She Was a Good Dream

Chapter 22

She left me standing there. Sinubukan kong habulin siya pero mabilis niyang napaharurot ang sasakyan niya nang sakto makarating ako sa parking lot. I tried calling her several times but my calls were all rejected hanggang sa ma-dead battery na lang siguro siya dahil out of coverage area na ‘yun.

“Just give her time to think,” payo ni Leo sa akin. I went straight to his condo unit when I really couldn’t reach Alex. Nilagok kong muli ng straight ang whiskey na iniinom ko. Gumuhit iyon sa lalamunan ko pababa sa tiyan ko sa sobrang tapang but I didn’t care. Mas masakit yung nararamdaman kong bigat sa dibdib ko.

“Ano naman ang plano mo sa inyong dalawa ni Allison?” I just looked at Rick and couldn’t find the answer to his question. Ang totoo ay naguguluhan ako. Hindi sa nararamdaman ko, kundi sa paano ko haharapin ang lahat. Basta ang alam ko lang I can’t lose Alex. Kahit hindi ko alam kung anong nararamdaman niya sa akin.

“Anak ng—-!” Kitang kita ko ang pagtangis ng panga ni Leo.

“Make up your mind dude! Bago mo habulin ‘yung isa ay siguraduhin mo muna na pakakawalan mo na din yung isa,” napapailing na lang sila lahat ng kagaguhan ko.

Hindi ako sumasagot sa mga sinasabi nila. All I wanted to do was drown myself in alcohol.

*********************************************

Nang sumunod na araw ay pumasok ako sa firm nang maaga hoping to see and talk to her. But several days went by and no Alex came.

“Nakasick leave eh. Masama daw ang pakiramdam niya kaya hindi siya makakapasok,” paliwanag ni Marie nang hanapin ko si Alex sa kanya. Ilang araw na ang lumipas simula nang naganap sa pantry at buhat ng araw na iyon ay hindi pa nagpapakita si Alex. Sinubukan kong mag-abang sa kanya sa bahay ni Mr. Madrid pero hindi ko man lang siya nakitang lumabas. Ang sabi ng katulong ay hindi rin umuuwi dun si Alex. Nag-aalala na ako sa kanya.

Ilang beses akong nagpabalik balik sa condo ni Alex at kumatok doon pero walang sumagot sa akin kahit isang beses man lang. Lahat ng tawag ko ay redirected na din sa answering machine.

Wala akong ibang maisip na puntahan niya maliban sa condo niya pero wala siya dun. I know she wanted to be alone. Ganun naman si Alex, mas pinipili niyang sarilinin ang problema niya at ang mga nararamdaman niya. Mas gusto niyang takasan kesa harapin. Wait, could she be in—- dali dali akong nagmaneho sa lugar na maaari niyang puntahan. Suntok sa buwan pero malay mo naman. Baka sakaling may naituro naman ako sa kanya kahit papaano.

Walang pinag-iba ang maliwanag na gabi sa lugar na iyon. Malamig ang simoy ng hangin at naglakat pa rin ang mga taong naglalakad sa paligid kahit gabi na. Maybe just like me and Alex, marami din silang iniisip kaya napili nilang pumunta dito para makapagnilaynilay.

Tumingala ako sa langit. The night sky is beautiful. Just like the beautiful lady riding that Ferris Wheel. The same ride we did when we escape that company party. Nakatingin lang din siya sa paligid. Part of me felt proud kasi kahit paano ay may natutunan pala siya sa akin. Na naging effective pala yung sinabi ko sa kanya kung paano ihandle ang fears at problems niya. Alam kong hindi niya ako nakikita from where I stand. Pero ako, kitang kita ko ang maamo niyang mukha at ang mata niyang puno ng lungkot. I just watched her until she finished riding that ferris wheel.

Nang makababa na siya ay lumapit at sinundan ko siya. Mabagal ang lakad niya at patingin tingin sa paligid. Ano kayang tumatakbo sa utak niya? Iniisip niya kaya ako? Iniiisip niya din ba ang nalaman niya sa tunay nararamdaman ko para sa kanya?

Sinundan ko siya nang tahimik hanggang makarating siya sa parking lot. Malapit na siya sa kanyang kotse nang marahil ay naramdaman na niya na may sumusunod sa kanya. Agad siyang lumingon kaya hindi ko na nagawang magtago. Nagtama kaagad ang mga mata namin.

“Alex,” tawag ko sa kanya at akmang lalapit pero agad niya akong tinalikuran.

“Alex!” Humabol ako at nagawa kong iharap siya sa akin.

“Tigilan ko na ako Justin!” Sigaw niya.

“No! Not until you tell me that you feel the same way for me, that just like me, mahal mo rin ako,” matatag kong sabi. Nagsukatan kami ng tingin.

“What makes you think that I feel the same way for you?” Mas tumalim pa ang tingin na ipinupukol niya sa akin. Masakit na makitang may galit at pagdududa sa mga mata niya. Per mas masakit kung hahayaan ko pang lumayo siya sa akin.

“Because you wouldn’t be here in the first place! Hindi ka dito pupunta sa favorite place ko kung wala kang nararamdaman para sa akin!” Umilap ang mga mata niya dahil sa sinabi ko. Nagkaroon ako ng lakas ng loob at pag-asa na mahal niya rin ako kasi dito niya naisip pumunta sa lugar kung saan may memories kaming dalawa.

“Tigilan mo na ako—“ tatalikod sana siyang muli pero pinigilan ko ulit at iniharap siya sa akin.

“Mahal kita!”Sigaw ko pa lalo. Baka sakali na kapag mas nilakasan ko ang sabi ay maniwala na siya.

“Mahal mo rin ako diba?! Just tell me you love me too!” I added shouting. Tears were building on my eyes. At ganun din siya.

“And what if I do? Mababago ba nun ang sitwasyon natin? How about Allison? Will you leave her for me? To be with me?” Hindi ako agad nakahuma sa tanong niyang iyon. She waited for me to answer. I waited for the right words to say. Pero wala, wala akong naisagot!

“Hindi mo alam diba? Kasi katulad ko, naguguluhan ka lang din,” yumuko siya and I know it is because she’s starting to cry too.

“Hindi na tayo pwede, Justin. May may-ari na sa’yo. We can’t walk through that door anymore,” aniya. Mula sa pagkakayuko ay nagtaas siya ng tingin sa akin. “So just forget about me, forget about us.” Parang sinaksak ako ng libong karayom sa narinig ko. I froze from where I stand. And next thing I knew, mag-isa na lang ako sa madilim na parking lot na iyon habang sinusundan ng tingin ang kotse ni Alex na papalayo sa akin, ang babaeng mahal ko papalayo sa akin.

Credit: Rewrite the Stars by Zac Efron and Zendaya

You know I want you

It's not a secret I try to hide

I know you want me

So don't keep sayin' our hands are tied

You claim it's not in the cards

And fate is pullin' you miles away

And out of reach from me

But you're here in my heart

So who can stop me if I decide

That you're my destiny?

What if we rewrite the stars?

Say you were made to be mine

Nothing could keep us apart

You'd be the one I was meant to find

It's up to you, and it's up to me

No one can say what we get to be

So why don't we rewrite the stars?

Maybe the world could be ours

Tonight

You think it's easy

You think I don't wanna run to you

But there are mountains

And there are doors that

we can't walk through

I know you're wondering why because

we're able to be

Just you and me within these walls

But when we go outside,

you're gonna wake up and see

That it was hopeless after all

No one can rewrite the stars

How can you say you'll be mine?

Everything keeps us apart

And I'm not the one you were meant to find

It's not up to you

It's not up to me

When everyone tells us what we can be

How can we rewrite the stars?

Say that the world can be ours

Tonight

DISCLAIMER:

This is a work of fiction. Unless otherwise indicated, all the names, characters, businesses, places, events and incidents in this book are either the product of the author’s imagination or used in a fictitious manner.

Author’s Note:

This is a raw/unedited chapter. You may encounter grammatical errors/misspelled words.