“แม่รินไปธนาคารแปบนะแม่...เดี๋ยวมา” มิรินทร์ตะโกนบอกมินตรา เธอเดินยิ้มร่าผ่านหน้าภูมิไป จงใจก่อกวนชัดๆ
“เอ่อ...ขอก๋วยเตี๋ยวเนื้อใส่ถุงให้ผมสัก5 ถุงสิครับ” ชายหนุ่มสั่งเมนูสุดอร่อยเขาจะเอาไปฝากคุณตา และราคาพอสมน้ำสมเนื้อ เมื่อตัวป่วนไม่อยู่เสียแล้ว
มิรินทร์กลับมาทันเวลาที่ภูมิเดินออกจากร้าน เธอมองถุงหิ้วในมือชายหนุ่ม ก่อนจะสะบัดหน้าพรืด!! เดินไปประจำตำแหน่งของตัวเอง เขาเห็นเธอหันมาแบะปากใส่เขาด้วย
“แม่ถ้าตาคนนั้นมา รินรับเองนะแม่อย่ายุ่ง” หญิงสาวหันไปบอกมารดา หากภูมิไม่เข็ด โผล่หน้ามาให้เธอเห็นอีก แม่จะโขกให้หมดตัว หนอยๆ ทำเป็นอวดรวยจ่ายค่าก๋วยเตี๋ยวมหาโหดแบบไม่ปริปากบ่นสักคำ แต่ว่า...เขามาทำไม?
ช่างสิอยากมาก็มา เก็บแพงๆ แบบนั้นหากมาอีกเธอมีเงินไปดาวน์บ้านแน่ ขออีกสักสองครั้งนะ
“เล่นอะไรน่ะริน...แม่เห็นนะ ไปคิดเงินเขาแบบนั้นไม่แพงไปเหรอ?”
มิรินทร์ชะงัก ก่อนจะเสก้มหน้าพร้อมทั้งพึมพำตอบ
