มือถือพสินดังขึ้น เจ้าของเครื่องรีบกดรับคิ้วขมวดเขาหากัน
“สวัสดีครับ”
“พี่พสินอรเองนะคะ”อรนลินกรอกเสียงตามสาย
“ว่าไงครับอร”
“พี่พสิน ยัยเรนกำลังจะเดินทางไปอยู่ต่างจังหวัดค่ะ”
“อะไรนะ!”พสินร้องด้วยความตกใจ
“พี่พสินอย่าตะโกนได้ไหม อรตกใจหมด!”
“อรอยู่ไหน นัดเจอกันหน่อยดีกว่า พี่อยากรู้มันเกิดอะไรขึ้น!”
“ได้ค่ะ เจอกันที่ร้านกาแฟเดิมนะคะ”
อรนลินเปิดประตูลงจากรถหยิบกระเป๋าสะพายบ่า แล้วตรงเข้าร้านกาแฟชื่อดัง เห็นร่างสูงนั่งรออยู่ก่อนแล้ว พสินโบกมือทักทายหญิงสาวรีบตรงดิ่งเข้าหา นั่งลงตรงข้ามสีหน้าร้อนรน
“เรื่องมันเป็นยังไงอรเล่าให้พี่ฟังหน่อยสิ”
“เรนบอกอรว่า พี่ทิวาแวะมาหาเพื่อขอรับผิดชอบ แต่พี่ทิวาขอเวลาน่ะค่ะ แต่เรนปฏิเสธเพราะไม่อยากทรมานอีก”อรนลินรีบเล่า
“เรนปฏิเสธเหรอ”
“ใช่ค่ะ ถ้าเป็นอร อรก็คงปฏิเสธเหมือนกัน พี่ทิวาเล่นหายหัวไปสองเดือนไม่เคยติดต่อหลังจากเกิดเรื่อง โทรหาก็ไม่รับสาย
