สองตาหลานพุดคุยปรับทุกข์กัน ภูมิได้ระบายสิ่งที่อึดอัดอยู่ภายในใจออกมา ส่วนผู้สูงวัยก็ให้ข้อคิดเขาหลายๆ ข้อ จนชายหนุ่มตาสว่างยิ่งกว่าตอนขามา เขามองโลกในแง่มุมที่เป็นความจริงมากกว่าเก่า ความเกลียดที่เคยสุมอกถูกโยนทิ้ง เขาจะไม่เก็บความไม่ดีไว้ในตัว เมื่อมันสร้างมลภาวะที่เป็นพิษให้กับเขา ทำให้เขาทุกข์ใจ คนเรามีชีวิตอยู่บนโลกนี้ไม่นานเท่าไร ช่วงเวลาเด็กคือวัยที่ไม่รับรู้อะไรเลย สนุกกับการละเล่น แต่เขากลับแบกทุกข์ไว้เต็มบ่า จนช่วงเวลาเด็กไร้ความสุข ช่วงวัยรุ่น เขาก็คร่ำเคร่งกับการเรียน ไม่ได้สนใจรอบข้าง เมื่อเอาความเกลียดชัง แค้นเคืองโถมทับหัวใจไว้ เขาจึงจมอยู่แต่กับความหม่นมัว ช่วงวัยทำงาน แทนที่จะสนุกกับการทำงานให้สมกับที่ร่ำเรียนมา เขาก็ต้องมาคร่ำเคร่งพิสูจน์ตัวเองให้คนรอบข้างเห็นอีก ชีวิตของเขาแทบจะหาความสุขไม่ได้ ต่อไปนี้...เขาน่าจะมีความสุขมากขึ้น เมื่อโยนความทุกข์ที่แบกไว้บนสองบ่าทิ้งไปแล
