ANG NOBYA KONG ASWANG

Chapter 19

Chapter 19: Ang Alamat ng Nag-aalab na Puso

Nagpatuloy sa paglalakbay sina Luna at ang kanyang mga kasama patungo sa bayan ng Solano upang alamin ang mga pinakabagong balita mula sa kanilang espiya. Mataas ang sikat ng araw nang umalis sila sa kampo, ngunit malamig ang simoy ng hangin na tila ba nagpaparamdam ng paparating na unos. Tahimik ang kanilang paglalakbay, ngunit ramdam ng bawat isa ang tensyon sa paligid.

Habang nasa daan, napansin ni Marco na tila ba wala sa sarili si Luna. "May iniisip ka ba?" tanong niya. “Parang malalim ang iniisip mo simula pa kagabi.”

Tumingin si Luna kay Marco at ngumiti nang bahagya. “Naiisip ko lang ang sinabi ni Liwliwa. Ang dilim daw na nasa puso ko. Hindi ko alam kung ano ang ibig niyang sabihin, pero pakiramdam ko, mahalaga iyon.”

“Nakakatakot siyang kausap,” sagot ni Marco. “Pero sa tingin ko, sinusubukan ka niyang tulungan. Baka may dapat kang harapin na hindi mo pa nakikita.”

"Oo, siguro nga," sagot ni Luna. "Pero habang hindi pa malinaw ang lahat, kailangan muna nating magpatuloy."

---

Pagdating nila sa bayan ng Solano, sinalubong sila ng kanilang espiya na si Tomas. Si Tomas ay matagal nang kasama ng Asul na Agila, isang taong bihasa sa pagkuha ng impormasyon at mabilis kumilos sa likod ng mga kaaway.

“May mga bagong balita, Luna,” sabi ni Tomas habang tinuturo sila patungo sa isang lihim na silid sa isang lumang gusali. “May narinig akong plano ng Tagapagbalik. May pinaplano silang malaking paglusob sa tatlong bayan sa silangan, at mukhang nais nilang puksain ang lahat ng mga naninindigan laban sa kanila.”

“Tatlong bayan?” tanong ni Arnel. “Napakarami niyan! Hindi natin kakayanin kung sabay-sabay nilang gagawin ang paglusob!”

“Hindi natin papayagan iyon,” sagot ni Luna nang may determinasyon. “Kailangan nating hanapan ng paraan na matigil ang plano nila, o hindi kaya’y mahati ang kanilang pwersa.”

Nagbigay pa ng karagdagang detalye si Tomas tungkol sa oras at lugar ng pagsalakay, pati na rin ang bilang ng mga hukbo ng Tagapagbalik. "Malapit na ang unang paglusob," babala niya. "Kailangan nating mabilisang kumilos."

---

Habang nagpaplano sila, biglang may malakas na ingay na umalingawngaw mula sa labas. “Ano iyon?” tanong ni Nando, sabay kuha sa kanyang espada. Agad silang nagpunta sa bintana upang tingnan ang nangyayari.

Sa labas, may isang grupo ng mga kalaban na pilit sinusubukan pasukin ang bayan. “Hindi maganda ito,” sabi ni Luna. “Mukhang alam nila na nandito tayo!”

“Handa na tayong lumaban,” sigaw ni Marco, sabay sabing, “Hindi nila tayo madadaig ngayon!”

Nagkanya-kanya ng pwesto ang Asul na Agila sa paligid ng bayan, ang bawat isa ay may hawak na armas at naghahanda sa nalalapit na sagupaan. Sa kalagitnaan ng kaguluhan, nakita ni Luna ang isang kakaibang pigura na nakasuot ng itim na kapa, na tila ba pinamumunuan ang grupo ng kalaban.

“Siya na naman,” bulong ni Luna sa sarili. “Ang Alitaptap.”

Ang Alitaptap, isa sa mga kanang kamay ng Tagapagbalik, ay kilala sa kanyang abilidad na magpakita at maglaho na parang apoy ng alitaptap. Mabilis siya at mahirap mahuli, ngunit siya rin ang dahilan kung bakit maraming bayan ang bumagsak sa ilalim ng kapangyarihan ng Tagapagbalik.

“Luna!” sigaw ni Arnel habang hinahabol ang Alitaptap. “Mag-ingat ka!”

Ngunit hindi na nag-atubili pa si Luna. Tumakbo siya papunta sa direksyon ng Alitaptap, dinig na dinig ang pintig ng kanyang puso habang pinagmamasdan ang kalaban. Alam niyang ito na ang pagkakataon upang masubukan kung ano ang kanyang natutunan mula sa laban sa Walang Hanggang Dilim.

---

Habang nasa gitna ng laban, biglang huminto ang Alitaptap at ngumiti kay Luna. “Matagal na kitang hinihintay,” sabi ng Alitaptap na may malamlam na boses. “Alam kong darating ka.”

“Hindi kita uurungan,” sabi ni Luna. “Handa akong harapin ka, kahit pa gaano ka kabilis maglaho.”

Nagkaroon ng matinding sagupaan sa pagitan nina Luna at ng Alitaptap. Ang bawat galaw ng Alitaptap ay parang kidlat na hindi mahulaan, ngunit si Luna, sa kanyang tapang at bilis, ay nagawang sumabay sa ritmo ng laban.

Habang patuloy ang kanilang laban, tila naramdaman ni Luna ang kakaibang init sa kanyang dibdib. Tila ba may isang bagay na nag-aalab sa kanyang puso.

“Ngayon ko na ba ito mararamdaman?” tanong niya sa sarili.

Sa isang iglap, biglang naging mabagal ang kilos ng paligid para kay Luna. Nakita niya ang mga posibilidad—ang bawat hakbang, bawat galaw na maaaring gawin ng Alitaptap. At sa isang mabilis na pag-atake, nagawang mailusot ni Luna ang kanyang espada, tumama ito sa balikat ng Alitaptap.

“Nagulat ka?” tanong ni Luna habang humihingal. “Hindi ako magpapatalo sa dilim na dala mo.”

Ngumisi ang Alitaptap, kahit na may dugo nang tumutulo sa kanyang balikat. “Mukhang nagsisimula ka nang makita kung sino ka talaga,” sabi niya bago siya biglang naglaho sa harap ni Luna.

---

Matapos ang laban, nakahinga nang maluwag ang grupo. “Nagawa natin,” sabi ni Marco habang tumutulong kay Nando na magpatayo. “Napigilan natin sila, kahit papaano.”

Ngunit ramdam ni Luna na malayo pa ang kanilang laban. “Hindi pa tapos ito,” sabi niya. “Kailangan pa rin nating patibayin ang ating pwersa. At higit sa lahat, kailangan kong malaman kung ano ang sinasabi ni Liwliwa. Kung paano ko magagamit ang nag-aalab na apoy sa puso ko.”

Lumapit si Arnel at pinatong ang kamay sa balikat ni Luna. “Nandito lang kami para sa'yo,” sabi niya. “Alam namin na kaya mo yan.”

Habang naghahanda ang grupo para sa susunod na hakbang, muling nabuo sa kanilang isipan ang kanilang layunin. Ang laban ay hindi lamang para sa kalayaan ng kanilang mga bayan kundi para rin sa kanilang sarili, upang matagpuan ang tunay na lakas sa gitna ng dilim.