Sinasabayan namin ng pag indak ang malumay na musika. Nakatuon ang kanyang mga mata sa akin, ilang pulgada lang din ang layo namin sa isa’t isa, “Bakit ka malungkot?” tanong niya.
“Mukha ba akong malungkot?” pilit kong ngumiti. Hindi ko akalain na mahahalata niya sa aking mga mata. Nakapag lagay naman ako ng kaunting makeup bago ako pumanhik rito at pagkatapos kong umiyak kanina.
Tumango siya bilang tugon at saka kami umikot. Ngayon ay naging kaharap ko na ang kanyang painting. Katamtaman ang gaspang ng kanyang kamay, hindi ko naman akalain na magiging ganito kami kalapit ni Oier sa isa’t isa. Buong buhay ko, hindi ako kailanma’y naisayaw ng isang ginoo.
Ngayon lang…
“Nagkita na ba kayo ni Yael?” tanong ko sa kanya. Gusto kong malaman kung ano ang naging hakbang ni Yael pagkatapos niy
