Chapter 11 - A JERSEY TO KILL
2441 Words
"Guys. I've already- no. Me and Pat already done it. Pero hindi si Beth and nakuha namin. Si George, the volleyball player, siya yung nakuha namin. Nasa basement, doon namin siya dinala." Salubong saamin ni Wil.
"Where's Sam?" Tanong niya.
Kagabi ay umuwi rin siya. Hindi ko alam kung nakuha niya ba yung sasakyan niya kasi sabi niya ay susubukan niya itong kunin sa gas station. Nasa sulok naman daw ito at hindi lang sasakyan niya ang nandoon.
Si kuya naman na kasama ko ngayon ay bumangon din kagabi nang iabot namin sakaniya ang bulaklak. Akala nga namin ay mamamatay na siya.
"Beth is dead. Sam told me that he saw how they shot her."
"They? Whom?"
"I don't know. We don't know."
"Isantabi muna natin ito. May laro pa tayong gagawin. Let's finish it first." Wika ko.
"How about George? She's already in the basement."
"Sige. Halika na nga. Tawagan mo na lang si Sam."
Tatawagan niya pa lang siya ay nakita na namin siyang pinapagalitan ni coach Chester kaya kami agad tumalikod at tumakbo palayo.
"I'll just text him. Halika na." Ani ni Wil.
Hindi pa kasi kami napapagalitan ni coach magmula noong nangyari ang insedente sa library.
"Wala akong kinalaman sa sinasabi niyo." Sabi ng babae pagpasok namin.
"Ow really?" Tanong ni Pat.
"Why do you want sir Aldrin and his family die?" Tanong ulit ni Pat.
"I don't know what you're talking about. We don't want him and his family die."
Nabalot kami ng mabilis na pagtawa ni kuya kaya kami napakunot.
"You're funny. Go on."
"Who is this guy? He looks dying." Aniya ngunit hindi tumigil si kuya sa pagtawa.
"Okay, I'll stop. Go and tell more lies."
"Hindi nga ako nagsisinungaling." Madiing sagot niya pero hindi na siya pinapansin ni kuya.
Pagpasok ni Sam ay natigil kaming lahat.
"Let me go. Pakawalan niyo na ako dito."
"You know what happened to Beth?" Tanong ni Sam kaya agad napatahimik ang babae.
"Where is she? What did you do to her?"
"We done nothing."
"How about you? To sir Aldrin and his family?"
"I don't know what you all are talking about."
"Look. Just tell us the truth."
"I already told you the truth."
"I don't know what you are all talking about."
"Damn it. I'm sick of this. Just tell us that you frickin killed sir Aldrin and his family!" Inis na sambit ni kuya.
"I don't k-"
"Listen here. If you don't know what we're talking about, you wouldn't tell the "we" because she only ask you why do you want him and his family die. Got it? Now, we only want to hear it comes from your frickin mouth because your life is in the great frickin danger. If you remain to tell those lies, then we are just wasting our own damn time here." Mahaba at madiin niyang sabi.
Walang makaimik saaming lahat dahil sakaniya.
"Now I sounded like mom." Mahina ngunit madiin niya ulit na sabi.
"Did they killed her?" Halos bulong niyang sabi. Para na siyang lantang dahon.
"You knew? You knew this would happen?" Tanong ni Sam.
"They killed her?" Naiiyak niyang tanong saamin.
"They're on their way to kill me also."
"Who are them?" Tanong ko.
"We only talk to them in the phone or in laptop. We never seen them. I've never seen them, not even once."
"Anong kinalaman nila dito? Ikaw ba ang pumatay sa kanila sir at ang pamilya niya?"
"I didn't kill sir Aldrin. I've never touch them. Ang anak niya, nag utos ako. Yung babaeng swimmer. Pero pinatay din siya ni Beth sa hindi ko malamang dahilan. Basta't pinatay niya ito." Napilitan niyang sagot.
"And miss Roxette?" Tanong ulit ni Sam.
"Beth killed her. She killed her."
"Why? Why did you all done it?"
Nagpakawala muna siya ng malalim na paghinga na para itong pinag iisipan ng maigi kung sasabihin niya ba o hindi.
"Ok. I'll tell you all the truth. But first, we need to find Kyla and Katharine."
"Who are them?" Tanong ni Pat.
"They ordered me to kill them because they saw them. I don't know what they are talking about or why does it matter so much but we need to find them first."
"Okay, where are them?" Tanong ni Wil.
"Here. At our school. Mag papa-enrol sila ngayon. I think you all are the same as their grade level."
"How do we know that you're telling us the truth? We're not stupid."
"But she's stupid enough to get caught on her own words. If she played us, we know they will kill her. Hindi nga sila nagdalawang isip na patayin si Beth, diba?" Singit ni kuya atsaka na lumabas.
"Yeah. He proves that he's the male version of mom." Bulong ko sa sarili ko at humarap sa babae.
"I just said that so she'll get scared. Look at her reaction if it changes." Sabi ni kuya saaking isip kaya ko naman ito ginawa.
Biglang nagbago ang paghinga ng babae at ramdam kong bumilis ang pagtibok ng kaniyang puso.
"It did. Ang galing-galing mo."
"Thank me later. Now, umalis na kayo jan at papunta na jan ang janitor. The game is also starting. Tawagin mo na si Pat. Siya ang mauuna saating lahat."
"We will keep an eye on you." Wika ni Pat.
"The game is starting. Also, the janitor is coming." Mahinang sabi ko kay Wil.
"Let's finish our game first. Let's go." Aniya.
Inalis na nila ang tali sa babae atsaka na kami mabilis lumabas.
Habang naglalakad kami ay napatingin ako sa dalawang babaeng nagkukwentuhan papunta sa pila ng mga mag papaenrol. Agad kong sinilip ang mga papel nila nang madaanan nila ako.
Kyla Ford
Katharine Jordan
Napahawak ako saaking tiyan nang kumirot ito paglagpas nila saakin. Hindi ko alam kung bakit ngunit parang nagiinit ang aking katawan.
Biglang may humila saakin kaya ako muntik madapa papunta sa labas. Ang akala ko'y hihinto na kami ng tuluyan nang tumigil siya ngunit hinila niya ulit ako hanggang sa nakapunta kami sa parteng halos walang tao.
"Anong ginagawa natin dito? Saan ka galing?" Tanong ko sakaniya habang habol namin ang aming paghinga.
"Yung mga pulis? Yung mama mo? Paano yun? Natapos nang i-record ni Pat at Wil yung sinabi ni George kanina."
"Nasaan na sila? Pumayag ba sila? Baka hindi rin natin iyon magagamit." Dagdag ko.
"Sa...saglit." hingal niyang sabi atsaka naupo sa damuhan. Nang umayos na kami ay nagsalita na siya.
"Nagpunta ako sa library."
"Bawal pa doon magpunta ah?" Bigla kong tanong.
"Shh. Patapusin mo muna kasi ako."
"Okay. Sige." Tugon ko.
"Bawal pa, pero nagpunta ako para tignan yung mga litrato dati. Kasi gusto kong makita kung kanino yung jersey." Tukoy niya sa jersey na nakita sa lugar kung saan nakita ang bangkay ni CDD girl.
"Kasi kinumpirma ng mga pulis kung anong kinalaman ng jersey na iyon sa babae. Nakita nila ang ilang finger prints nung babae sa damit at mga ibang talsik ng dugo na kumpirmadong dugo niya rin ito."
"Sabi pa nila... I mean, narinig ko sa usapan ni mama at nung kasama nilang pulis din ay may talsik ng dugo yung suspek sa damit, pero halos hindi na makita kung kanino ito dahil parang sinadya itong alisin. Binasa. Parang nilabahan para maalis yung dugo niya."
"Kaya ako nagpunta sa library para nga maghanap ng litrato ng ganong damit, at nakita ko kung kanino. Siya yung coach nila dati. Coach ng archery."
"Teacher pa rin siya dito, Lauren. Guess who is it."
"Who?" Tanong ko.
"Coach Chester." Aniya.
"Coach Chester? Imposible. Hindi nila magagawa yun."
"I know. Ako rin naman. Alam kong hindi nila iyon magagawa."
"Pero sila ba talaga?" Tanong ko.
"It's their's, but they aren't the one who killed the CDD girl."
"How can you say so?"
"Kasi kanina, nung pinapagalitan nila ako ay natanong ko sila kung nasaan na yung jersey nila noong sila pa ang nag co-coach sa archery. Sabi nila ay nawawala na raw."
"If I were a stupid student I would believe it and not ask questions again, right? Well, I'm not that's why I asked again."
"Hindi sa hindi ako naniniwala sakanila, pero gusto ko kasing makasiguro." Aniya kaya ako tumango.
"Tinanong ko kung saan nila ito huling nilagay. Sabi nila ay sa opisina nila, sa faculty. Tapos bigla na lang daw nawala eh nakasabit lang naman daw iyon."
"Hindi mo ba tatanungin kung kailan ito nawala?" Tanong niya.
"Kailan?"
"Last school year." Tugon niya.
"Then who's the killer?" Tanong ko.
"Guys? Anong ginagawa niyo jan?" Nakangiting tanong ni sir Ranj at naglakad palapit saamin.
"Si sir Ranjit." Bulong niya saakin kaya halos maluha akong nakatingin kay sir.
"Ready to run?" Tanong niya.
Hindi pa nakakalapit ng tuluyan si sir ay tumakbo na kami agad ni Sam sa maraming tao. Narinig pa namin silang tinawag kami ngunit hindi na kami lumingon ulit.
"Siguro ay kinuha nila ito last school year atsaka ngayon lang ginamit para hindi halata. Kasi kung pagkakuha nila tapos ginamit agad sa krimen habang hinahanap pa ito ng totoong may ari, si coach, magdududa na silang lahat. Paghihinalaan ang mga teachers na nadoon."
"And take note, sir Ranj is a friend of coach. So it means, he knows his attitude."
"Oo. Kasi ugali ni coach yung pag hindi na nila makita yung isang bagay at umabot na ito ng halos isang taon ay pababayaan na nila ito." Sambit ko.
Pagkatapos ng laro nila Pat ay sumunod na din kami ni Sam. Hindi ganon katagal ang naging laro namin hindi katulad ng mga nakaraang taon. Kahit hindi kami halos makapag laro ng maayos dahil sa nalaman namin ay nagawa pa rin namin itong tapusin ng maayos. Pagkatapos naming mag ayos ay nagpunta na kami sa field nila kuya at Wil.
Inayos ko ang pagkakatali sa pangalan ni kuya sakaniyang damit na may kaniyang numero. Inayos niya naman ang bagay na idinidikit sakaniyang beywang kung saan ilalagay ang mga palasong gagamitin niya.
"Are you good? Parang ilang araw ka ng namumutla."
"Malamang, hindi pa ako nakakatikim ng dugo simula noong binigay saakin ito ng Doktor na hindi naman mukhang doktor." Tukoy niya sa bulaklak na nasa kaniyang damit. Hindi ko alam kung saan niya ito nilagay basta't alam kong nasa loob ito ng kaniyang damit.
"Magiging maayos ka lang ba? Kaya mo?"
"Basta't nandito itong bulaklak, ayos na."
"Good. Ikaw pa ba? Ang galing galing mo kaya. Sige na. Magpunta ka na doon at tapusin ang larong ito." Ngiti ko sakaniya atsaka siya marahang tinapik bago kami maghiwalay.
"Good luck." Aniko naman kay Wil.
Nagpunta na kaming tatlo nila Pat sa bleachers atsaka na rin nag umpisa ang laro.
"Where's George? Can you see her?" Tanong ni Pat kay Sam.
"Where's the two girls she's talking about. If she played us, well, we still need to find the two."
"I don't know their faces. How do we find them here? Sa tingin mo ba ay pupunta sila dito para manood? They came here to enrol."
"Malay mo. There are boys here." Pagtawa ni Sam.
"Not all girls wants boys."
"But you want him." Pagturo niya kay John na nasa ibaba namin. Nakasuot din siya ng katulad ng suot ni kuya.
"Crush ko lang siya. He's cute, that's it."
"But he's still a boy."
"Whatever. Sige. Panalo ka na."
Bigla akong napahawak kay Sam nang makita ko si George na naglalakad papunta sa itaas ng bleachers.
"I see her. Ayun." Pagturo ko.
"Doon tayo. Dapat malapit tayo sakaniya. Bilis."
"Ayun. Nakita ko rin kayo." Aniya nang mapatingin saamin kaya kami bahagyang nabigla.
"I couldn't find them. Wala sila dito. Sa tingin ko ay wala na sila dito."
"Then problem solved. Hindi mo sila mahanap, means, hindi mo sila mapapatay." Nakangiting sambit ni Pat.
"Hindi lang yun ganon. They want me to kill them. So even if they hide, I need to find them and kill." Sabi niya.
Ilang minuto pa ang lumipas at napatingin ako sa pangalang nangunguna.
Ray Roberts
Kulay pula ang suot niya samantalang sila kuya ay asul. Nasa pangalawa naman ang pangalan ni kuya.
Pansin ko sakanilang dalawa na nagkakainitan sila. Batuhan pa lang nila ng tingin ay masasabi mo na ito.
"Kuya. Calm down."
Nilibot niya ang kaniyang paningin sa bleachers ngunit hindi niya ako makita. Sa dami ng mga tao ay hindi niya talaga ako basta makikita.
"Calm down." Ulit ko nang makita ang mabilisang pagpula ng kaniyang mga mata.
"Your eyes, kuya. Huminahon ka."
Nagpunta na siya sa gitna atsaka ulit lumingon sa bleachers.
"Where are you?"
"I'm right here. Sige na. Kaya mo yan. Nandito lang ako."
Nagpakawala siya ng malalim na paghinga atsaka parang pinakalma ang sarili. Biglang tumahimik ang paligid na parang abang na abang kami sa mangyayari.
Pagbitaw niya sakaniyang pana ay bigla kaming nagsigawan lalo na si coach Chester at sir Christian.
Hindi talaga ako maniwalang magagawa ni coach ang pumatay. He isn't like that.
Biglang nawala ang pagngiti ko nang mapatingin ako sa dalawang babaeng hawak ng dalawang nakaitim na lalaki habang hila-hila sila palayo. Malakas ang kutob kong nanggaling sila sa loob ng aming building.
Mataas kasi ang kinaroroonan namin kaya nakikita ko sila sa malayo.
Nakarinig kami ng pagsabog malapit sa field kaya halos lahat ay napayuko.
"Sam. Ayun sila. Yung dalawang babae. Ayun. They got them." Mabilis kong sabi.
"No. Hindi na tayo makakaabot. Masyado tayong malayo sakanila." Pigil ni Pat saamin.
"Tama siya. Masyado tayong malayo."
"Paano sila? Hahayaan mo na lang silang mamatay na dalawa? Kasalanan ba nilang nakita nila ang dapat ay hindi makita?" Tanong ko.
"Where are you, Tracy?"
"Magpakita ka saakin."
"I'm here, kuya. They've got the two girls."
"Where are you? Magpakita ka."
"I can't. Ang daming tao. Hindi kami makasingit."
"Saan ka banda?"
"Sa kaliwa mo."
Pilit niya kaming hinahanap ngunit sa dami ng taong nagsisitakbuhan ay hindi niya kami makita.
Nakarinig ulit kami ng pagsabog. Nagsunod-sunod pa ito ngunit hindi ko na ito pinag tuonan ng pansin.
"Where is Sam?"
"Pat?" Tanong ko.
"Hindi ko alam. Nandito lang siya kanina."
"We need to get out here. Halina tayo. Bilis."
Nakipag siksikan kami sa maraming tao hanggang sa makalabas kami ng field.
"Nasa labas na kami, kuya. Meet us on the parking lot."
"Sa parking lot. Halina tayo."
Mabilis kaming tumakbo hanggang sa makarating kami at sumakay agad sa sasakyan ni Wil.
"Oh no. They're coming here. They're walking towards here." Takot na sabi ni George.
Bigla nilang binuksan ang pintuan atsaka kami tinignan na parang namimili.
"She's the girl." Sabi ng isang lalaki. Nakatakip ang mga mukha nilang lahat kaya hindi ko sila makilala.
"No! No!" Sigaw namin nang hilain ako.
"Bitiwan niyo ako!"
- Writer
