Tadeus Han

Chapter 03

Chapter 03

Series 11: Tadeus Han

PABAGSAK na umupo si Tad sa mahabang sofa ng Director Doctor niya si Doctor Laurent, kakatapos lang ng pag-iimbestiga ni Tad sa nangyaring pagpatay ng sunod-sunod sa tatlo niyang doctor na pigil ang pagka-inis ni Tad dahil kahit isang clue na pwedeng tumukoy kung sino ang gumagawa ng pagpatay sa mga doktor niya ay wala siya nang nakuha.

Isinandal ni Tad ang kaniyang likuran sa kaniyang kinauupuan habang hinihilot ng kanang kamay niyang sintido dahil sa bahagyang pagsakit nito dahil sa kinakaharap ng kaniyang ospital na hindi nya alam ang pinagmulan. Ayaw niyang umabot sa kaniyang ama na nagpapahinga dahil kakarecover lang nito sa pagkaka stroke nito ang nangyayari sa ospital na hinayaan nitong siya na ang mamahala. Nasa South Korea ang mga ito kasama ang kaniyang ina at ayaw niyang bigyan ng isipin ang kaniyang mga magulang sa crisis na kinakakaharap ng Han International Hospital.

“Director Han, our other surgeon doctors are scared because of the killing that is happening, what are we going to do?” natatakot na tanong ni Doc. Laurent sa kaniya na ikinaayos ni Tad sa kaniyang kinauupuan.

“I will find a way to find out who is killing my doctors, for now tell to all surgeon doctors here that don’t let them be alone in one place or even in their office. I will add more securities here, and give this instructions to all doctors here in secret.”seryosong pahayag ni Tad na ikinagesture niya kay Doc Laurent na lumapit sa kaniya na ginawa naman agad nito.

Pagkalapit nito ay hinila ni Tad ang lab coat nito pahila palapit sa kaniya na bahagyang ikinagulat nito bago niya binulong ang instruction na kailangan gawin ng mga ito, na sunod-sunod ikinatango ni Doc Laurent sa kaniya. Matapos nyang sabihin ‘yun ay agad na tumayo si Tad sa kinauupuan niya at naglakad siya palapit sa office table ni Doc. Laurent upang magsend ng message na magtatawag siya ng Directors meeting sa lahat ng Director branch ng HIH sa lalong madaling panahon.

Matapos makapagsend ng email si Tad lahat ng branches ay nagbilin pa siya kay Doc Laurent na magbigay ng tulonng sa tatlong doctor ng HIH Paris sa pamilya na naiwan ng mga ito. Binilin ni Tad na ibigay sa tatlong pamilya lahat ng pangangailangan ng mga ito, matapos ang mga bilin niya sa mga ito ay nagpaalam na rin siya dito upang bumalik na sa pilipinas. Inihatid si Tad ng driver ni Doc Laurent sa KIA, habang nasa biyahe siya ay naglalaro at palaisipan kay Tad ang motibo nang kung sinoman ang pumapatay sa mga doktor na talagang ang mga nagtatrabaho lang sa ospital niya ang pinapatay ng taong ‘yun.

Hindi malaman ni Tad ang pwedeng maging dahilan nang pagpatay sa kaniyang mga doctor, tahimik lang si Tad sa kaniyang kinauupuan habang sa bintana malapit siya nakatingin. Maliban sa palaisipan kung sino ang killer ng mga doctor niya, iniisip niya din ang punyal na ginagamit sa pagpatay. Nang ipakita sa kaniya ng Paris police anng na-retrieve na punyal ay pinagkumpara iyon sa mga punyal na ginamit sa lahat ng doctor niya mula sa Venice at Paris. Nang makita niya ang punyal na iniwan ng killer ay lahat ng mga ito ay magkakapareho, ang hawakan ng punyal ay dragon pinag-kaiba lang ng mga punyal na nakuha ay ang magkaka-ibang initial sa mismong talim ng punyal. Dalawa sa mga ito ay YB na nakaukit at ang the rest na punyal ay may initial na letrang S naman.

Ang mga initial na nakita ni Tad sa mga punyal na ginamit ang isa sa dumadagdag sa isipin niya, maliban sa hirap siyang matukoy kung sino ang killer dahil sa galing at linis ng trabaho nito, pakiramdam ni Tad ay nililigaw siya nito upang hindi niya malaman kung sino talaga ang pumapapatay. Napabuntong hininga si Tad sa kinauupuan niya, ilang araw palang ang lumilipas simula ng magsimula ang kinakaharap ng ospital niya. Biglaan ang pangyayari at mabigat agad ang nanagyayari dahil sa klase ng pagpatay ng kung sinoman ang killer na dapat niyang mahanap ay may pagkabrutal. Aaaminin ni Tad na pumapatay din siya, ‘yun ang ginagawa nila sa underground pag may misyon na binibigay sa kanila, hindi nila maiiwasang pumatay, pero ang isa sa hini nila gagawin ay ang pumatay ng inosente, at masasabi ni Tad na lahat ng doctor sa ospital niya na pinatay ay mga inosente at magaganda ang record.

Muling napabuntong hininga si Tad nang maalala niyang may tao pa silang pinapahanap ni Taz, habang nakikipag-usap si Tad sa mga pulis ng Paris ay nakatanggap ng message kay Blue na magkikita sila sa barn ni YoRi bukas ng gabi para pag-usapan ang nakuhang imposmasyon ni YoRi sa kailangan nilang mahanap. Muling bumuntong hininga si Tad sa kinauupuan niya at inalis muna ang isipin niya sa kaniyag ospital, nag-aalala man siya sa mga doctor niya na alam niyang mga nakakaramdam na ng takot sa sunod-sunod na pagpatay ay kahit may gusto mang gawin si Tad ay sa ngayon ay wala muna siyang magagawa. Hangga’t hindi nila makilala o matukoy kung sino ang killer na malinis magtrabaho hindi niya maiisipan ng paraan kung paani ito mahuhuli, at ang tanging magagawa lang niya ay bigyan ang babala ang mga employee niya na mag-ingat at dagdagan ang securities ng lahat ng branch ng HIH sa bawat panigi ng mundo, at inaasahan ni Tad sa naisip niya ay makakuha siya ng lead sakaling may mangyari muling pagpatay sa mga doctor niya.

Nang makarating na si Tad sa KIA airport ay nagpasalamat siya sa driver ni Doc. Laurent na naghatid sa kaniya bago siya pumasok sa loob ng airport. Agad siyang sinalubong ng isang staff ni Balance na nakilala naman agad siya dahil sa pagdating niya kanina sa airport gamit ang private plane ni Balance. Nauuna ng naglalakad si Tad papunta sa private plane ni Balance dahil magiging matagal din ang oras ng biyahe niya na alam niyang aabutan siya ng umaga sa himpapawid. Nakasunod lang sa kaniya ang mga staff ni Balance nang matigilan si Tad ng may makabunguan siyang binatang lalaki na muntik niya ng ikawalan ng balanse samantalang ang binatang lalaki ay deretsoong napasubsob sa sahig.

“Sore wa itai! (It hurts!)” rinig ni Tad na daing ng binatang lalaki na sa kanilang dalawa sa tingin niya ay mas ito ang nasaktan.

“Are you okay, boy?”tanong ni Tad dito ng lapitan ito ng mga staff ni Balance at tinulungang tumayo.

“Are you lost?” tanong ng isang lalaking staff sa binatang lalaki na pinapagpagan ang sarili bago nilingon ang mga staff ni Balance.

“Tasuketekudasai, watashi no ryōshin wa watashi o koko ni okizari ni shimashita. Karera wa Firipin ni modoru hikōki ni norikomi, watashi wa okizari ni sa remashita. (Please help, iniwan ako ng parents ko dito. Sumakay sila ng flight pabalik ng Pilipinas at naiwan ako.)”pahayag nito sa mga staff ni Balance na nakita ni Tad ang pagkunot ng mga noo nito dahil alam ni Tad na hindi naintindihan ng mga ito ang sinasabi ng binatang lalaki.

“Naze karera wa anata o koko ni okizari ni shita nodesu ka? (Bakit ka nila iniwan dito?)”singit na tanong ni Tad dito na ikinalingon nito sa kaniya at pinakatitigan siya bago ito sumagot sa kaniya.

“Karera wa watashi ni kidzukimasendeshita. Karera wa watashi no koto o shinpai shite iru ni chigainai. (Hindi nila ako napansin. Siguradong nag-aalala sila sa akin.)”ani na sagot nito sa kaniya na hindi alam ni Tad kung bakit may kakaibang presensya siyang nakikita dito na hindi nito matukoy kung ano.

Maamo ang mukha ng binatang lalaki at sa tingin ni Tad ay malaki ang agwat ng edad niya dito nang lumapit pa ito sa kaniya.

“Pilipino ka ba?”tanong nito na bahagyang ikinagulat ni Tad na marunong itong magsalita ng tagalog na ikinatango nya dito.

“Oo, marunong ka naman palang magtagalog. Teka, gusto mo bang i-ask ko sila na tawagan ang eroplano na sinasakyan ng mga magulang mo?”alok ni Tad dito na ikinahawak ng binatang lalaki sa kanang braso niya na ikinatitig niya dito bago ito bumulong sa kaniya.

“Hindi talaga ako naiwan ng mga magulang ko dito, gusto ko lang sundan ang ate ko na nasa pilipinas. Wala kasi akong passport kaya nagbabakasali akong magpaawa sa kanila.”bulong na pagsasabi nito ng totoo sa kaniya.

“Nagsisinungaling kang naiwan ka ng mga magulang mo? Alam mo bang mahuhuli ka nila once na sinubukan nilang tawagan ang magulang na sinasabi mo?”bahagyang sermon na ani ni Tad sa binatang lalaki na kita niyang ikinalungkot ng ekspresyon ng mukha nito at kita niya na nagbabadya na itong lumuha.

“Gusto ko lang naman sundan ang ate ko.”ani nito na hindi naiwasang ikanaawa ni Tad dito.

“Gusto mo bang tawagin natin ang ate mo sa pilipinas?”tanong na alok suhestiyon niya dito na ikinailing nito sa kaniya.

“Ayoko, magagalit si ate pag nalaman niya na sinusubukan ko siyang sundan,tulungan mo naman akong makapunta ng pilipinas manong.”pakiusap na ani nito sa kaniya na bahagyang ikinangiwi ni Tad sa itinawag nito sa kaniya.

“Manong? Hindi pa naman ako ganun katanda para tawagin mo akong mano—“

“Mr. Han, do you know this young man?”putol na usisang tanong ng lalaking staff kay Tad na ikinalingon ni Tad dito bago niya binalik ang tingin sa binatang lalaking may nakikiusap na ekspresyon sa mukha nito sa kaniya.

“He’s coming with me, I’ll call Kiosk about this so, I’ll take him here.”ngiting ani ni Tad sa lalaking staff na walang nagawa kundi hayaan si Tad dahil sa koneksyon niya meron siya kay Balance na ikinaakbay niya sa binatang lalaki.

“Sumabay ka na sa akin, I’m using a private plane that has own by my friend and CEO of this airport, he won’t mind kung may dala akong pauwi sa pilipinas. “pahayag ni Tad dito na ikinatuwa nito sa sinabi niya.

“Talaga?! Maraming salamat manong!”

“It’s okay, just drop the manong thing. Hindi naman ako ganun katanda para tawaging manong, kuya Tad will do.”pahayag niya sa binatang lalaki habang akbnay-akbay niya na itong naglalakad papunta sa private plane.

“What’s your name buddy at ilang taon ka na?”tanong ni Tad dito.

“Shin ang pangalan ko at sixteen years old na ako.”sagot nito sa kaniya na hindi inasahan ni Tad ang edad nito dahil kung titingnan ang built ng katawan nito ay masyadong masculine para sa isang sixteen year old na katulad nito.

“You look matured for sixteen year old boy.”hindi napigilang kumento ni Tad dito.

“I’m not a boy, sixteen years old is already a man.”pahayag nito na bahagyang ikinatawa ni Tad ng makita niyang ayaw nito sa pagkakatawag niyang boy dito.

“Okay, I’m not against on it, I’m just stating my opinion here.”

Nang makarating na sila sa private plane ay pumwesto na ng upo sina Tad sa tig-isang upuan para sa paglipad nila ng mapansin ni Tad ang gulat sa mukha ng isang attendant na kasama nila sa flight pabalik sa pilipinas habang nasa tenga nito ang phone nito, na after ng natanggap nitong tawag ay agad na lumapit ang attendant sa kinauupuan ni Tad.

“We’re sorry to sya Mr. Han, but your flight to go back in the Philippines will be in delay for an hour, is okay with you, sir?”pagbibigay ng attendant kay Tad na ikinakunot ng noo niya.

“Why? What happened?”

“Your pilot for tonight was been found dead on the C.R right now, but don’t worry, our other pilot is coming to bring you in the Philippines.”sagot nito sa tanong ni Tad na ikinagulat niya sa nalaman.

Hindi na niya natanong pa ang attendant dahil umalis na ito sa kinatatayuan nito at umaliis na, hindi makapaniwala si Tad na matatagpuang patay ang dapat na piloto niya sa gabing ito pabalik sa pilipinas. Ang balitang ito ay alam niyang ikagugulat ni Balance, biglang pumasok sa isipan ni Tad na baka may kaugnayan ang pagkamatay ng piloto niya sa p*****n na naganap sa mga doctor niya. Napalingon si Tad kay Shin na alam niyang narinig nito ang binalita ng attendant ng makita niya itong tulog at may suot na headset sa tenga nito.

Agad na tumayo si Tad sa kinauupuan niya upang hanapin ang attendant na nakausap niya na nakita niyang nasa cabin crew at may kausap sa landline meron sa cabin na ikinalingon nito sa kaniya.

“Hold on a minute.”sambit nito sa kausap nito bago tinakpan ang speaker ng landline phone na hawak nbito.

“Yes, Mr. Han, do you need anything?”

“May I know what happened to the supposedly my pilot in this flight?”usisang tanong ni Tad sa attendant.

“The company doctor said that Captain Clark kill himself inside the restroom by taking a pill with a mixed of a biological substance called botulinum toxin that killed him.”sagot sa kaniya ng attendant bago nito muling kausapin ang nasa kabilang linya nang hawak nitong landline phone.

“Botulinum toxin? Why would he kill himself with that kind of poisonous pill?” hindi makapaniwalang ani ni Tad na ikinalakad niya pabalik sa upuan niya habang iniisip ang ginawangg pagkakamatay kuno ng dapat niyang piloto.

Hindi nagmatch ang naiisip ni Tad sa nangyari sa piloto ni Balance sa nangyayari sa ospital niya, that pilot suicide himself.

Nang makabalik si Tad sa kinauupuan niya ay napabuntong hininga nalang siya at napasandal sa upuan niya.

“Saan ka galing manong?”

Bahagyang napa-igtad sa gulat si Tad na napalingon sa kabilang upuan sa kanan niya nang makita niyang nakamulat si Shin at nakatingin sa kaniya.

“I thought you’re sleeping?”

“I’m not sleeping, pumikit lang ako kasi nakikinig ako ng music dito sa inuupuan ko.”sagot nito sa kaniya.

“Nagpunta lang akong restroom.”ani ni Tad dito na ayaw niyang ipaalam dito ang nangyayari dahil kahit sixteen years old na ang kasama niya ay bata parin ang edad nito para sa ganoong balita.

“Ganun ba, hindi pa ba tayo aalis?”usisang tanong nito na hindi nasagot ni Tad ang tanong ni Shin nang lapitan muli siya ng attendant ng private plane ni Balance.

“I’m sorry for a short delay Mr. Han, the exchange pilot is already at the plane and were ready to take off.”ngiting pagbibigay alam nito na ikinatango ni Tad dito bago binalik ang tingin kay Shin.

“That answer your question, right?”ani na sambit niya dito na ikinatango nito.

“Thank you, Manong.”

“Don’t called me Mano—“

“I will call you manong not because you’re old but because I want to.”putol ni Shin sa kaniya bago ito muling nakinig ng music sa headset ng kinauupuan niya,.

“I’m not old, I’m adult.”pagtataggol ni Tad sa edad niya na alam niyang hindi na siya naririnig nito na bahagya niyang ikinaingos.

“Bakit ba naawa ako sa binata na ‘to.”ani na saad ni Tad na naiiling nalang nang maramdaman niya na ang pag-galaw ng private plane na ibig sabihin ay palipad na sila.

Buntong hiningang umayos nalang si Tad sa pagkakasandal niya sa kinauupuan niya bago pumikit at nagpasyang matulog sa biyahe nila dahil pagdating niya sa pilipinas ng umaga ay deretso siya sa kaniyang ospital para magtrabaho at bigyan ng instruction ang mga staff at doctors niya, after ng trabaho niya sa HIH ay deretso na siya sa barn ni YoRi kaya kailangan ni Tad ng mahabang pahinga na bigla siyang nakaramdam na may nakatitig siya kaniya ng matiim kaya napamilat siya at bahagyang binaling ang ulunan niya sa side ni Shin na nakita niyang nakapikit naman at tahimik na nakikinig sa headset na suot nito.

Bahagyang ipinilig ni Tad ang kaniyang ulunan bago muling inayoso ang kaniyang pagkakasandal sa kinauupuan niya bago nag cross-arms at pumikit na muli.

“Weird.”mahinang sambit ni Tad na miya-miya pa ay unti na niyang ikinatulog sa kinauupuan niya.