถ้าเป็นร้านอาหาร พี่พอจะมีร้านดี ๆ ใกล้ออฟฟิศแนะนำอยู่นะ ถ้ามีเวลาเอาไว้พี่จะพาไป’
ไรอันเมื่อได้ยินคำเอ่ยชวนแบบนั้นก็หูผึ่งทันที
‘ไปครับ ! ถ้าไม่รบกวนพี่เหนือจนเกินไป ผมไปตอนนี้เลยก็ได้ครับ ผมว่างอยู่ครับ !’
ดาวเหนือยกมือขึ้นป้องปากหัวเราะกับท่าทีแสนซื่อนั้นทันที
‘จะว่างได้ยังไง ขืนพี่พาเราออกไปเถลไถลหนิงได้กินหัวพี่พอดี วันนี้เรามีตามหนิงไปเข้าร่วมประชุมกับบอร์ดบริหารไม่ใช่หรือไงไรอัน’
‘อ๊ะ… จริงด้วยครับ’ ชายหนุ่มสีหน้าหงอยลงทันควัน ‘น่าเสียดายจังเลยครับ’
‘ที่จริงถ้างานรัดตัวมาก ๆ พี่ก็จะกินข้าวที่ร้านอาหารใต้ออฟฟิศนี่แหละ อย่างเช่นวันนี้เป็นต้น เราตามหนิงกับบีมไปทานข้าวด้วยก็ดีนะ สองคนนั้นมาทานกับพี่เป็นประจำเลยละ’ ดาวเหนือบอกสถานที่ที่ตัวเองจะทานมื้อเที่ยงอ้อม ๆ ทำให้ไรอันสดชื่นขึ้นมาอีกครั้ง
‘ได้ครับ งั้นไว้เจอกันครับพี่เหนือ เที่ยงนี้ผมจะลงไปทานข้าวพร้อมพี่ ๆ ให้ได้เลยครับ’
ขณะนั้นที่ประตูหน้าห้องแพนทรีได้มีสายตาของใครคนหนึ่งกำลังจับจ้องไปยังทั้งสองคนอย่างไม่พอใจ ไม่นานนักดาวเหนือก็เป็นฝ่ายที่เดินออกมาก่อน พร้อมกับกาแฟในถ้วยกระเบื้องที่เขียนคำว่า I’m yours
‘อ้าวพี่กัณณ์ มาชงกาแฟเหรอคะ’ ดาวเหนือยิ้มให้กับรุ่นพี่ในดวงใจที่ยืนอยู่ตรงทางออก ‘วันนี้มาออฟฟิศแต่เช้าเลย มีงานต้องเคลียร์เหรอคะ’
‘แก้วกาแฟสวยดีนี่ เด็กคนนั้นเอามาให้เหรอ’ กรกัณณ์ถามขึ้นด้วยน้ำเสียงที่แสดงออกถึงความไม่พอใจอย่างชัดเจน ‘เหมือนแก้วที่คู่รักเขาใช้กันเลย’
ได้ยินแบบนั้นดาวเหนือก็หน้าแดงด้วยความเขินอายพลางปฏิเสธ
‘ไม่ใช่หรอกค่ะพี่กัณณ์ คือไรอันเขาได้มาจากร้านที่เปิดอยู่ตรงข้ามกับออฟฟิศเรา เป็นแก้วโพรโมชันค่ะ ไม่ได้ตั้งใจจะซื้อมาให้เป็นแก้วคู่หรอก’
‘แล้วมีเหตุผลอะไรที่ต้องเอามาให้เหนือด้วยล่ะครับ คนอื่นก็มีนี่ วันก่อนพี่แอบมาดูยังเห็นไปทำตัวกะลิ้มกะเหลี่ยอยู่กับยายเฟิร์นอยู่เลย’ ดาวเหนือขมวดคิ้วกับคำพูดและท่าทีของกรกัณณ์ทันที เพราะเท่าที่เธอได้พูดคุยกับไรอันโดยตรง เขาไม่ใช่คนแบบนั้นเลยแม้แต่น้อย ‘ยิ่งเหนือไปใช้แก้วคู่กับมัน… เอ่อ พี่หมายถึงไรอันแบบนี้ คนอื่นจะเอาเหนือไปพูดได้นะว่าเป็นโคแก่กินหญ้าอ่อน ไปอ่อยเด็กมันด้วยการรับแก้วคู่ไว้ใช้ พี่ว่าเหนือเอาแก้วไปคืนน้องเขาเถอะ’
กรกัณณ์ไม่อาจควบคุมถ้อยคำของตนเองได้อีกต่อไป ทำเอาดาวเหนือเริ่มรู้สึกไม่ดี
‘คงไม่มีใครคิดแบบนั้นหรอกค่ะ คนที่คิดแบบนั้นก็คงมีแต่พวกจิตใจสกปรก มองทุกสิ่งในแง่ร้ายเท่านั้นแหละค่ะ’ดาวเหนือว่าตัดบทอย่างรวดเร็วเมื่อรู้ว่าตัวเองถูกพูดจาไม่ให้เกียรติใส่ ‘ขอตัวก่อนนะคะ’
‘เดี๋ยวสิน้องเหนือ ! เหนือครับ’ กรกัณณ์รีบจ้ำอ้าวเดินตามหลังคนที่กำลังโกรธอยู่ไปทันที โดยมีสายตาของไรอันมองตามหลังอยู่ไม่ห่าง
จากคำพูดทั้งหมดที่ว่ามา ยิ่งทำให้เขาไม่ชอบขี้หน้ากรกัณณ์ยิ่งกว่าเดิมเสียอีก
‘แกน่ะสิโคแก่กินหญ้าอ่อน’ ชายหนุ่มเบ้ริมฝีปากก่อนจะยกแก้วกาแฟที่ตนใช้คู่กับดาวเหนือขึ้นดื่มให้โล่งใจ
- Writer
