เมื่อช่วงเวลาบ่ายมาเยือน สุกัญญาวางเอกสารลงบนโต๊ะแล้วทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้อย่างเหนื่อยอ่อน เธอกำสองมือไว้แน่นแล้วอ้าปากกรีดร้องโดยไม่มีเสียง
‘ประชุมเกินเวลาขนาดนี้ ฉันจะเอาเวลาที่ไหนไปกินข้าวเที่ยงล่ะ! พวกตาแก่จากบริษัทคู่แข่งก็พูดมากซะจริง นี่ถ้าไม่ใช่ประชุมเพื่อการแลกเปลี่ยนที่ได้ผลประโยชน์นะอย่าหวังเลยว่าจะได้เข้ามาเหยียบในบริษัทของพวกเราโอ๊ย! หงุดหงิด !’ สุกัญญาร่ายยาวสมกับความหงุดหงิดที่สั่งสมอยู่ในใจของเธอ
‘ใจร่ม ๆ ก่อนสิยายหนิง นี่ เพราะรู้ว่าเธอต้องประชุมนาน ก็เลยสั่งหมี่เหลืองหมูแดงแยกน้ำไว้ให้นี่ไง เอาออกไปกินข้างหลังซะสิ อย่าเพิ่งโมโหหิว’ เป็นสรศักดิ์ที่วางถุงอาหารชุดหนึ่งลงบนโต๊ะ เขาหันไปหาไรอันที่นั่งวิญญาณหลุดอยู่ใกล้กันอย่างรู้สึกสงสาร ‘ส่วนของไรอันอยู่นี่ ผมไม่รู้ว่าคุณทานเส้นอะไร เนื้อหรือหมู ก็เลยสั่งเส้นเล็กหมูธรรมดาแยกน้ำไว้ให้นะครับ ตามยายหนิงไปก็แบบนี้แหละมีแต่งานใ
