Medyo madilim na pero pauwi pa lang kami ni Revas.
Nilagyan niya ng sumbrero ang ulo ko habang mahigpit naman na hawak-hawak ang kamay ko.
“Sorry, hindi ko napansin na alas-singko na pala,” paghingi niya ng tawad sa akin habang naglalakad kami. “Ayos ka lang ba? Gutom ka na ba?”
“Paano ako magugutom kung nagmeryenda naman ako?”
“Mabilis nga kasing magutom ang mga buntis, ‘di ba? Pagdating natin, magluluto agad ako. Ano ba'ng gusto mong ulam ngayon?”
“Sinigang na medyo maanghang.”
“Okay, sige.” Kung ano ang gusto ko ay iyon ang ibinibigay niya sa akin.
Kahit alanganing oras na kapag may gusto akong kainin ay pumupunta pa talaga siya sa bayan para lang maibigay niya sa akin ang gusto ko.
“'Yon lang ba?”
“'Yon lang.” Kapag may tuyong kahoy na nakaharang sa dadaanan ko ay tinatan
