มาเฟียจอมหวง

ตอนที่7 เลือด NC 25+++

"ฉันสิกำลังพลาดท่าให้นาย อ่ะ อ่าาส์ เบาๆสิ เจ็บนะ อ่าส์" ซารียาทั้งครวญครางและบิดกายไปมา ความเจ็บปวดนำหน้าความเสียวที่แทรกเข้ามาเป็นระยะ

"จะสุดล่ะนะ อ่าาส์ ซีดดดด โอวส์" เคลลินซ์คราง ใบหน้าของเขาแดงเป็นเลือดฝาดอย่างเห็นได้ชัด เขาบดจูบริมฝีปากเอิบอิ่มอย่างกระหายหิว ลิ้นร้อนสอดสัมผัสตักตวงรสหวานจากริมฝีปากหอมอย่างหนักหน่วง สะโพกสอบค่อยๆหยัดเข้าออก สัมผัสได้ถึงสารหล่อลื่นบางอย่างที่ไหลออกมา กลิ่นเลือดพรหมจรรย์ของซารียาสร้างอารมณ์ของเขาให้ปั่นป่วนยิ่งขึ้น เป็นครั้งแรกที่เคลลินซ์ได้สัมผัสเลือดบริสุทธิ์ของสาวพรหมจรรย์ เดิมทีคิดว่าหัวใจของตนแข็งเเกร่งดั่งหินผา ทว่าเพียงแค่หหน้าอกอวกอิ่มของหญิงสาวในอ้อมแขนกลับทำให้หัวใจเขาเปลี่ยนไป

"เคลลินซ์ เจ็บ อือออ เบาๆหน่อย อ่าส์" เธอร่วมมือกับเขาเป็นอย่างดีแม้จะขัดกับคำสั่งของสมองของตน

"ถ่างขาออกกว้างๆสิ ครางเสียงดังๆด้วย โอวส์ ซีดดด ฟิตชะมัด อ่าาส์" เคลลินซ์เปล่งเสียงครางออกมาเต็มเสียง เขาโอบกอดเธอไว้ในอ้อมแขนตลอดเวลาในขณะที่สะโพกสอบหยัดเข้าออกถี่ขึ้นเรื่อยๆอยู่เนิ่นนาน เขาจับร่างบางพลิกเปลี่ยนท่าไปเรื่อยๆราวๆยี่สิบนาที

"จะเสร็จแล้วนะ อืมมม อ่าาส์"

"เคลลินซ์ เอาออกข้างนอก อะ ไม่ อ่าส์ เอา...ออออ...นอก" เธอพูดไม่เป็นภาษาในขณะที่เคลลินซ์เร่งจังหวะรักจนเกร็งกระตุกอยู่ครู่ใหญ่

"อ่าาส์ ไอ้บ้า! ฉันบอกให้เอาออกข้างนอกไง!"

"โอวววส์ อ่าส์ พูดอะไร ซีดดด อ่าาส์ เลือดเต็มไปหมดเลย!" เคลลินซ์ปลดปล่อยทั้งหมดในตัวเขาเข้าไปในตัวเธอและยังไม่ยอมถอดมันออกอีก

"ฉันบอกให้เอาออกข้างนอกไง" เธอตีต้นแขนเขาเบาๆ

"ไม่ร้องไห้เสียใจหน่อยหรอ เสียตัวครั้งแรก" เคลลินซ์ถามขณะที่ค่อยๆถอดแท่งเนื้อของตนออกจนซารียาผวาเล็กน้อย

"ต้องร้องด้วยหรอ ฮืออออ ให้เลว แกข่มขืนฉัน!"

"นี่! อย่ามาตลก เธอมันก็แค่ผู้หญิงใจง่าย! สมยอมเองต่างหาก!" เคลลินซ์พูดใส่หน้าเธอ

"กรี้ดดดด...ได้แล้วพูดแบบนี้หรอ ไอ้บ้า!"

"ที่นี่ไม่ใช่บ้านเธอนะ จะร้องโวยวายเอาแต่ใจไปถึงไหน! ลุกไปอาบน้ำ" เขาสั่ง

"ไม่!" เธอเบือนหน้าหนี

"ฉันเป็นผัวเธอนะ เธอต้องทำตามคำสั่ง ลุกไปอาบน้ำเห็นมั้ยว่าเลือดเปื้อนเต็มที่นอนไปหมด ที่ขาเธอด้วย" ซารียาไม่โต้ตอบ เธอทำหน้าบึ้งตึงใส่เขาขณะที่ลุกเดินจะไปห้องน้ำ

"เจ็บ! ไม่สิ ฉันจะกลับห้อง!"

"เป็นบ้าอะไรอีก"

"ก็บอกจะกลับห้องไง"

"เธอไม่มีห้อง!"

"ก็..."

"อย่าเถียง ต่อไปนอนที่ห้องนี้!" เคลลินซ์พูดจบก็เดินเข้าไปในห้องน้ำ เขาไม่ต้องการให้เธอเห็นแววตาของเขา

"นี่เราเสียตัวให้ไอ้มาเฟียโรคจิตนี่จริงๆหรอเนี่ย...แต่...ทำไมไม่เห็นเสียใจเลย" ซารียาตั้งคำถามกับตัวเองในขณะที่หาผ้าเช็ดตัวมาพันรอบตัวเองไว้ บทรักที่เธอกับเขาทำร่วมกันกลับผุดขึ้นมาในหัวส่งผลให้เธอยิ้มออกมาไม่รู้ตัว

"ไม่นะๆๆ ห้ามคิดอะไรกับหมอนั่นเด็ดขาด!" เธอบอกตัวเอง

เคลลินซ์เดินออกมาจากห้องน้ำด้วยสภาพเปลือยเปล่า มืออีกข้างถือผ้าเช็ดตัวไว้ น้ำยังคงเกาะพราวที่เส้นผม ซารียาปิดตาไว้ทั้งสองข้าง

"ก็เห็นหมดแล้ว จะปิดทำไม" เคลลินซ์เดินมาใกล้แล้วดึงมือเธอออก

"ไปอาบน้ำ" มาเฟียหนุ่มสั่งเสียงเรียบ

"แต่...ฉันไม่มีเสื้อผ้า" เธอหน้างอ

"เดี๋ยวจะพาไปซื้อ!" เขาพูดเสียงหงุดหงิด

"แล้วตอนนี้ฉันจะใส่อะไรล่ะก็นายดึงเสื้อฉันขาด" เธอโวยวาย

"เข้าไปอาบน้ำ! เดี๋ยวจัดการให้" เคลลินซ์ออกคำสั่งก่อนจะเดินมาหยิบโทรศัพท์แล้วโทรหาหริน

"สั่งชุดผู้หญิงมาหนึ่งชุด กูให้เวลาครึ่งชั่วโมง" มาเฟียหนุ่มกดวางสายทันที

"กูว่านายแปลกๆ" หรินหันไปพูดกับเหม

"แปลกยังไงวะ" เหมขมวดคิ้ว

"เรื่องงานสำคัญกับนายมาก นายไม่เคยทิ้งงานหรือประชุมมาหาผู้หญิงแบบนี้" หรินรู้จักเจ้านายหนุ่มดี

"เขาก็คงรักของเขา"

"มึงว่าอะไรนะ! นายเนี่ยนะจะพิศวาสผู้หญิงปากจัดคนนี้" หรินแค่นหัวเราะในลำคอพร้อมทั้งส่ายหัวไป

"ใครจะไปรู้วะ นู่นชุดมาแล้ว มึงเอาขึ้นไปลูกพี่มึงเลย" เหมพยักหน้าให้เป็นหน้าที่ของหริน

'ก๊อกๆๆๆ'

เคลลินซ์เดินมาเปิดประตูเพื่อรับของจากหริน

"เตรียมรถด้วย อีกยี่สิบนาทีกูจะออกไปข้างนอก" มาเฟียหนุ่มออกคำสั่ง

"ครับนาย ว่าแต่ลายผ้าปูที่นอนลายใหม่สวยดีนะครับ" หรินเห็นสีหน้าอารมณ์ดีของเจ้านายหนุ่มจึงรู้ว่าสามารถหยอกได้

"มึงอยากลองนอนดูมั้ยล่ะ" เคลลินซ์ถามเสียงเรียบ

"ไม่ดีกว่าครับนาย ไม่อยากแย่งที่สาวสวยที่ไหน"

"รู้ดีนักนะมึง" เคลลินซ์ปิดประตูเสียงดังใส่หน้าลูกน้องจอมสอดรู้สอดเห็น

"ชุดอยู่ในถุงกระดาษ" เขาบอกขณะที่ซารียาเดินออกมาจากห้องน้ำ

"ไม่เห็นต้องทำขนาดนี้เลย แค่ถอดเสื้อฉันดีๆก็พอแล้ว!" เธอหน้าบึ้งขณะที่เดินมาหยิบถุงกระดาษที่วางอยู่ปลายเตียง

"เสื้อตัวนั้นน่ะนะ เธอจะใส่ออกไปนอกบ้านเนี่ยนะ"

"ทำไมอ่ะ ก็สวยออก"

"ทุเรศ"

"ว่าอะไรนะ!"

"ก็บอกชุดเธอน่ะมันทุเรศ ไร้รสนิยม อ้อ! แล้วไอ้ที่เจอฉันวันแรกแล้วมีแค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวเนี่ย ตั้งใจว่างั้น?" เคลลินซ์ล้อเลียนเธอ

"นั่นปากหรอ หึ!" เธอกระฟัดกระเฟียดใส่เขา

"รีบแต่งตัว จะพาออกไปข้างนอก"

"อะไรนะ จะพาฉันไปข้างนอกหรอ เย้ๆๆ ขอบคุณนะๆๆ" เธอวิ่งเข้ามากอดมาเฟียหนุ่มด้วยความดีใจโดยลืมสังเกตุว่าคนเธอกอดอยู่มีเพียงสีหน้าเรียบเฉยไม่แสดงอาการใดๆ

"ออ...ขอโทษ"

"ฉันลงไปรอข้างล่าง" พูดจบเคลลินซ์ก็เดินออกไปทันที