มาเฟียจอมหวง

ตอนที่8 ฉันจะเอาชุดนี้! (ความเป็นเมียมาเฟีย)

"โอ้โหหหหหห...นี่แค่มาเดินห้างนะ! ต้องใช้บอดี้การ์ดทีเกือบยี่สิบคนเลยหรอ" ซารียาเบิกตากว้างขณะที่ก้าวลงจากรถ

"น้อยๆหน่อย ก็เพราะมีคนตามล่าเธอนั่นแหละ ชีวิตฉันถึงได้พลอยเฮงซอยไปด้วย" เคลลินซ์พูดเสียงเรียบ

"นายจะทิ้งฉันไว้ที่นี่ก็ได้นะ ถ้าฉันทำให้นายลำบากขนาดนั้น" เธอเขย่งปลายเท้ายื่นหน้าเข้ามาใกล้จนปลายจมูกแทบชนกัน

"ถอยออกไป" เขาพูดเสียงเบาในขณะที่ลูกน้องทั้งหมดและผู้คนพลุกพล่านบริเวณหน้าห้างหันมามองเขาเป็นตาเดียว

"ไม่" เธอดื้อรั้น เคลลินซ์จำใจต้องเบือนหน้าหลบเธอไปเสียเอง

"ฉันอยากกินไอติม พาไปกินหน่อยนะ" เธอออดอ้อนชายหนุ่มในขณะที่เดินตามหลังเขาเข้าห้างสรรพสินค้าหรูเปิดใหม่ใจกลางย่านธุรกิจ

"ไม่! รีบซื้อของรีบกลับ!"

"แต่ฉันคิดถึงพ่อกับแม่นี่ ฉันไม่มีโอกาสแม้แต่จะได้ร่ำลาพ่อกับแม่เลย ชีวิตฉันเหลือตัวคนเดียว ฉันแค่อยากกินไอติม" ซารียาบีบน้ำตาร่วงเผาะ

"เฮ้ย! จะมาดราม่าอะไรตอนนี้" เคลลินซ์ถอนหายใจเฮือกใหญ่

"นายจะกลับไปก่อนก็ได้นะครับ ผมจะพาเธอไปเอง" เหมอยากช่วยแบ่งเบาภาระะเจ้านาย

"พูดอะไรของมึง"" มาเฟียหนุ่มมองหน้าซารียาที่กำลังรอคำตอบจากเขา

"กูพาไปเอง"

"เย้!" เธอประกาศชัยชนะเบาๆ

"แต่ต้องมีข้อแลกเปลี่ยน" เคลลินซ์ก้มลงมากระซิบข้างหูคนข้างกาย

"อะไร" เธอหันขวับไปหาคนตัวสูง

"เดี๋ยวบอก" เขาตอบเสียงเรียบ

เธอวิ่งเข้าไปขวางทางเขาจึงได้เห็นสีหน้าเรียบตึงตลอดเวลาของชายหนุ่มก็นึกหมั่นไส้ขึ้นมา หญิงสาววางมือทั้งสองข้างบนไหล่ของมาเฟียหนุ่มอย่างถือวิสาสะก่อนจะเขย่งปลายเท้าขึ้นไปเพื่อใช้ริมฝีปากของเธอแตะริมฝีปากหนาแผ่วเบา

เคลลินซ์เบิกตากว้างตัวเเข็งทื่อ เขาไม่คิดว่าเด็กสาวจะกล้าทำเช่นนี้

"ทำบ้าอะไร!" เขาถามเสียงเบา

"ก็แสดงความเป็นเจ้าของไง ทำไมคนมองคุณเต็มเลย" ซารียาเลื่อนมือลงมาโอบรอบเอวชายหนุ่มไว้

"เอามือออกแล้วเดินไป" เคลลินซ์ออกคำสั่ง

'เป็นไปได้ยังไงนายไม่โกรธไม่ว่า'

'นี่มันแปลกในแปลกแล้วนะเว้ย'

'ฉันว่านายต้องมีอะไรผิดปกติแน่'

เหมและหรินกระซิบพูดกับเบาๆตามหลังเจ้านายหนุ่ม

"คุณเหมรู้มั้ยคะว่าทำไมคนมองคุณเคลลินซ์เต็มเลย ท่าทางออกจะปลื้มเขามากเสียด้วยซ้ำ" เมื่อมาเฟียหนุ่มไม่ตอบ เธอจึงหันมาคาดคั้นเอาคำตอบจากเหมแทน

"ก็ห้างนี้เป็นของนาย ใครๆก็รู้จัก" บอร์ดี้การ์ดหนุ่มบอกเธอ

"ว้าววว...ห้างตัวเองแท้ๆทำไมถึงต้องมีบอร์ดี้การ์ดคอยเดินตาม"

"เขาไม่ได้มาเดินตามฉัน เขามาเดินตามเธอนั่นแหละฉันไม่อยากให้ใครมาฆ่ากันตายในนี้ให้เสียฤกษ์เสียยามห้างใหม่" เคลลินซ์หันไปมองเหมอย่างเอาเรื่อง

"อยากช็อปปิ้งแล้ว ถ้านายเหนื่อยไปนั่งรอในร้านกาแฟก็ได้นะ ฉันไปกับคุณเหมหรือคุณหรินก็ได้"

"เธอเรียกมันสองคนว่าคุณ แต่เรียกฉันว่านายเนี่ยนะ" เคลลินซ์ถามเสียงดุ

"ทำไมอ่ะ อยากให้เรียกผัวคะ ที่รักคะ เบบี้ สวีทฮาร์ท อะไรแบบนี้หรอ" เธอทำหน้าตาใสซื่อในขณะที่ลูกน้องหลายคนกลั้นหัวเราะแทบไม่ได้

"อยากเรียกอะไรก็เรียกไปเถอะ อย่าทำให้ฉันขายหน้าคนอื่นก็พอ" เคลลินซ์ตอบขณะที่เบือนหน้าหนี

ร้านเสื้อแบรนด์ดัง

"เป็นแฟนคุณเคลลินซ์เนี่ยคงสบายน่าดูสินะคะ ดูเสื้อผ้าแต่ละตัวที่หยิบมาเนี่ยราคาเกินเงินเดือนทั้งนั้นเลยค่ะ" เลขาฯสาวสวยของเคลลินซ์ขันอาสามาเดินซื้อของเป็นเพื่อนสิตางค์ซึ่งประกาศตัวลับๆว่าเธอมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกับบอสหนุ่ม

ซารียาเดินเข้ามาภายในร้านแบรนด์หรูโดยที่มีบอร์ดี้การ์ดยืนรอด้านหน้าและเคลลินซ์ไปเข้าห้องน้ำก่อนจะเดินตามมา

"สวยจัง" มือเรียวหยิบชุดลายดอกไม้ดอกเล็กสีดำขึ้นมาดู ทว่ากลับมีอีกมือหนึ่งถือวิสาสะมาแย่งชุดจากมือเธอไป

"ชุดนี้ฉันจองแล้ว!" และหล่อนก็ดึงไปกอดไว้ทันที

"ถ้าจองแล้วทำไมยังห้อยอยู่ตรงนี้ล่ะ" ซารียาพยายามแย่งมันคืนมาจากมือของหญิงสาวคนนั้น

"คุณเคลลินซ์/คุณเคลลินซ์" สิตางค์และเลขาสาวเรียกชื่อบอสหนุ่มพร้อมกัน

"มีอะไร!" เคลลินซ์ถามเสียงแข็ง

"สิตางค์จองชุดนี้ไว้แล้วแต่แม่นี่ไม่รู้มาจากไหนจะมาแย่งไปเฉยเลยค่ะ" เธอฟ้อง

"แต่ชุดนี้มันแขวนอยู่ ไม่ได้ติดป้ายว่าจองซะหน่อย" ซารียาหรือจะยอม

"สวัสดีค่ะบอส" พนักงานสาวแต่งตัวเรียบบร้อยเดินเข้ามาในวงสนทนา

"เป็นผู้จัดการร้านหรอ"

"ใช่ค่ะ"

"คิดราคาชุดให้ผู้หญิงคนนั้น ผมจ่ายเอง" เคลลินซ์ชี้ไปหาชุดในมือของสิตางค์

"ว้าวว" เลขาฯสาวเกิดอิจฉาตาร้อน

"ขอบพระคุณนะคะบอส" สิตางค์แทบจะกราบแทบอกบอสหนุ่มและยิ้มเย้ยหยันซารียาอย่างผู้ชนะ

"ส่วนของคุณผู้หญิงคนนี้ ผมเหมาทั้งร้านที่เป็นชุดผู้หญิง เรียกเก็บเงินที่เลขาฯผมได้เลย ช่วยจัดชุดใส่ถุงให้เรียบร้อยแล้วส่งไปที่บ้านผมด้วย" เคลลินซ์พูดจบก็ดึงข้อมือเรียวของซารียาหมายจะเดินออกไป ปล่อยให้ผู้หญิงสามคนมองกันตาค้างปริบๆ

"แต่ฉันจะเอาชุดนี้ชุดเดียวเท่านั้น!" ซารียาสะบัดมือออกจากการเกาะกุมของมาเฟียหนุ่ม

"จะเอาให้ได้ใช่มะ" เคลลินซ์กดเสียงต่ำ

"ก็เพราะคุณซื้อให้ผู้หญิงคนนี้ไง ฉันถึงไม่เข้าใจ เขาเป็นเมียคุณหรือยังไง" ซารียาตะคอกเสียงดังใส่ชายหนุ่มจนบอร์ดี้การ์ดต้องวิ่งเข้ามาดู ในขณะที่สามสาวก็ตาค้างไปตามๆกันเพราะไม่มีใครคิดว่าซารียาจะกล้าโวยวายขนาดนี้

"โอเค คืนชุดนี้ให้ซารียาซะ! ส่วนที่เหลือจัดส่งไปที่บ้านเหมือนเดิม พอใจรึยัง" เคลลินซ์มองหน้าหญิงสาวอย่างเอาเรื่อง

"แต่..." สิตางค์หมายจะพูดต่อ

"ถ้ายังอยากทำงาน อย่าพูดมาก" พูดจบเคลลินซ์ก็เดินออกไป สิตางค์จำใจต้องคืนชุดให้ซารียาอย่างไม่เต็มใจ

"อ้อ...คุณผู้จัดการร้านคะ ชุดลายลูกไม้สีดำ คิดเงินแล้วรบกวนฝากทิ้งด้วยนะคะ พอดีของมีตำหนิฉันไม่ชอบ" ซารียาพูดต่อหน้าสิตางค์ซึ่งยืนกำมือเเน่นด้วยความเจ็บใจทว่ากลับทำอะไรเธอไม่ได้ ร่างบางเดินตามเคลลินซ์ออกไปทันที

"ไหนน้องสิตางค์บอกเป็นแฟนบอสไงคะ แล้วนี่มันอะไรกัน!" เลขาฯสาวถามด้วยท่าทางร้อนใจ

"อย่าถามมากได้มั้ยคะ" เธอกัดฟันเสียงดังกรอดเพราะความเคียดแค้น

ในรถ

"บอกแล้วใช่มั้ยว่าอย่าทำให้ฉันขายหน้า" เคลลินซ์ยังคงคาดโทษเธอ

"แล้วใครใช้ให้นายไปซื้อของให้แม่นั่นล่ะ หรือว่าเคยมีอะไรกับเธอ?" ซารียาถามทั้งที่กลัวคำตอบ

"เมื่อตอนในห้างยังเรียกฉันว่าคุณอยู่เลย ตอนนี้เปลี่ยนแล้วหรอ"

"อย่าเบี่ยงเบนประเด็น" เธอคาดคั้น

"ก็ไม่เชิง" ซารียาหันขวับไปหามาเฟียหนุ่ม