Heaven in Your Arms (SERIE FEROCI 11 - Book 2)

Chapter Ten

Akmang lalapitan pa ni Lorden ang lalaki pero agad akong kumapit sa damit niya. Natigilan siya at lumingon sa akin.

"Kate, I told you not to look," matigas na sinabi nito.

He even covered my eyes gently but I just removed his hand. I gripped his shirt tighter and hugged his waist. "Lorden... Okay na. Let's just go home," I said and nuzzled on his chest.

I wasn't comfortable here anymore. Pinagtitinginan na kami ng mga tao at para kaming nasa drama at talagang nilayuan pa nila, tila nasa amin ang spotlight. Lalo akong nailang kaya mas lalo na lang akong nagtago sa dibdib ni Lorden.

"I won't go home without killing that asshole," mariing bulong pa niya.

Nag-angat ako ng tingin sa kaniya. Napahikbi ako at mas hinigpitan ang yakap. Lumambot naman ang mga mata niya nang mapatingin sa mukha ko. Hinawakan niya ang pisngi ko saka marahang pinahid ang mga luha roon.

"Lorden... Uwi na tayo, please... I miss you so much."

Lorden sighed and gently touched my arm and caressed it. "Okay... If that's what you want," he rasped and kissed the top of my head.

I looked at him. Ibinaling niya ang tingin sa likuran ko, biglang lumamig ang kaninang malambot na tingin niya. Napatingin ako roon at natigilan nang mapansing nakatayo pala roon si Markus, katabi si Zaidin. Napakunot pa ang noo ko nang mapansin na may sugat sa gilid ng labi Markus, mukhang sinuntok.

Markus just glanced at me and shrugged.

"You two... take care of him," utos ni Lorden sa kanila.

"Yeah, yeah... Sure thing. Thanks for the punch by the way..." Markus grimaced and touched the side of his lips.

Nagtatakang napatingin ako kay Lorden na malamig pa ring nakatingin kay Markus... Bakit niya naman sinuntok ang kaibigan niya?

Bumaba ang tingin sa akin ni Lorden, ang kaninang malamig na tingin ay lumambot nang mapatingin sa akin. Marahan siyang humawak sa pisngi ko.

"Kate... Are you alright?" he asked. Worry was evident in his voice.

I bit my lower lip and shook my head. "I'm not alright. Galit sa'yo 'yung lalaki, kalaban mo yata... Baka may mangyari na sa'king masama simula ngayon kasi alam na nila ang koneksyon ko sa'yo. Paano na 'ko no'n?" tanong ko. "Kaya dapat protektahan mo ako lagi, Lorden. 'Wag ka dapat umalis sa tabi ko at palagi mo 'kong bantayan," sabi ko na lang saka mas hinigpitan ang yakap sa kaniya.

"Wow, that was one hell of a manipulation technique," Zaidin whistled.

Lorden glared at Zaidin. "Shut up."

"Yeah, fine. Sorry, boss... Let's take care of that one now, Markus." Zaidin tapped Markus' shoulder. Lumapit na lang sila sa lalaking nakahandusay pa rin sa sahig at walang malay dahil sa malakas na suntok ni Lorden.

Nag-aalalang tumingin ako kay Lorden. "I-I'm sorry... Am I manipulating you?" I asked in a soft voice.

Lorden stared at me. "You can manipulate me, I don't mind."

I let out a soft gasp when he suddenly carried me in bridal style. I just hid my face on his chest as he walked our way out of Cad's bar. Good thing he wasn't here. Siguradong tutuksuhin lang kami no'n kung nandito.

Nang makalabas na kami ng bar, agad na dumiretso si Lorden sa isang kotse. Bahagya kong ibinaba ang laylayan ng dress ko dahil umaangat. Napakunot ang noo ni Lorden sa akin.

"Why the hell are you wearing that? You're not even comfortable... and what the hell are you doing in this place? You even took a picture with some asshole..." Umigting ang panga niya.

Napangiti ako habang nakatitig sa kaniya... Mas lalo kong naramdaman kung gaano ko siya na-miss. Kahit ang pagsusungit niya ng ganiyan, miss na miss ko na rin.

"Lorden, ikaw kasi... A-ayaw mo pang bumalik sa'kin. Kapag iniwan mo talaga ako ulit, maghahanap na lang ako ng ibang boyfriend," bulong ko.

Natahimik si Lorden saka marahan na akong ibinaba. Umismid na lang ako at humalukipkip saka nag-iwas ng tingin sa kaniya.

"K-kunwari ka pa, e. Siguro ayaw mo na talaga sa'kin, Lorden." I sniffled and roughly wiped my tears.

"No, Kate... It's not like that..." He touched my cheek gently and caressed it. "I really don't deserve you after everything that happened. Y-you're too good for me."

Tears pooled in my eyes even more. "You keep on saying that, but you're too good for me too. Hindi mo ba naisip? Y-you're willing to give your everything for me. Alam kong nakokonsensya ka... but you won't do all that if you don't love me." I bit my lower lip. "Lorden... Gusto mo ba talaga na sa ibang lalaki na ako mapunta? Kung iiwas ka sa'kin, maghahanap na lang ako ng iba... Gusto mo ba 'yon?"

Napakagat siya sa ibabang labi saka umigting ang panga. Natuwa ako sa reaksyon niyang 'yon. Kumapit ako sa damit niya saka hinila siya palapit sa akin.

"K-kung ayaw mong mapunta ako sa iba... dapat manatili ka lang sa tabi ko at 'wag mo na 'kong pakawalan ulit... Maliban na lang kung gusto mong mapunta ako sa iba, ikasal sa iba, magkapamilya sa iba..." bulong ko.

Napaiwas ng tingin si Lorden at napakuyom ang kamao, tila ba hindi niya kayang isipin man lang ang mga sinabi ko.

"Kate..." anas niya.

Yumakap ako sa baywang niya. I rested my chin on his chest while staring at him. Lorden stared back at me... I almost got lost in his tender green eyes.

"Kate, I don't want you with another man," he rasped... "But I'm not deserving either... You deserve so much better, you deserve the best... you deserve so much more... because you're perfect, you're the purest, you're the kind of woman that any man will ask for... You're the brightest. I don't deserve such light and warmth... H-how can I..." his voice broke. "How can I be with you? Someone like me... with you? You're too perfect, you're too kind, you are everything bright... You're just too good for the likes of me."

I bit my lower lip. I hate this... I hate that he saw me as someone too perfect, because I wasn't. I was far from perfect.

"I-I'm flawed too, Lorden. I'm not perfect. I'm just... just a weak woman—"

"You're perfect, Kate. You are brave, way braver than me..." He gently touched my cheek. "Flaws? Yes, you have flaws, everyone has flaws... but your flaws, I love all of it. I love everything about you. You're always perfect to me... I'm so damn in love with you that whenever I think of how I caused you pain kills me inside." Tears formed in his beautiful green eyes.

"L-Lorden..." I touched his hand on my cheek. "I love your flaws too."

Mapait na napangiti siya. "They're just not some flaws, Kate... I'm the worst man to love, the worst man to have in your life... Please, let me punish myself. I want to pay for what I did to you... I-I won't try to kill myself again... but I can't be with you... Being with you isn't a punishment, being with you is heaven... I don't deserve that heavenly feeling, Kate."

"Lorden..."

"If I truly want to repent, if I really want to be punished... I shouldn't be with you... being with you is not a punishment at all. It's heaven."

Muling nag-alpasan ang luha mula sa mga mata ko. Napakapit ako nang mahigpit sa damit niya at humagulgol ng iyak sa dibdib niya.

"P-paano naman ako, Lorden? When you're not with me... it feels like I was being punished... a life without you is hell... Do I deserve that? H-hindi ba pwedeng sumaya naman ako... k-kasama ka? Hindi ba pwedeng sumaya naman tayong dalawa? H-hindi mo ba pwedeng ibigay sa'kin 'yon, Lorden?"

Nag-angat ulit ako ng tingin sa kaniya. Mas lalong lumambot ang mga tingin niya nang makita ang luha sa mga mata ko. Agad niyang pinahid ang mga luhang 'yon habang titig na titig sa'kin.

"Lorden... Ayaw mo na ba talaga? K-kung ayaw mo na talaga... s-sige, hindi na kita pipilitin. P-pero mabo-brokenhearted talaga ako..." I know... I'm doing it again.

"I don't want to hurt you, Kate," he said in a soft voice.

"Then be with me... Kung ayaw mong ma-brokenhearted ako..." I sniffled. "About your punishment... do that, but I'll punish you instead. Just punish yourself another way. Wag na lang malayo sa'kin."

Natahimik si Lorden... Napahikbi na lang ako at binitiwan siya.

"K-kung ayaw mo pa rin, edi 'wag na lang—"

I stopped when Lorden suddenly cupped my cheeks and kissed me on the lips. I didn't waste time. I hugged his nape and closed my eyes, then kissed him back. It felt like I got a taste of heaven again. Patuloy na tumatakas ang luha mula sa mga mata ko habang tinutugon ang banayad na halik niya... Sana hindi 'to panaginip. Sana hindi 'to panaginip lang.

"Kate..." anas niya sa pagitan ng halikan namin. Marahan niyang dinampian ng halik ang labi ko pagkatapos saka inilapat ang noo niya sa noo ko. "Kate... Okay... L-let's be together again."

Natigilan ako sa sinabi niya. Nanlaki ang mga mata ko at bahagyang idinistansya ang mukha ko sa kaniya upang titigan siya. "T-totoo ba 'yan, Lorden? Hindi mo ba ako niloloko?"

Lorden smiled at me and nodded. "I don't want you to be sad... or get hurt again... I know I'll never be, but I will do my best to be deserving of you this time... I will give you heaven... even the moon and stars. I will make you happy and love you with all that I have... with all my heart." He caressed my cheek. "I will do everything to make you the happiest woman... because you deserve it."

Napakagat ako sa ibabang labi ko kasabay ng sunod-sunod na pagtakas ng luha mula sa mga mata ko. "T-totoong totoo ba 'yan, Lorden? Hindi mo na talaga ako iiwan? Mananatili ka na talaga sa tabi ko? Totoo ba talaga 'yan, Lorden?" Yumakap ako sa baywang niya. "M-mahal na mahal kita. Kapag iniwan mo 'ko ulit, pa na rin akong pinatay..."

"Kate..." He kissed my forehead. "Wag kang magsalita ng ganiyan."

"Oo! Totoo 'yon! Pwede mo lang akong iwan kung sakaling... k-kung sakaling hindi mo na 'ko mahal, maiintindihan ko... Pero kung mahal mo rin ako, bawal kang umali sa tabi ko!"

"Kung sakaling hindi na kita mahal?" Ngumiti siya sa akin. "Hinding hindi mangyayari 'yan."

Napakagat ako sa ibabang labi ko dahil parang tumatalon na ang puso ko sa tuwa. Humigpit ang yakap ko sa kaniya.

"Lorden... Mahal kita. Hmm? Mahal na mahal kita."

He kissed the side of my eye. "I love you more... more than anything. You're my life, Kate."

Napangiti ako saka mas humigpit ang yakap sa kaniya. Hindi na yata siya nakakahinga sa higpit pero hindi ko mapigilan.

Natigilan ako nang alisin ni Lorden ang yakap ko sa kaniya. Binuksan niya ang pinto ng kotse saka muli akong binuhat. Napakapit naman ako sa batok niya at napakagat sa ibabang labi ko... Grabe, may pabuhat pa talaga.

Marahan niya akong ipinasok sa kotse. Napangiti ako nang dampian niya ng halik ang noo ko. Ngumiti siya sa akin at hinaplos pisngi ko bago umalis, marahang sinara ang pinto.

Nang makasakay siya sa kotse, agad niya ring pinaharurot. Mas lalo akong napangiti at pinanood na lang siya habang nagmamaneho.

"Lorden, mahal kita..."

Napangiti siya sa sinabi ko. "I love you more than life, Kate..."

Hindi maalis ang ngiti ko hanggang sa makauwi kami. Binuhat niya na naman ulit ako kahit sinabi kong okay lang naman ako. Nagtungo na kami sa kwarto at agad niya akong inupo sa kama.

"I'll get a glass of water for—"

Bago pa siya makaalis, agad akong tumayo at yumakap sa kaniya. Natigilan siya dahil halos maglambitin na ako sa kaniya. Umiling ako saka hinigpitan ang yakap ko.

"Lorden... Mag-s*x na tayong dalawa."

Napaubo siya sa sinabi ko. Gulat na tumingin siya sa'kin. "K-Kate... what are you saying, love?"

"Baka kapag nag-s*x tayo, hindi mo na talaga ako iwan lalo," bulong ko.

Napabuga ng hangin si Lorden saka yumakap din sa akin. "I won't leave you again, Kate. I promise..."

Napapikit ako saka mas yumakap sa kaniya. "Mahal kita, Lorden."

"Kate... I love you so damn much..." He hugged me tighter and kissed the top of my head. "I love you, Kate... I love you... more than anything."

Napangiti ako saka muling nag-angat ng tingin sa kaniya. Napangiti rin siya habang nakatitig sa akin... Humawak ako sa pisngi niya saka dinampian nang magaan na halik ang labi niya.

Humawak naman si Lorden sa likod ko at tinugon ang halik ko. His kiss was too soft and tender, as if I'm the most precious thing in the world. He caressed my cheek and embraced me as he kissed me as if nothing matters anymore aside from me. I hugged his nape and kissed him back with equal intensity... I showed him how much I love him.

Lorden kissed my forehead after our soft kiss. "Kate... Mahal na mahal kita."

I smiled. Tears are pooling my eyes.... "Lorden... Sana paggising ko nasa tabi pa rin kita. S-sana 'wag mo na 'kong iwan ulit. Sana kapag nanghihina ka, gawin mo 'kong lakas... Sana maging lakas natin ang isa't isa... Hmm? Lorden... G-gawin natin 'yon."

Ngumiti si Lorden at tumango. "Yes, love... We'll do that."

"Y-yung buhay na gusto ko... 'yung simpleng buhay at pamilya, 'yung tahimik, 'yung masaya... gawin natin 'yon."

Lorden stared at me as if I'm his whole universe. "Yes, love. We'll do that."

"K-kung pwede... lumayo ka na sa ano... sa gulo o sa mga bagay na delikado... k-kung okay lang naman sa'yo," bulong ko. Ayoko rin naman magmukhang dinidiktahan ko siya.

Lorden nodded and smiled. "Yes, love... We'll do that."

"Okay lang sa'yo? Kahit simpleng buhay na lang?" tanong ko pa.

"Yes, love... Anything you want, anything for you..." anas niya. Titig na titig siya sa'kin na parang wala na siyang ibang nakikita.

"T-talaga? Hmm... Kahit magsibak ka ng kahoy tapos sa uling tayo magluto?" tanong ko pa, sinusubukan ko lang naman siya.

"I can cut woods for the rest of my life, I don't mind as long as I'm with you, Kate."

Napangiti ako nang matamis saka yumakap sa baywang niya. "Kahit sa ilog tayo maligo? Tapos malayo sa siyudad? Tapos wala pang internet? Okay lang sa'yo?"

"Yes, yes... Anything you want, Kate..." He pulled me closer to him and hugged me tight.

"Talaga? Kaya mong talikuran pati 'yung kayamanan at kapangyarihan? Tatalikuran mo talaga lahat lahat para sa'kin?" tanong ko pa.

"Ikaw ang lahat sa'kin," agad na sagot niya.

Napakagat ako sa ibabang labi ko at isinubsob ang mukha ko sa dibdib niya. Para na naman akong maluluha sa tuwa. Hindi pa rin ako makapaniwala na totoo 'to... na talagang nandito na si Lorden sa akin at hindi na niya ako iiwan.

Nag-angat ako ng tingin kay Lorden para titigan ang mukha niya. Humalik siya sa noo ko saka hinaplos ang pisngi ko. Napapikit na lang ako... saka muling idinilat ang mga mata ko. Napakagat ako sa ibabang labi ko nang makitang nasa harapan ko pa rin siya... Hindi nga ito panaginip.

Natigilan lang kami nang tumunog ang cellphone ni Lorden. Hindi na niya sana papansinin pero pinilit ko siyang sagutin ang tawag dahil baka importante. Kahit tila naiinis dahil naputol ang moment naming dalawa, sinagot na lang niya ang tawag.

"What the f**k do you need to call me for, Markus?!" asik nito sa kausap. "Just f*****g beat him up or somethi—"

Humawak ako sa pisngi ni Lorden. Napatigil siya at tumingin sa'kin. Ang nanlilisik na mga mata niya kanina ay tila lumambot nang mapatingin sa'kin.

"Yes, love?" he asked in a soft tone.

"Wag ka masyadong magalit sa kanila," bulong ko na lang.

Lorden smiled at me and nodded. He talked to Markus on the phone again. "Yes, Markus... Don't worry, I'm not mad anymore. Yes, please do that."

I just giggled with his sudden change of mood. Lorden just put his phone down when the call ended and suddenly hugged me. I giggled and hugged him back, then I suddenly wrapped my legs around his waist.

"I love you, Lorden..." I kissed his lips and hugged his nape.

Lorden hugged me tighter. "I love you more... You give me life and light. I'll do everything to be deserving of you... I love you so damn much, Kate."