FACING THE FROZEN OCEAN BOOK 1 (ONGOING)

CHAPTER 8 PART 1

"Hmm, " ungol ko nang tumatama sa aking mukha ang sinag ng araw.

At habang nakapikit kinapa ko ang kama at hinila ang kumot na nakapulupot sa aking katawan. I snuggled closer to the comforter, matutulog pa sana ako nang mapagtantong amoy lalaki iyon at wala pala ako sa sariling kama.

Maliwanag ang buong kwarto dala nang sinag ng araw kaya napakunot-noo akong dumilat. Nahihilo 'kong iginala ang paningin sa kabuuan ng kwarto, nanakit pa ang aking mga mata dahil sa sinag ng araw. 

The familiar gray walls greeted me. Napabalikwas ako nang higa na napagtanto kung nasaan ako.

"You're awake sleeping beauty." napatingin ang ako sa direksyon kung saan may nagsalita.

My eyes widened in surprise when I saw Jeremy leaning against his door, "What am I doing here ?!" I panicked for a moment.

Jeremy grinned and then walked over to me. "You don't remember what happened?" he smiles but there's evil in his eyes.

I frowned at his question as the cold air from the aircon hit my skin just in time, at the same time what happened to me last night flashbacked.

Matapos 'kong magpahangin sa balcony, bumalik ako sa lido area, wala ng katao tao doon at malinis na lahat, pati sa bar counter kung saan iniwanan ko iyon na magulo. Napa-upo ako sa high chair sa bar counter, nakapangalumbaba.

I was sitting down with the chin in the palm of my hand. Pagod na ako, nakainom na ako pero hindi pa rin ako inaantok. Kaya naman napasulyap ulit ako sa shelve ng mga alak. At nakita ko 'yung pickle black na minix ko kanina.

Napangisi ako sa iniisip. I want to try it sabi kasi nila, grabe daw ang tama ng alak. Limang shot daw ay tulog kana. Kaya kinuha ko 'yon at saka pinarisan ko iyon ng vodka.

So, I immediately reached the drink and pour it into the glass with vodka. Itinungga ko iyon, napangiwi ako nang malasahan ang pait noon, pero unti-unti napapalitan ng tamis. Napatango-tango ako habang tinitignan ang alak sa baso.

"You taste good ha," walang sariling sambit ko at itunungga at saka nagsalin ulit. Nasarapan na ako nawala na kasi ang pait sa alak."Ganyan ka," pakikipag-usap ko sa alak. "Mapait sa una, tapos kapag tumatagal magiging matamis ka na. Tss. Sana all alak." pagkasabi ko niyon kumuha ulit ako at itinungga, hindi ko alam kung ano ang naiisipan ko nang kumuha ako ng straw at inilagay 'yon sa baso ko na may alak. Napaubo pa ako nang mabigla ang pagkakasipsip ko. Ilang sandali pa, may namamataan akong naglalakad papalapit sa akin, isang pamilyar na bulto, sobrang pamilyar. Nang makalapit iyo, ngumisi ako. "Si sir pala, 'yung boss 'kong parating galit sa'kin." Tumayo ako at gumigiwang-giwang na naglakad papalapit kay Jeremy. "Anong maipaglilingkod ko sa'yo prinsipe?" nabubulol na ako.

Pinagkatitigan lamang ako ni Jeremy, saka napangisi ng bahagya. "What are you doing?" he asked.

"Ano sa tingin mo?" sarkastikong tanong ko.

"Why are you drinking?" he asked, calmly while staring at me, may epekto 'yun sa'kin pero hindi pa naman ako baliw para sundin ang gusto ng katawan ko.

"Ano sa tingin mo?" pag-uulit ko.

He frowned and seriously stared at me. "Answer me properly! Damn it." he curses.

Napangiti ako, 'yung ngiti na pilit lamang dahil sa mga oras na 'yon gusto kong umiyak, gusto kong ilabas lahat ng gusto kong sabihin sa kaniya pero 'tila bang umurong ang aking dila kaya naman nag-angat ulit ako ng tingin sa kaniya.

"Nagbago ka na nga pero bata ka pa rin sa paningin ko." bakas sa mukha ni Jeremy ang gulat sa sinabi ko pero nagsalita pa rin siya.

"That's okay, I like older women." He answered.

Ngayon naman ako ay naguluhan sa naging sagot niya hindi ko alam kung kanino o para ba sa'kin ang sinabi niya pero sa halip na sumagot, mas lumapit pa ako nang sobra sa kaniya...at...at...at napasabunot ako sa sariling buhok ng hindi ko na maalala ang sunod na nangyari. Kaya naman naguguluhan ako na tinignan siya.

"May nangyari ba?" tanong ko.

This is one of the things I dislike about drunkenness', I forget what I'm doing. Bakit naman kasi uminom-inom pa ako ng pickle black kung alam ko lang na ito ang epekto niyon edi sana ng vodka nalang ako.

"You won't remember anything?" he crossed his arms and smiled maliciously.

"Naalala." giit ko.

"Why you're asking, then?" he still smiled as if teasing.

"May nangyari ba?" may pagpupumilit na tanong ko sa kaniya, "Answer me. Hindi ko maalala ang huling nangyari." Pag-amin ko.

Hindi niya ako sinagot hanggang sa napatingin nalang ako sa kamay niya na may benda na agad naman iyon napako sa katawan niya, hinila ko ang comforter at ipinalupot ito lalo sa katawan ko nang makitang wala siyang suot na t-shirt, natataranta naman akong tinignan ang sarili kung may damit ako.

I sighed in relief na meron pa. "I have to go." dali-dali akong tumayo at bumaba ng higaan. "I'm sorry for what happened, sir, I didn't do it but if I did, I was drunk, sorry." pagkasabi ko niyon, aasta na akong tatalikuran siya nang hinawakan niya ang pulsuhan ko.

"Who told you, you can leave?"

Natigilan ako at awtomatikong tumingin sa kaniya, dahil nga matangkad siya sa'kin nakatingala ako. "What do you mean, Sir? Aalis na ako. Baka makita ako dito ng katrabaho ko. Ano pa ang isipin nila."

Pilyong ngumisi siya. "Sige, lamabas for sure naman makikita ka nila, they're working after all, while their Miss Senior." yumuko siya nang bahagya para makalapit sa tenga ko. "Slept with her boss." he whispered.

Nalaglag ang panga ko sa sinabi niya bigla tuloy akong nakaramdam ng kaba at inis. "Walang nangyari sa'tin, hindi ako natulog na kasama ka." pakikipagtalo ko sa kaniya.

"Ano ang tawag mo dito? Nag-novena?" sarkastikong tanong niya. "And besides maniniwala ba sila, na hindi? , and are you sure na wala talagang nangyari? Hindi mo nga maalala at lasing na lasing ka." nakangising dagdag pa niya.

"Boyset ang lalaking 'to."

"Anong ba ang nangyari sa'kin?" Naguguluhan at kinabahang tanong ko sa sarili. Pinakaramdaman ko ang aking sarili. Hindi naman masakit ang pagkababae ko. Kaya alam kong walang nangyaring ganoon kagabi.

Parang nabunutan ako ng tinik sa dibdib nang maramdamang wala namang masakit sa'kin. "Thank you lord."

Agad akong humarap kay Jeremy at sasagot sana ako nang biglang may kumatok sa pinto. Sabay kaming napatingin ni Jeremy sa pintuan. Ngumisi na naman siya at saka aastang maglalakad papalapit ng pinto nang pinigilan ko 'yon.

"W-wait!" mahinang sabi ko baka kasi marinig ng nasa labas na nandito ako sa loob. Yari ako.

"What?" inosenteng tanong niya na halatang inaasar ako.

"What about me?" pagkasabi ko niyon, nagsalita ang kumatok sa pinto.

"Sir Jeremy, breakfast is ready." Anito, sa boses palang kilala ko na kung sino iyon... si Colleen.

"Hindi pwedeng makita ako ni Colleen dito at hindi niya pa alam na ang lalaking kwinekwento ko sa kanila ni Bryan ay si Jeremy. For sure kung madatnan niya ako dito, iba ang maiisip niyon. Knowing Colleen. Napakagat ako sa ibabang parte ng labi ko hindi ko alam ang gagawin."

"Help me!" nanenerbyos na sabi ko sa kaniya. "I will do everything, anything, tulungan mo lang ako."

Jeremy stared at me like a witch planning an enchantment. "Be my attendant." he grinned evilly.

"What?!" hindi makapaniwalang sabi ko sa kaniya. "Hindi pwe-"

Naputol lang ang iba ko pang sasabihin nang kumatok ulit si Colleen, "Papasok na po ako, sir." pagkasabi niyon ay agad akong tumakbo papasok sa loob ng closet. Naririning ko ang pag-uusap ng dalawa.

"Just put it there." utos ni Jeremy kay Colleen

"Maglilinis po ako sa room niyo sir." sambit ni Colleen.

Abot-abot na ang kaba na nararamdaman ko sa mga oras na 'yon. Mas lalo akong kinabahan nang hindi agad sumagot si Jeremy. "Sumagot ka na!"

Hindi ko malaman kung najejebs ako o naiihi dahil sa kabang nararamdaman. "Putres talagang lalaking 'yon nang-aasar talaga." Ilang sandali pa narinig ko nang nagsalita siya.

"No, just leave, may gagawa na."

Natigilan ako nang maalala ang sinabi niya sa'kin kanina. "Be my attendant." Napapikit ako sa frustrasyon, nagsisisi tuloy ako na na sinabi ko na gagawin ko ang lahat para sa kaniya. Maya-maya pa, sumagot si Colleen, kaya naputol ang pag-iisip ko.

"O-okay po sir, aalis na po ako. If you need something, just call me po"

"I don't need you, just leave." sabi pa naman niya sa kaibigan ko.

Napaawang ang labi ko sa narinig. "Unbelievable!" Maya-maya pa, nagulat ako nang biglang bumukas ang closet kaya dahil sa kaba, napatalikod ako.

"She left." he declared coldly.

Napaharap ako at saka agad na lumabas ng closet. Nagpalinga-linga muna ako para maitiyak na wala ng tao, bago humarap ulit kay Jeremy na ngayon naglalakad papalapit sa bintana.

"Bakit 'yon naman ang sinabi mo sa ka-trabaho ko?" naiinis na sabi ko sa kaniya habang sinusundan siya nang tingin.

Natigilan siya at nilingon ako. "What?" he asked innocently "I just told her, I don't need her. What's wrong with that?" and glanced up in time to see the poisonous look I was shooting at him.

"May wrong 'yan. Sa sinabi mo, feeling niya ayaw mo ng service niya," naiinis na talaga ako sa lalaking ito. "Kaya walang nagtatagal sa'yong attendant at ganyan ka." asik ko sa kaniya

"Be my attendant, then." this time he pays attention and looks at me straight into my eyes.

I shook my head. "No, I can't. I have a lot of responsibilities here on the ship." I protested to him.

"You told me you'll do everything or anything as long as I'll help you. The sudden change of mind? Bipolar ka ba?"

"Waw! Ako pa talaga ang bipolar...ikaw naman itong paiba-iba ng ugali sa'kin." 'Yang mga katagang 'yan ang gusto kong sabihin sa pagmumukha niya pero mas pinili ko nalang ang manahimik at iba ang isinagot sa kaniya.

"Iba nalang, wag lang 'yon, madami talaga akong ginagawa." seryosong ko sa kaniya.

Hindi pwede ang gusto niya dahil sa madami akong ginagawa at saka ayaw 'kong makasama siya all the time at mas lalong mahihirapan ako sa nararamdaman ko kapag magkasama kami, oras-oras.

"Give it to others, then," he answered briefly, then paused in a while. "And be my attendant." he continued to gawk at me.

Bigla akong natigilan sa pagkakatitig niya sa'kin, ang gwapo niya talaga kahit ang sungit-sungit, palihim akong nagpailing-iling para mawala ang pagnanasa 'kong ito. Ngayon pa talaga ako nagkakaganito na nasa gitna kami nang pag-uusap.

"Umayos ka self."

"Hindi talaga pwede, sir." nagtaka ako bigla nang tumayo si Jeremy at naglakad papalapit sa pintuan. "Where are you going?"

"I will call my attendant to clean my room." pagkasabi niya niyon akma na hahawakan niya ang doorknob nang tinakbo ko 'yon at humarang ako sa pintuan habang nakatingala sa kaniya.

"No!" Tinitigan ko siya wala akong choice kundi pumayag sa gusto niya, kaysa mapahamak kami pareho. Labag kasi talaga 'to sa protocol namin, bakit kasi painom-inom pa ako, this is the first na nalasing ako. "Fine! Pumapayag na ako." napipilitan na sambit ko.

Amusement danced in his eyes, but he managed to keep his face straight at me. "Let's eat, then." He said.

"Enjoy your breakfast, sir," I refused "Maglilinis na po ako ng kwarto niyo po." dagdag ko kahit amoy na amoy ko pa ang alak sa katawan ko.

"I haven't told you to clean the room, as far as I know, ang sinabi ko let's eat." malamig na sabi niya sa'kin.

Gusto 'kong sabunutan si Jeremy sa inis na nararamdaman ko ngayon, ang tigas ng ulo nito sinabi ko na ayaw 'kong kumain, mapilit kaya naman bumuntong-hininga ako para pigilan ang inis ko.

"Kumain na po kayo. Busog pa ako."

"Hindi ko naman sinabing kumain ka, ang ibig sabihin ko dito kana muna, personal attendant na kita Miss Senior, kaya susundin mo ang gusto ko."

Napangiwi ako, naramdaman ko ang pag-iinit ng pisngi ko sa hiya, hindi ko naman kasi alam na 'yon ang ibig sabihin niya. "Tanga-tanga mo self! Nakakahiya ka!" Gusto ko tuloy tumalon sa dagat at magpakalunod.

Bumuntong-hininga ulit ako at saka naglakad papalapit sa kaniya, hindi ako tumitingin sa kaniya, nasa labas ang tingin ko. Nakakairita kasi siya ngayon, daming demand sa buhay.

"Sit down," he commanded.

"Akala ko ba—" naputol ang ibang sasabihin ko nang bigla niya akong hinila paupo.

"I will make an exclusive contract for you." saad niya habang naghihiwa ng hotdog.

Napapatingin ako sa hotdog, nakakagutom pala kapag may kumakain sa harapan mo pero hindi ako kakain kaya nag-angat muli ako ng tingin sa kaniya pero ang hirap pala magpanggap na hindi na gugutom lalo na't may ngumunguya sa harapan mo.

Napalunok ako bago magsalita nang maalala ang huling sinabi niya. "A contract for what?" hindi makapaniwalang sabi ko. "Sir naman, hindi naman po pwedeng sa'yo lang ako the whole time, may intindihin din po ako, hindi ko pwedeng ibigay iyon sa iba." paghihisterekal ko, bakit naman kasi may pa contract pa siya.

Pinagkatitigan na naman ako ni Jeremy, 'yan na naman yang mga tinginan niya sa'kin."Sinabi ko bang the whole time akin ka?" sarkastikong tanong niya.

Napapahiyang umiling ako. "Hindi po." "ano ba naman, Suzette...bakit padalos-dalos ka ng mga sinasabi." Sa mga oras na iyon gusto 'kong sabunutan at tampalin ang bibig ko.

"Hindi naman pala, let's talk later about the agreement, for now kumain ka muna." pagkasabi niya niyon, nagugulat na nagbaba ako ng tingin sa platong kaharap ko.

Umiling na naman ako bilang pagtanggi. "No thanks, sir, bawal po ito." tumayo ako sa pagkaka-upo, napansin 'kong napabuntong-hininga si Jeremy na para bang nauubusan na talaga siya ng pasensya sa'kin dahil sa pagtanggi ko sa kaniya.

"Uupo ka or tatawagin ko lahat ng katrabaho mo, at ipapaalam 'kong nandito ka." pananakot niya ba ito? kasi kung oo, natatakot ako.

"No!" asik ko.

"Follow my orders, then and shut up."

Bumuntong-hininga nalang muli ako at napipilitan nalang ulit umupo. Masyado akong lutang sa mga nangyari ngayon. Uminom lang naman ako tapos paggising ko ito na. Makikipag-kontrata na kay Jeremy. Sa halip na magsalita pa, kumain nalang ako, gutom na din kasi ako kaya natakam ako sa mga pagkain.

Tahimik lang kaming kumakain, paminsan-minsan nahuhuli 'kong nakatingin sa'kin si Jeremy pero agad naman 'yon nag-iiwas ng tingin. Walang nagsasalita sa'min dalawa hanggang sa natapos kami.

Wala ako sa sariling napasandal sa upuan dahil sa kabusugan habang hawak-hawak ang aking tiyan, napatingin lang ako sa kaniya nang marinig ang pag-tsked.

"What?!" I glanced up at him to see his face, he just shrugged his shoulders while sipping his juice

"Change your clothes first and then come back here for the agreement," he said after a couple of seconds, then he stood up from his chair and walks away.

Hahayaan ko na sana siya nang maalalang nasa labas ang mga katrabaho ko, paano ako lalabas kung ganun? kaya naman tumayo na din ako sa pagkakaupo saka sinundan siya sa table niya.

"Sir!" pagtawag ko.

"Yes?" he turned his back on me and he's got a very bored expression on his face.

"S-sa sliding door po sa kwarto niyo ako lalabas." nahihiyang sabi ko. "Para hindi po ako makita—"

"Just get out of here!" he stated "Ang ingay mo."

"Ang ingay ko pero dati, gustong-gusto mong makipag-usap sa'kin magdamag."

Gusto ko pa sanang magsalita na kung maingay ako bakit gusto niya akong maging personal attendant pero mas pinili ko nalang manahimik at walang pasabing pumasok sa kwarto niya.

Alam 'kong nakatingin siya sa'kin sa mga susunod 'kong gagawin, dahan-dahan 'kong binuksan ang sliding door papuntang balcony na kung saan mas malapit sa daanan papuntang kwarto namin. Nang makalabas ako mula sa sliding door ay sinulyapan ko muna siya na nakatitig pa rin sa'kin bago tuluyan na lisanin ang lugar na iyon.

Ingat na ingat ako sa paglusot-lusot sa bawat sulok nang dinadaan ko para hindi lamang ako makita ng mga katrabaho lalo na si Colleen at malamang sa malamang iba agad ang iisipin niyon.

Hanggang sa ilang minuto pa nakarating na ako sa tapat ng kwarto namin, napabuga ako nang isang malakas na hininga at napahawak sa'kin dibdib. Buti nakarating ako nang matiwasay pagkapasok ko ng kwarto namin pumasok na agad ako ng banyo, hinubad ko ang saplot ko at saka ipinihit ang shower at hinayaang mabasa ang buong katawan ko.

A cold shower makes me calm and relaxes a bit. As I continued what I was doing, I turned my face up to the cold water in the shower and letting it drip.

"What are you planning, Jeremy Andrew Chandler?" I muttered underneath my breath.

Matapos kung maligo nagbihis agad ako ng aking uniporme, itinali ako ang aking buhok, naglagay din ako ng light make-up at napakaputla ng mukha ko parang wala na akong dugo. Kaya excited na talaga akong dumaong ang barko sa Manila at magre-relax talaga ako ng todo doon.