น้ำเสียงของคนพูดช่างเลือดเย็นเหลือเกิน แต่ฟางข้าวก็ไม่คิดเปลี่ยนใจ
“ฉันจะทำงานทุกอย่างที่คุณสั่ง จะทำงานล่วงเวลาด้วย เพื่อให้ได้เงินเยอะๆ มาใช้หนี้คุณ”
แม้จะยังไม่รู้ว่าตัวเองต้องชดใช้ค่าเสียหายเท่าไร แต่หล่อนก็มุ่งมั่นทำให้ได้
ขุนเขาหยัดกายลุกขึ้นยืน โดยมีฟางข้าวขยับตัวลุกขึ้นยืนเช่นกัน ทั้งคู่สบประสานสายตากัน ก่อนที่หญิงสาวจะถามออกไป
“ฉันต้องชดใช้ค่าเสียหายทั้งหมดเท่าไหร่คะ”
“หนึ่งล้านบาท”
ดวงตากลมโตของฟางข้าวเบิกโพล่ง
“หนึ่ง... หนึ่งล้านบาทเหรอคะ”
“ใช่ ได้ยินแล้ว จะเปลี่ยนใจก็ได้นะ เพราะถ้าเธอไปถ่างขาให้กับอาเสี่ยสักคืนละสิบยี่สิบคน ก็น่าจะได้เงินเร็วกว่าทำงานในไร่กาแฟของฉัน”
“นี่เลิกดูถูกฉันสักทีได้ไหมคะ ฉันไม่ได้ขายตัวนะ”
ตอแหล!
ขุนเขายังจำภาพในค่ำคืนก่อนได้ติดตา ภาพที่หล่อนถูกหิ้วออกไปจากไนต์คลับด้วยความเต็มอกเต็มใจ
“งั้นเอาอย่างนี้ก็ได้... เพื่อให้ฉันได้เงินเร็วขึ้น ฉัน
