เมื่อโสภีถูกพาไปยังห้องพักฟื้น แพทย์ที่ทำการรักษาก็มีเรื่องต้องคุยกับญาติผู้ป่วย อาทิตาไปพบแพทย์พร้อมกับโฉมงาม ตอนนี้ภายในห้องพักฟื้น นอกจากร่างไร้สติของโสภี จึงมีเพียงนางมารตีและบุตรชายเท่านั้น นางรออยู่สักพัก ชั่งใจอยู่นาน กว่าจะเริ่มคำถาม
“มันเกิดอะไรขึ้นที่ไร่กันแน่”
“ครับ ว่าอะไรนะครับ” เขาถามอีกครั้งทั้งที่ได้ยินชัดเจน
“เรื่องหนูซัน ทำไม...กอดเธอแบบนั้น ก่อนไปไร่ก็เห็นเกลียดกันจนอยากจะฆ่าไม่ใช่เหรอ” มารตีทวนถึงสิ่งที่ยังจำได้
“ไม่มีอะไรนี่ครับ ก็แค่...” แค่อะไรเขาก็พูดไม่ออก ไม่รู้จะอธิบายอย่างไรดี
“ลูกจริงใจกับเธอไหม”
“หมายความว่ายังไงครับ”
“ลูกรักเธอหรือเปล่า”
“คุณแม่พูดเรื่องอะไร รักเหรอ? ผมรักใครได้ด้วยหรือครับ”
ศราวิลโต้กลับด้วยความจริงที่มารดารู้ดี
“ถ้างั้นก็หยุด แม่ไม่อยากให้มีเรื่องผิดพลาด ถ้าลูกยังยุ่งกับเธอ เรื่องวุ่นๆ คงได้เกิดขึ้นแน่ โสภีคงไม่ยอมให้หนูซันมาเป็น
