Heaven in Your Arms (SERIE FEROCI 11 - Book 2)

"Wow! You're a great artist, Kate! Palagi akong napapahanga sa mga art works mo. They are full of life and meaning. Ipagpatuloy mo lang 'yan," nakangiting sinabi ng instructor ko. I felt my cheeks burn. I smiled at her. "Thank you po, Ma'am." Kahit papa'no, maganda ang mood ko pagkatapos ng klase. I was really dedicated to this. I wanted to have my own art gallery and to be able to teach art subjects to students. Saka isa pa, sa ganitong paraan ko na lang din dini-distract ang sarili ko. As much as I love Lorden, thinking about him still hurts. Even though I was trying my best to be okay, I just couldn't make myself happy. Palagi kong naiisip na sana nandito pa si Lorden, na sana nasa tabi ko pa siya. Pilit ko na lang tinanggap sa sarili ko na kahit ano'ng gawin ko, hindi na siya maaalis sa isip at puso ko. "Kate, ineng!" Napangiti ako nang bumisita ako kina Aling Iska dahil umingay agad sa looban pagpunta ko. Agad kong dinala sa kanila ang mga pinamili kong pagkain na pagsasalu-saluhan namin. "Ate Kate, ampunin mo na lang ako, please," sabi ni Monette saka yumakap sa braso ko. "Aba, lokang bata 'to! Kinalimutan na ang nanay!" panenermon naman ni Aling Iska. Napuno ng tawanan ang paligid. Kahit papaano, gumagaan ang pakirdamdam ko sa tuwing nakakasama ko sila. There are times that I feel guilty because it felt like I was using other people for my comfort, but I sincerely care for them though. They are friends—more like family to me. "Katey!" Natigilan ako dahil sina Angel agad ang bumungad sa akin pag-uwi ko sa bahay. Natatawang napailing na lang ako dahil nasa loob na sila. Binigyan ko na lang din sila ng susi ng bahay dahil palagi rin naman silang napunta bigla... Thankful naman ako roon sa totoo lang. "Kate, paki-paint mo nga kami ng couple portrait namin ni Bebe Dravis ko. Magbabayad ako, don't worry!" biglang bungad sa akin ni Denise. "No, Kate! Ako muna. I want a portrait of my beautiful self. I will send you the reference immediately. Huwag ka na ring makinig kay Denise dahil kuripot naman 'yan!" pagsingit naman ni Angel. "Huwag mong unahin 'yang babaeng 'yan, Kate! Napakasama ng ugali, feeling maganda," sabi na lang ni Denise at binato ng unan si Angel. Natatawang napailing na lang ako dahil ang ingay na naman sa bahay. Hindi naman sila palaging nakakapunta dahil may mga buhay rin sila, pero nagpapasalamat talaga ako sa tuwing nag-e-effort silang magpunta rito. "Kate... Look at this." Lumapit sa'kin si Faith at itinapat sa akin ang white dress na ginawa niya. "I'll give this to you. Bagay na bagay sa'yo. You look like an angel with this," nakangiting sabi pa niya. Mukhang isa 'to sa way ng pasasalamat niya sa akin. Last week nagpa-sketch siya sa akin ng portrait nila ng pumanaw niyang asawa na si Pirius. Isinabit niya pa iyon sa wall ng office niya at s-in-end ang picture sa akin. Ngumiti ako at tinanggap ang damit. "Salamat, Faith. Ang galing mo talaga mag-design ng mga damit." "I'll send more white clothes for you. Bagay na bagay rin talaga sa'yo ang mga puting damit." "Faithy, how about me naman, 'te? Bakit kailangan pa kitang pilitin bago mo 'ko ipagdesign ng damit?" nakangusong tanong ni Denise saka yumakap sa braso ni Faith. Napangiti na lang ako habang nakikipagkuwentuhan at nakikipagkulitan sa kanila. Gusto ko rin ang ganito na palaging maingay sa bahay. Masarap sa pakiramdam na uuwi ako na may sasalubong... pero minsan din wala... sa mga ganoong pagkakaton ko naiisip si Lorden. Miss na miss ko na siya. If I would be given a chance to be with him, even for a moment... I wouldn't waste it. Sasabihin ko sa kaniya ang lahat ng hindi ko nasabi, at ipaparamdam ang mga hindi ko naiparamdam... I will do my best to make him happy. Kasiyahan ang ipinagkait sa kaniya, kahit hanggang sa huling sandali... puro poot at galit sa sarili lang ang naramdaman niya. Tila may sumasaksak na patalim sa puso ko sa tuwing naiisip ko na hindi magandang alaala ang nakabaon sa isip niya sa mga huling sandali niya... Kung sana lang nagkaroon ako ng pagkakataon para pasayahin siya, para iparamdam sa kaniya na hindi niya kasalanan ang mga nangyari... "Kate!" Natigilan ako nang may tumawag sa'kin paglabas ko ng art school. Natigilan ako nang makitang nag-aabang sa labas si Draxon. Kumaway siya sa akin saka sinenyasan ako na lumapit. "Hello, Draxon. Bakit ka napadaan dito?" tanong ko na lang. "Ikaw talaga ang pakay ko, Kate. Gusto ko sanang sumama ka sa'kin... may sasabihin lang kami sa'yo," sabi niya pa saka pinagbuksan ako ng kotse. I looked at him, confused. He was just like Cadence. I rarely see him act seriously. But this time, he really looked serious. I just nodded and got inside his car. Agad din naman siyang sumakay at pinaharurot ang sasakyan. "A-ano'ng meron, Draxon?" tila kinakabahang tanong ko. "Just wait and see... Papunta na tayo sa bahay. Naghihintay ro'n 'yung iba." Napatango na lang ako at hindi na nagsalita pa. Hindi ko maiwasang makaramdam ng kaba. Ano naman kaya ang sasabihin nila sa'kin at mukha silang seryoso? Baka naman... gusto nila akong magtrabaho bilang spy nila? Natigilan ako nang makarating na kami sa bahay niya. Agad niya akong pinagbuksan ng kotse saka iginiya ako papasok sa bahay niya. Nang makarating kami sa living room, nandoon ang ilang member ng feroci. Natigilan ako at bahagyang napaatras nang makita si Rivero. Napatigil siya sa pagpapatugtog ng electric guitar saka napakunot ang noo. "Damn. I told you I don't wanna see that woman, Drax. My brother f*****g donated his eyes to that bit—" "Rivero... Don't be like that to her. It wasn't her choice... You also have to think that your brother loves her. Respect her," sabi naman ni Rheus. "And don't say offending words like that to a woman," sabi naman ng isa ring lalaki na sa pagkakatanda ko, si Remor Fedorov. "When did you become such a goody two shoes, Fedorov?" Zevero asked and puffed on his cigarette. "Oh, thank my wife," Remor said and grinned. "You should marry someone too... Your kids need a mother. You're too much of an asshole to be mother material." "Guys, stop. I called you all here for a serious matter..." Draxon interrupted them. "Hindi ko tinawag lahat dahil abala sa misyon ang iba. Kayo lang muna ang ipinatawag ko." "Right... You told me it's about Lorden... What about my brother?" Rivero asked and put the electric guitar down. I froze and looked at Draxon. "A-about Lorden?" Draxon sighed and touched my shoulder. "We're not sure about this yet, Kate... I don't want to give you false hope... but I think... Lorden is alive." It felt like I stopped functioning for a moment. My lips parted... I wanted to say something, but I couldn't. Ayaw ko rin namang paasahin ang sarili ko... pero alam kong hindi nila sasabihin ito ng walang basehan. Napalunok ako kasabay ng pamumuo ng luha sa mga mata ko, pero pinigil ko dahil kailangan ko munang makumpirma... Ayokong umasa... Baka lalo lang akong masaktan at magdusa. "I knew it. That asshole won't die easily. You're underestimating my best friend. That's why I didn't cry," Zevero smirked. "You never cry though," Rheus chuckled. "By the way, I also feel like there's something odd with Lorden's sudden death. I still remember that he randomly said that he doesn't want to be cremated when he dies during our mission years ago..." "Cad and I also feel that there's something odd, so he secretly went to Markus' lab and set a voice recorder there... I want you all to listen to this..." Draxon took something in his pocket. It's a small voice recorder. Agad kaming nakinig doon. "What the f**k? Where the hell did he go?" narinig ko ang boses ni Zaidin. "You f*****g idiots... You let him escape?" boses naman ni Markus. "I called Damon to send his men to help. Siguradong hindi naman siya makakalayo," si Chandler. "We need to find Lorden as soon as possible..." Natahimik kaming lahat nang mapakinggan iyon. May ipinakitang papel sa amin si Draxon. "The DNA test result of the ashes was wrong. Nautakan kami ni Markus doon. Kami mismo ni Cad ang nagpa-test ng abo, pero nalusutan kami ni Markus. That man is a f*****g scientist and a genius for a reason... Aaminin ko nang nautakan niya kami ni Cad doon. They tampered with the test during the last minute. We tried running a DNA test again after that from a different doctor, without them knowing, but it also turned out positive. Kaya naisip namin ni Cad na baka binabantayan nila kami... Kaya nagpalipas muna kami ng ilang linggo para makampante sila bago kami nagpa-DNA test ulit... This time it turned out negative," paliwanag ni Draxon. Agad na napatayo si Rivero, seryosong seryoso ang mukha nito, tila mukha pang galit. "Those f*****g assholes... Did they kidnap Lorden and imprison him?! I'll f*****g kill them!" "Wait, Rivero..." Fiero De Greco spoke. I just realized that his secretary is with him again, standing beside him. "Don't jump to conclusions, Rivero. We don't have a good relationship with Black Cross, yes... but they weren't the type of people who would do something like that to Lorden. They respect him so much. They're even willing to die for him." "Fiero has a point. I honestly don't like Black Cross too, but they will never do something like that to Lorden," Remor commented. My hands were still shaking. I have no interest in what they were talking about. Si Lorden lang ang naiisip ko at ang katotohanang may posibilidad na buhay pa siya. Hindi ko alam ang mararamdaman... naiiyak na ako sa sobrang tuwa. Ayokong paasahin ang sarili ko dahil alam kong mas magiging masakit kapag mali pala ang akala nila... pero hindi ko mapigilang isipin. "I don't give a s**t about your hunches, idiots. I'll go there right now," Rivero impatiently said and immediately left. "Damn that moron." Zevero shook his head. "We have to go after him. Baka kung ano pa ang gawin ng tangang 'yon," napapailing na sabi na lang ni Draxon. Agad kaming lumabas para sumunod kay Rivero, siguradong sa lab ni Markus ang diretso niya. Tahimik naman akong sumabay sa kotse ni Draxon. Nakatitig lang ako sa mga kamay kong nasa hita ko... Hindi ko pa rin alam ang dapat kong maramdaman, pero nangingibabaw sa'kin ang pag-asa... Abot langit ang magiging pasasalamat ko kung totoong buhay pa si Lorden. Agad kaming bumaba ng kotse nang makarating sa lab ni Markus. Nakita naming sira na ang pinto roon at magulo pa ang mga gamit, mukhang nagwala talaga si Rivero. "Pikon na pikon na 'ko sa inyo! Are you f*****g toying with us?!" I heard Rivero's voice. "Hindi ko alam ang sinasabi mo, Levesque," malamig na sabi na lang ni Markus. May sugat na siya sa gilid ng labi, mukhang dahil sa suntok ni Rivero. "Damn, Rivero... He really did it," Draxon massaged his temple. "We can't do anything about it anymore... Let's just go aggressive too," Zevero said and grinned. Agad na pumigil si Fiero. "Let me handle this, morons." Naglakad si Fiero palapit kina Markus. Nakasunod pa rin sa kaniya ang secretary niya saka ipinagsindi pa siya ng sigarilyo. "Black Cross... Lorden is alive, right? And he's missing..." kalmadong sinabi ni Fiero saka humithit sa sigarilyo niya. Hindi nagpakita ng emosyon sina Markus. "We won't force you to spill everything out... but we'll make a move now. Lorden is Black Cross' leader, yes... but he's also a Feroci member. Since he's missing and you're looking for him, we'll use that opportunity to look for him too." Fiero smirked but his eyes were cold. "We're just doing what he ordered us to do..." mariing sinabi ni Marcus. "Just f*****g leave him alone." Agad na hinablot ni Rivero ang kwelyo ni Marcus. "You're telling me to leave my own brother alone?!" "That's for the best... Yeah, he's alive... but bringing him back will only kill him. Hindi niyo ba siya naiintindihan? He told us he wanted to die... but we're not that heartless to just watch our leader kill himself... That's why we stopped him... He woke up without remembering a thing about us, about what happened for the past years... We have thought about it, and it's better like that. Kapag nakita niya kayo, kapag nakaalala ulit siya... ano sa tingin niyo ang gagawin niya? He will f*****g try to kill himself again! We had gone through a lot just to stop him from doing that! Mas maganda nang wala siyang maalala at hindi niya kayo makita kaysa bumalik pa ang lahat ng sakit sa kaniya! Hindi niyo ba naiintindihan?! Kaya hayaan niyo na kami na lang ang umintindi sa kaniya! Huwag na kayong makialam! We are taking care of him!" Tuluyang nanginig ang buong katawan ko sa sinabi ni Markus... Agad na nagtakasan ang luha mula sa mga mata ko. Napatakip ako sa bibig ko at napahagulgol ng iyak... Kung gano'n... buhay nga siya. Buhay si Lorden. "You're taking care of him?! Then why the f**k did he escape?!" Rivero asked, anger was evident in his voice. "Because he doesn't remember anything, he's scared, and he doesn't trust anybody! We took good care of him, of course. We did everything to make him trust us but he's still scared..." Kaden defended themselves. "Just let him be... Alam kong wala kaming karapatan sabihin 'to, pero sinusunod lang namin ang utos sa amin ni Lorden. Kung sakaling makakaalala siya, hindi rin naman niya gugustuhinng harapin kayo, lalo ka na, Kate." Tumingin sa akin si Markus. "Pinapatay siya ng konsensya sa tuwing nakikita ka niya... kaya hayaan niyo na siya. We're also doing this for you. Ang gusto lang ni Lorden ay mabuhay ka nang masaya... nang wala siya sa buhay mo." Napakagat ako sa ibabang labi ko at napakuyom ang mga kamao habang patuloy na lumuluha. Agad akong umiling kasabay ng sunod-sunod na pagtakas ng luha mula sa mga mata ko. "H-hahanapin ko si Lorden." Halatang natigilan sila sa sinabi ko. Tila hindi nila inaasahan na sasabihin ko iyon. Tumingin ako sa kanila, seryoso ang mga mata pero patuloy na lumuluha. "S-sa ayaw at sa gusto niyo... hahanapin ko si Lorden. M-makakasama ko siya ulit. Aalisin ko lahat ng sakit sa puso niya..." Napahikbi ako. "H-hindi ako magiging masaya kung wala si Lorden. K-kaya hahanapin ko siya kahit pagtulungan niyo pa akong lahat." Natigilan ako nang humawak si Draxon sa balikat ko at tumapik doon. "We'll help you, Kate... Hindi ka mag-isa." Umigting ang panga ni Markus at napapikit nang mariin. Alam kong mahirap din para sa kanila ito. Gusto lang nila ang alam nilang makakabuti para kay Lorden... nagpapasalamat ako dahil talagang may pakialam sila sa kaniya... pero hindi ko na yata kayang tiisin na walang gawin ngayong alam ko nang buhay si Lorden. "We will find him... once we do, we will never let you see him again. We won't let anything that will remind him of his agony near him," seryosong sinabi ni Markus. Ngumisi sina Draxon saka nakipagtagisan ng tingin kina Markus. "We'll find him first, Black Cross... and we will prove you wrong. You will see that this brave woman right here..." Draxon tapped my head, "can save Lorden more than all of us can do." I clenched my fists... Right, I'm no longer Lorden's downfall... I will be his salvation.