ทิวากรเงยหน้าจากกองเอกสารเห็นประตูห้องเปิดออก ชายร่างสูงใหญ่ก้าวเข้ามาด้านในพร้อมซองเอกสารสีน้ำตาล เขายื่นมันให้เจ้าของห้องรับมาแล้วเปิดออกดูภาพภายใน คิ้วเข้มขมวดขอบตาผ่าวร้อนในอกมันอึดอัดขึ้นมา เกือบเดือนเรนิกาห่างหายไปจากชีวิตเขา ไม่ได้พบกันอีกเลยหลังจากวันนั้น รู้ข่าวจากเพื่อนว่าเธอกำลังเดินทางไปอยู่ที่อื่น พยายาทำใจแต่ไม่ได้เลยหาหนทางให้มารดาสอบถามทางคุณพาวินี แต่ดูเหมือนฝั่งนั้นปกปิดไม่ยอมเปิดเผยอะไรเลย
สุดท้ายจำต้องจากนักสืบและภาพถ่ายคือสิ่งยืนยันได้อย่างดี เธอมีหนทางชีวิตที่ดีแล้ว ได้ใช้ชีวิตกับชายอื่นอย่างมีความสุข
“ขอบใจมาก”เขาเอ่ยเพียงแค่นี้แล้วทิ้งตัวลงบนเก้าอี้
“ครับ”นักสืบบอกแล้วระบายลมหายใจ หันหลังสาวเท้าออกนอกห้อง
มือยกขึ้นกุมขมับเหตุใดน้ำตามันอยากไหลออกมา ความเจ็บปวดนี้ได้รับอีกครั้งแล้ว เรนิกาทำไมเธอต้องเข้ามาในชีวิตให้เขาสับสนทรมานเช่นนี้ด้วย
เสียงประตูห้องเปิดออกทิ
