“โอ๊ยยย...”
ฟางข้าวที่แกล้งเป็นลมถึงกับร้องอุทานออกมาด้วยความตกใจ เมื่อจู่ๆ อ้อมแขนอบอุ่นก็คลายออกกะทันหัน ก่อนที่บั้นท้ายกลมกลึงจะสัมผัสพื้นนุ่มของโซฟา
แต่ถึงโซฟาจะนุ่มแค่ไหน แต่เขาโยนหล่อนมาแรงๆ แบบนี้ ไม่มีทางที่จะไม่เจ็บได้หรอก
“เจ็บนะคนเถื่อน”
ขุนเขายืนเท้าสะเอวมองผู้หญิงเจ้ามารยาที่แกล้งเป็นลมด้วยความหมั่นไส้
“แต่ผมก็ไม่ได้เป็นคนตอแหลแบบคุณ จริงไหม”
ฟางข้าวหน้าชาดิก กับวาจาเผ็ดร้อนของผู้ชายตรงหน้า
ครั้งแรกที่เจอกัน เหมือนว่าหล่อนกับเขาจะมีความรู้สึกคล้ายๆ กัน แต่ตอนนี้รู้แล้วล่ะว่า มีแค่หล่อนคนเดียวเท่านั้นที่รู้สึกหวั่นไหว
เขาก็แค่ผู้ชายใจร้าย ใจดำ คนหนึ่งเท่านั้น...
“ฉันทำทุกอย่างก็เพื่อช่วยต้นน้ำ”
หล่อนขยับตัวลุกขึ้นยืน เผชิญหน้ากับคนตัวสูงอย่างไม่เกรงกลัว
“คุณพอจะบอกได้ไหม...”
“บอกอะไร”
“ค่าเสียหายทั้งหมด... เท่าไหร่”
ขุนเขาแค่นยิ้มหยัน มองผู้หญิงตรงหน้าด้วยสายตาด
