ANG NOBYA KONG ASWANG

Chapter 6

Chapter 6: Bagong Panimula, Bagong Pagsubok

Sa kabila ng mga naganap sa kagubatan, bumalik sina Luna at Marco sa kanilang kubo na may bagong pag-asa ngunit puno ng pangamba. Hindi na lamang isang simpleng pagsubok ang kanilang kinakaharap, kundi isang bagay na maaaring magdala ng malaking pagbabago sa kanilang buhay—at sa buong barangay.

Pagkauwi nila, tahimik si Luna. Abala ang isip niya sa mga sinabi ng espiritu ng kanyang ninuno, si Ilang-Ilang, at ang hindi maipaliwanag na bulong na narinig nila bago mawala ang espiritu. Hindi maikakaila ni Luna na may mas malalim pang lihim na kailangan niyang tuklasin, at kasabay ng pag-usbong ng kanyang kapangyarihan, nararamdaman niya ang pangangailangan na protektahan ang lahat ng mahal niya sa buhay.

“Luna, okay ka lang ba?” tanong ni Marco habang umiinom ng tubig mula sa kanilang tapayan. Napansin niyang malalim ang iniisip ni Luna, na tila ba napakalayo ng kanyang iniisip.

“Oo, Marco. Iniisip ko lang ang mga nangyari kanina,” sagot ni Luna. “Hindi ko lubos maisip na ang buong kapalaran ng barangay na ito ay nakasalalay sa akin. Paano kung hindi ko kayang tugunan ang mga inaasahan nila?”

Lumapit si Marco kay Luna, hinawakan ang kanyang mga kamay, at tinitigan ito sa mga mata. “Luna, huwag kang mag-alala. Hindi ka nag-iisa. Kasama mo ako, kasama natin ang lahat ng mga naniniwala sa'yo. Huwag mong isipin na kailangan mong gawin ang lahat ng ito mag-isa.”

Nakangiti si Luna at tumango. “Salamat, Marco. Alam kong nandiyan ka para sa akin. Hindi ko alam kung paano ko haharapin ang lahat ng ito nang wala ka.”

---

Kinabukasan, nagdesisyon si Luna na makipag-usap sa mga albularyo upang mas maintindihan ang kanyang mga responsibilidad at ang mga susunod na hakbang na kailangan niyang gawin. Sumama si Marco sa kanya para sa moral na suporta.

Pagdating nila sa kubo ng mga albularyo, sinalubong sila ng pinakamatandang albularyo. "Luna, alam kong marami kang tanong," bungad nito. "At alam ko rin na ang mga naganap kagabi ay nagbigay ng mas maraming katanungan kaysa kasagutan."

Tumango si Luna. "Opo, Lola. Pakiramdam ko po ay may mas malalim pang dahilan kung bakit ako narito. Ano po ba talaga ang papel ko bilang tagapagmana ng ating lahi?"

Huminga nang malalim ang matanda at inilabas mula sa kanyang dibdib ang isang lumang kuwaderno na tila ba napakatagal nang hindi nagagalaw. "Narito ang mga tala ng ating mga ninuno. Ang kuwadernong ito ay naglalaman ng mga propesiya, mga gabay, at mga lihim na ipinasa sa bawat salinlahi."

Binuksan ng matanda ang kuwaderno at itinutok sa isang pahina. "Nakasulat dito na darating ang isang anak ng ating lahi na may dugong may kapangyarihan. Siya ang magbibigay ng gabay at proteksyon sa atin laban sa mga darating na panganib, ngunit kailangan niyang harapin ang sariling takot at tuklasin ang tunay niyang layunin."

Tahimik na binasa ni Luna ang mga tala. "Ano po ang mga panganib na ito?"

Nagbuntong-hininga ang matanda. "Ang iyong kapangyarihan, Luna, ay natural na maghihikayat ng mga nilalang mula sa kadiliman. Mga nilalang na matagal nang nais kamkamin ang ating bayan. Kailangan mong pag-aralan ang paggamit ng iyong kapangyarihan, ngunit higit sa lahat, kailangan mong manatiling matatag. Huwag kang magpadala sa takot."

---

Habang nag-uusap sina Luna at ang matanda, isang binatilyo ang dumating na nagmamadali, humihingal at puno ng kaba. “Lola, may nangyayari sa kagubatan! May mga tao raw na hindi taga-rito na nagkakampo malapit sa puno ng mga engkanto!”

Nagkatinginan sina Luna at Marco. “Sino sila? Ano ang pakay nila?” tanong ni Marco.

“Hindi namin alam, pero mukhang delikado,” sagot ng binatilyo. “May mga dala silang sandata at mga kagamitan na hindi karaniwan para sa simpleng kampo lamang.”

Agad na nagdesisyon si Luna na pumunta sa kagubatan. Alam niya na maaaring may koneksyon ito sa mga boses at babala na narinig nila kagabi. Kailangan niyang protektahan ang kanilang lugar, ngunit higit sa lahat, kailangan niyang alamin ang katotohanan.

---

Sa pagdating nila sa kagubatan, nakarinig agad sila ng mga tunog ng makina at mga yabag ng maraming tao. Ang liwanag mula sa mga ilaw ng kampo ay nagbigay ng kakaibang anyo sa dating tahimik na kagubatan. May mga kalalakihang nakauniporme, may mga gamit na tila ba panghukay at mga makinarya.

“Luna, mukhang mga dayo ito na may planong kumuha ng kung ano sa lupaing ito,” bulong ni Marco. “Kailangan nating mag-ingat.”

Biglang bumalot ang isang malamig na hangin at naramdaman ni Luna ang kakaibang enerhiya. Tila ba may nagbabantay, may mga matang nagmamasid sa kanilang bawat galaw. Tumutok si Luna sa kanyang kapangyarihan at pinilit maramdaman kung anong uri ng enerhiya ang nagmumula sa mga kalalakihan.

“Sila ay hindi tao lang,” sabi ni Luna nang may kaba. “May iba sa kanila… may dala ng mga espiritu ng dilim.”

“Anong gagawin natin?” tanong ni Marco.

“Narito ako para protektahan ang kagubatan at ang ating bayan. Kailangan kong gamitin ang kapangyarihan ko para palayasin sila,” sagot ni Luna.

---

Habang inilabas ni Luna ang kanyang agimat, naramdaman niya ang init ng kanyang dugo na dumadaloy sa kanyang mga ugat. Isang kakaibang lakas ang bumalot sa kanya. Humakbang siya pasulong, inaalalayan ni Marco, at itinaas ang agimat sa ere. Agad na kumislap ang liwanag mula dito, nagpakawala ng enerhiya na tila ba pumapasok sa mga katawan ng mga kalalakihan.

Ang ilan sa mga dayo ay natigilan, tila ba may biglang liwanag na pumatay sa kanilang pag-iisip. Subalit ang ilan ay nanatiling matatag, nagpapakita ng hindi pangkaraniwang tapang at determinasyon.

“Malisya ng mga ligaw na kaluluwa!” sigaw ni Luna. “Bumalik kayo sa inyong pinagmulan!”

Ngunit sa halip na umatras, ang ilan sa kanila ay biglang naging mabagsik. Isa sa mga kalalakihan, na tila pinamamahayan ng espiritu ng dilim, ay sumigaw ng malakas at umatake kay Luna. Mabilis ang galaw nito, tila ba isang hayop na gutom.

Sa bilis ng pangyayari, tinulak ni Marco si Luna para mailayo sa panganib. “Luna, mag-ingat!”

Nakita ni Luna ang pagkakaibigan at sakripisyo ni Marco. Ito ang nagbigay sa kanya ng dagdag na tapang. “Hindi ko hahayaang saktan ka!” sigaw ni Luna habang nagkukunot ang noo at bumuo ng isang matinding enerhiya mula sa kanyang mga palad.

---

Sa isang iglap, isang malakas na bugso ng hangin at liwanag ang bumalot sa buong paligid. Tila ba may bagyong dumaan, nagpagulong-gulong ang mga kalalakihan, at napilitan silang umatras. Ang mga makinarya ay biglang tumigil at ang kadiliman ay muling nanumbalik sa tahimik na kagubatan.

Humihingal si Luna, pawisan ngunit matatag. Tinitigan niya si Marco na ngayon ay lumalapit sa kanya. “Salamat, Marco. Hindi ko magagawa ito nang wala ka.”

Ngumiti si Marco at nag-abot ng kamay. “Lagi akong nandito para sa'yo, Luna. At sa tingin ko, mas marami pa tayong haharapin na pagsubok.”