ร่างบางยืนมองตัวเองในกระจก เกือบแปดเดือนแล้วแต่ท้องไม่ใหญ่อย่างที่คิดอาจเพราะเป็นท้องแรกเลยทำให้มองเห็นเพียงความอวบอิ่มของร่างกายเท่านั้น ว่าที่คุณแม่ลุกยืนหยิบแบบที่ตนร่างออกแบบเฟอร์นิเจอร์ชุดใหม่ ตั้งแต่ทำงานที่ภูเก็ตร้านพี่ชายโด่งดังมีชื่อเสียงขึ้นมาก จนโรงแรมต่างพากันมาขอซื้อสินค้าไม่ขาดสาย
กระดาษถูกส่งให้กับพี่ชาย รัชพลรับมาดูภาพแววตาทอประกาย ช้อนสายตามองน้องแล้วยิ้มกว้าง เรนไม่เคยทำให้เขาผิดหวังเลย ผลประกอบการดีขึ้นมาก จนแจกโบนัสให้พนักงานบ่อยครั้ง เรนิกากลายเป็นที่รักของทุกคนที่นี่ไปแล้ว
“เป็นไงคะพี่พล สวยไหม”
“สวยสิ เรนออกแบบเองนี่น่า แบบนี้ค่อยคุ้มค่าแรงหน่อย”รัชพลแซว
“แหมพี่พล พูดงี้เดี๋ยวน้องลาออกซะเลย”
“ไม่ได้นะ มีคนจองตัวเรนเยอะจะตาย พี่ไม่ยอมหรอก”
เรนิกาอมยิ้ม เห็นท่าทางพี่ชายทำตัวราวกับเด็ก เธอเข้าใจบางทีคงเหงาเพราะต้องอยู่ตัวคนเดียว เคยขอให้อยู่ด้วยกันที่กรุงเทพแต่พี่
