Tale of Arunika (Tale Series #7)

KABANATA 12: First Day

TYLER’S POINT OF VIEW

“I know, Dad. Malaki na ako para pasabihan mo pa,” I threw a sighed.

“Be sure, Tyler. H’wag kang gagawa ng mga bagay na ikakasira ng pangalan ko,” he said in a husky, terrifying voice, as always.

“Siraulo ako, Dad, pero never ko pang nasira ang pangalan mo.”

“And don’t ever try to!”

“Calmn,” napataas ako ng kilay sa pagtaas niya ng boses sa akin, “I-e-enroll ko lang naman si Nika sa university and make fake papers for her para makapasok siya,” sabi ko and I heard he faceslapped himself.

“What you are trying to do is illegal, Son.” He sighed, “I forbid you.”

“No, Dad, please let me enroll her! You are the president, dapat tumutulong ka sa mga taong tulad ni Nika na gustong makapag-aral,” I lied.

“Paaaralin ko siya nang libre, but take note that she should follow the right order of education. Kailangan niyang dumaan sa Elementary at High School bago siya makatungtong ng kolehiyo.” He explained.

Well, yeah, anyway, nabanggit ko na kay Dad ang pag-stay ng isang no-read-no-write na babae sa mansyon ko, but I did not mention to him ang tungkol sa pagtatangkang pagnanakaw ng babaeng iyon. I know he would get mad like what I did, at alam kong gagawin niya ang lahat para mapaalis si Nika rito. No, hindi ako papayag, dahil kapag pinaalis siya, aalis din si Ningning. No! hindi ako sasang-ayon.

“Hindi na niya kailangan pang dumaan diyan, she is hell smart!” I lied again.

“Kung ganoon, hindi na siya dapat mag-aral.”

Ugh, ang hirap naman makalusot kay Dad. All I want is his permission, kailangan kong maipasok si Nika sa university para sa aking mabagsik na plano. Napag-isip-isp ko na magiging malaking ambag siya sa planong gagawin ko.

Alam kong mahihirpan akong ipasok si Nika lalo na’t wala man lang siya maski isang dokumentong hawak! Fudge! Ni birth certificate ay wala ang babaeng iyon. Holy molly, saang sulok ng mundo kaya siya nagmula?

“Please, let me do the thing. Pangakong hindi ko sisirain ang pangalan mo, Dad. I swear.”

“You are such a hard headed man!” He growled, “Mag-utos ka ng taong gagawa ng bagay na ‘yan. Be sure not to touch a single paper of that fake papers, otherwise you’re dead.” Napaurong ang aking baba sa kaniyang sinabi. Wow, such a scary father. But anyway, yes! Pinayagan na niya ako.

“Yey!” para akong isang bata na napatalon sa tuwa. I hurriedly hung-up the call and immediately made another call.

“Hello, this is—“ hindi ko pinatapos sa pagsasalita ang babaeng nasa kabilang linya ng telepono.

“Ako ‘to, Tyler.” Siga kong bungad, alam ko namang takot sila sa akin eh.

“Oh,” dinig ko na agad ang taranta sa kaniyang boses, “Ano ang maipaglilingkod namin sa ‘yo, Tyler?”

“Bigyan niyo ako ng uniform ng babae, small size, I want it right now. May reserba naman kayo d’yan, hindi ba? I want ten uniforms and five P.E’s, you got it?” I sprightly said.

“Right now, you mean sa oras na ito mismo?”

“Mismo,” I smirked, “And oh, magpabili ka na rin ng sapatos na itim, bring size 6,7, and 8 ‘coz I don’t fvcking know her size. H’wag mo rin kalimutan ang medyas, got it?” tanong ko sa bossy na tanong.

“R-Right away, Tyler.” She said and then hangs up the call.

Uminat-inat ako ng may ngiti sa labi, what a beautiful day? Napabuntong ako ng hininga sa saya as I stepped out of my room. Napakaswerte ng araw na ito, “Finally, magiging akin na rin siya.” I said as I threw my smirk in the air.

Agad akong natungo sa kitchen upang makapag-almusal, before going to school. Alam kong masyado pang maaga para maghanda, but hey, it is a beautiful day, dapat lang na agahan ko.

 “Tawagin mo si Ningning, bilis.” Nakangiti kong utos kay Shin sa maamong boses subalit pamatay na tingin ang aking gamit. Tumango siya at agad-agad na naglaho sa aking paningin na parang isang bula. Ilang segundo lang ay narito na si Ningning sa aking harapan, “Ang bilis mo naman yata,” natatawa kong saad.

“Nasa living room lang po kasi ako nang tawagin ako ni Shin. Bakit po pala, Master?” tanong niya na may pagtataka sa kaniyang mga mata.

“May darating na kagamitan, uniporme at sapatos. Nais kong ihanda mo ang lahat ng mga iyon para kay Nika, maliwanag? Ngayon ang unang araw niya sa university.” Bigkas ko na siyang nagpalaglag sa kaniyang panga.

“Unang araw? Ang ibig ba nitong sabihin ay mag-aaral si Nika sa mismong araw na ito?”

Tumango ako nang nakapikit ang mga mata, “Oo, ako na ang bahala sa lahat. Ang kailangan ko lang ay ihanda mo siya para sa araw na ito, Ningning. Maging presentable, kamo. Dahil parehong unibersidad ang papasukan namin.” And just by that, biglang naglaho na parang bula si Ningning. Dali-dali siyang lumisan upang sundin ang mga pinag-uutos ko. Tila mas excited pa siya kaysa sa akin.

Bilid ako sa kilos ni Nika. Alam kong first time niya magsuot ng ganitong klaseng uniporme, subalit bihasa siyang gamitin ito. Alam niya kung paano uupo at tatayo, alam niyaa rin kung paano ayusin ang kaniyang palda. Tsaka isa pa, she is moving with poise. Na para bang mamahalin siyang babae, na para bang laki siya sa yaman. Hmmm... this is a good thing. She is perfect for my plan.

Ngayon ay nasa loob kami ng Bugatti, and I cannot take my eyes off her. She is so damn stunning. No one would believe me if I tell them na pinagtangkaan akong nakawan ng babaeng ‘to. Who would believe me anyway? She is gorgeous. Hindi ko lubos inakala na ganito siya kaganda kapag inayusan.

But hell no, hindi ko siya magugustuhan. Hindi ito tulad sa mga palabas na napapanood natin. My story is different.

Maya’t-maya pa ay dumating na kami sa unibersidad. Higanteng gate ang kaagad naa bumungad sa amin. Upon seeing my car, agad na bumukas ng higanteng gate for me, kilala na nila ako.

“Just follow my steps,” sabi ko kay Nika bago lumabas ng bugatti.

“H-Ha? Maaari bang paiulit?” tanong niya na siyang nagpaikot sa aking mga mata.

Hays, bakit ba hindi siya marunong mag-English?

Hindi ko siya sinagot, basta ay lumabas na ako ng kotse and I slammed the door. Pagkalabas na pagkalabas ko ay saktong bumuga nang malakas ang hangin, sanhi upng bahagyang sumayaw ang mga buhok ko. And I even heard some scream of ladies from afar. Hatalang kinilig nang makita ang mala-Adoonis kong pigura. Subalit biglang nawala ang tili na iyon nang bigla akong tabihan ni Nika.

“Parang pamilyar ang lugar na ‘to,” pasimpleng bulong niya sa akin.

Nanliit naman ang aking mga mata sa kaniyang ginawa, “Bakit ka ba dumikit sa akin? Nawalan tuloy ako ng fans. Baka isipin nila jowa kita. Do’n ka nga!” bahagya ko siyang tinulak palayo.

“Sabi kasi sa akin ni kuyang tagamaneho ay tabihan daw kita,” nakanguso niyang pagpapaliwanag.

“Ang sabi ko, sundan mo ako. Hindi ko sinabing dumikit ka sa akin na parang linta,” I clicked my tongue at nagpatuloy na sa paglalakad patungo sa administration office.

Mabuti naman tahimik lamang akong sinundan ni Nika, I knew naintindihan na niya ang ibig kong sabihin. As we were walking, pansin ko ang mga tingin ng mga lalake sa aking likuran, at alam kong si Nika ang kanilang tinitingnan. This is more exciting than what i’ve expected. Dahil sa aking nakikita ay mas lalong lumalakas ang paniniwala ko na magwo-work ang aking plano!

“You want to enroll her without any papers?” tanong ng dean sa akin nang banggitin ko ang tungkol sa pag-transfer ni Nika rito.

“It will be ready for tomorrow, Miss Glenda.” Sabi ko sabay pa-cute sa kaniya. Matanda na si Miss Glenda subalit hindi pa siya nag-aasawa. I saw it as an opportunity para mapakumbinsi siya na ipasok si Nika. “Nagkaproblema lang ngayon kaya hindi namin nakuha ang mga papers niya.”

“hmm,” napahawak siya sa kaniyang baba nang ibaling niya ang kaniyang tingin kay Nika na ngayon ay nakaupo sa gilid ng administration office, “Kaano-ano mo ba ang magandang binibini na iyan?” tanong niya nang mahina sabay turo sa kinaroroonan ni Nika gamit ang ballpen na kaniyang hawak.

“Ahm..” saglit akong napaisip.

Sh*t, hindi ko napaghandaan ang tanong na ito. Hindi dapat malaman ng lahat na may koneksyon kami ni Nika, sapat nang Admin lang ang makaalam.. or else, it will ruin all my plan.

“She is the daughter of my mother,” sagot ko saka ngumiti. Naku, napakatalino ko talaga, ang bilis ko makaisip ng palusot.

“The, what?” nagkasalubong ang kaniyang dalawang kilay, “I never heard you have a sister.”

“Sister? No!” I shook my head, “Hindi ko siya kapatid.”

“Huh?” napaurong ng baba si Miss Glenda, “But you said she is the daughter of your mother?”

“Hmm,” ako ay napaisip nang saglit nang mapansing may mali nga sa aking sinabi, “No, she is the daughter of my nanny who I treated my mother.” There, I corrected everything, and luckily, pumayag siya na ipasok ko si Nika.