FACING THE FROZEN OCEAN BOOK 1 (ONGOING)

CHAPTER 6

"Dianne, ikaw na bahala sa mga kailangan ni Sir Jeremy ha."

Bilin ko sa aking ka-trabaho dahil siya ang naka-assigned sa pag-aasikaso kay Jeremy ngayon. Mula sa paglilinis ng kwarto nito, hanggang sa pag-aasikaso ng pagkain at kung anu-ano pang kakakilanganin niya.

"Opo, Miss Senior." aniya pero may pag-aalinlangan ang tinig niya. "P-pero natatakot po ako."

Napangiti ako sa sinabi ni Dianne. I tapped her on the shoulder to help her calm. I suddenly remembered, when I first started working here, I was afraid of being assigned to James' room because I thought he was rude, which was the opposite of what I was thinking dahil baliw naman pala 'yon. HAHAHA

I stared at her. "Just do your work right," I encouraged her, "And we won't have any problems. Just call me if there's a need or a problem; I'm just in the lido area."

Walang choice na tumango si Dianne at saka nagpaalam na pupunta sa kwarto ni Jeremy, pinagmasdan ko muna siya bago mag-desisyon na din na magtungo sa lido area.

"Sana ay magawa ni Dianne ang trabaho ng mabuti."

I spent the entire morning in the lido area. After what had happened yesterday, I made the decision to stay here so I could monitor my team. I'll never let another incident happen again.

"Here's your drink, sir." I said as I handed the cocktail drink to a male guest.

Kahit kasi tirik na tirik ang araw marami talagang umiinom na guests. Mostly mga foreigner. At ang lido area ang usually puntahan ng mga guests kasi nandito ang pool area. Dito rin sila kumakain ng normal na breakfast, lunch, and dinner.

Compared to all the areas here on this cruise, the lido area is the most tiring because all the guests are here.

The male guest smiled at me."Merci, Beauté." sabay kuha ng alak sa bar counter.

Yumukod ako nang bahagya bilang pag-appreciate sa sinabi niya bago nag-angat ulit ng tingin. "De rien." nakangiting sambit ko, kinindatan ako ng guest bago tinalikuran.

Sanay na ako na may ganoong guests na nakakasalumuha ko kaya wala na itong malisya sa'kin, ganun naman ang mga ibang lahi eh.

After lunch, I napped in one of the lido area's nap rooms. Aside from the stateroom, each area of the ship has three nap rooms. Employees can take a break there. Nagising ako nang may yumuyugyog sa'kin, kinusot ko ang aking mga mata upang tignan kung sino iyon. Si Ruby.

"What time is it?" I asked as I stood up feeling sleepy.

"Three o'clock, miss senior," Ruby replied

I looked down at my wristwatch, parted my lips when I realized it was three o'clock. I slept for a long period. So I grabbed my beauty pouch and rushed into the bathroom to retouch my make-up.

When I finished fixing myself, I also went out of the bathroom and when I came out I looked at Ruby who was standing in front of me. "What is it?" I asked.

Biglang yumuko siya. "S-sorry Miss Senior," she looks sorry. "-about what happened yesterday." she almost cried.

To lighten up her mood, I smiled at her and tapped her shoulder. "It wasn't a big deal, nangyayari naman sadya ang ganun. Kaya don't feel sorry about it, it wasn't your fault after all." pagkasabi ko niyon, napansin ko ang pag-aliwalas ng kaniyang mukha. I sighed in relief, buti nalang. "But of course please inform me immediately kung may ganoong guests upang maagapan agad natin." I added.

Tumango-tango si Ruby "Yes! Miss Senior, sorry po talaga." nakangiting saad niya.

"Wala 'yon ano kaba," sabi ko "Tara na nga." anyaya ko na din sa kaniya palabas ng nap room.

I spend again my time mixing all the ingredients for pickle black. I'm running out of patience, I don't know how many times I've mixed it over and over again, because I can't get the taste I want. I tried another mix again until the phone rang on my side, I answered that immediately.

"Hello this is Miss Zarah from the Lido area, how may I help you." sagot ko sa kabilang-linya, narinig ko ang pagbuntong-hininga nito at maya-maya ay nagsalita na.

"Miss Senior." boses pa lang alam ko na si Dianne.

"Bakit? May problema ba?" tanong ko sa kaniya nang mapansin ang mahinang tinig niya habang nagsasalita. Bakit siya bumubulong?

"P-pinapatawag ka po ni Sir Jeremy."

"Bakit daw?" nagtatakang tanong ko kuno, pero sa loob-loob ko bigla akong kinabahan, ito ata ang unang beses ngayong araw na makikita siya.

"Bakit naman niya ako pinapatawag?" Naputol ang iniisip ko nang bigla may marinig akong pamilyar na boses mula sa kabilang-linya.

"Come over." He said, coldly.

Iyon lang at binabaan na ako ng telepono, napatingin ako sa telepono, "Ang bastos nitong lalaking ito! Ba't hindi ikaw ang pumunta dito ikaw ang may kailangan!" paghihimutok ko.

Bumuntong-hininga ako at saka naiinis na inilagay ang handle ng telepono sa tamang lagayan at nagpaalam muna sa kasamahan ko na pupunta ako sa Q area.

When I get there I immediately asked Dianne kung bakit pinapatawag ako ni Jeremy pero wala akong makuhang ibang sagot kundi hindi niya alam. Kung kaya't nagpaalam na lang ako sa kaniya at saka naglakad papalapit sa kwarto ni Jeremy. Kumatok muna ako ng tatlong beses bago pumasok.

Napapikit ako nang bumungad sa'kin ang napakabangong amoy ng kwarto. Hindi iyon galing sa air freshener, kundi galing sa pabango ni Jeremy. Pabango na matagal ko nang hindi naamoy.

From the door where I was standing kitang-kita ko ang nakatayong bulto ni Jeremy sa harap ng malaking bintana, ito ay nakaharap sa dagat. Sinuyod ako ng tingin ang kabuuan niya mula sa likuran niya.

He's wearing a plain white t-shirt and white cotton pants, his hair is also messy. He just woke up; don't tell me he was asleep the whole day? Palihim akong bumuntong-hininga bago kuhanin ang atensyon niya, bagama't naiilang ako sinikap ko pa rin ang magsalita.

"Good afternoon, sir, pinapatawag niyo po ako." mahinahon na sabi ko habang magkahawak ang aking kamay.

"Did Raquel inform you that I don't like anyone else enter my room?" he said, coldly, "Eh, sino ang gusto mong maglinis sa kwarto mo?" sabi ko sa isip.  

He turned around to look at me, fierce eyes watched me coldly. Si Raquel ay si Miss Director.

Our eyes met. I stared more freely into his blue eyes. His blue eyes, remind me of a freezing ocean and it had been too dark to get a good look at them, his eyes were seriously blue. I couldn't help but stare at him with admiration though he was cold, rude, and harsh to me.

I cleared my throat before answering his question. "She informed me, sir, but I need to assign someone to give a good service for you and, to keep the room clean and comfortable," I answered.

"I don't need her." He exclaimed with a firm decision

"Eh, sino gusto mo i-assign ko si Miss director?"  sabi ko na naman sa isip ko.

I shook my head for disapproval, "No, sir, as a senior manager. I won't allow it, we have a protocol to be followed."

"I'm the owner of this ship, so, I can do whatever I want, MISS SENIOR." may diin pa talaga ang Miss Senior habang walang emosyon ang mukha na nakatingin sa'kin.

He always seems to look at me with a serious expression on his face, something he hasn't done before. He has already changed. But of course, as a senior manager, I need to be firm and, tell him he can't do what he wants. 

I looked back at him, despite the fact that my knees were trembling from the tension between us. "Still no, sir. We must provide you a better service."

He raises his eyebrows and smirked at me. I smiled at him as if I wasn't nervous. Within seconds, he started walking in my direction as he put his hands in his pocket. I may look calm but my heart is racing.

"So, this is the life you want, huh? Serving with people?" He said sarcastically, just an inch away from me, he looked pissed. "The reason why you broke up with me," he added.

So, this is how it goes? Bringing up the past? Gusto 'kong humingi ng tawad pero may pumipigil sa'kin na wag na muna, hindi pa tamang oras. Kaya naman sa halip sagutin siya sa sinabi niya ibang ang itinugon ko.

"K-kung ayaw niyo po kay Dianne, mag a-assign nalang po ulit ako ng iba."aasta na akong tatalikuran siya nang bigla niyang hinablot ang aking braso paharap sa kaniya, nagulat ako inaamin ko pero hindi ko 'yon pinahalata.

"Why you aren't answering me?"

Itinanggal ko ang aking braso sa pagkakahawak niya, buti nalang ay agad niya itong binitawan. I seriously looked at him na parang sinasabi ko na hindi ako natatakot sa kaniya.

"I'm answering you," giit ko sa kaniya, pero alam ko kung ano ang ibig sabihin niya, iniiwasan ko lang talaga. "If you don't like her, I'll just appoint another attendant." hindi siya nagkapagsalita, nakatingin lang siya sa'kin "I'll leave if you don't have anything." pwersahan kong inagaw ang braso ko sa kaniya at saka nagmamadaling lumabas ng kwarto niya.

Hindi ko na hinintay na magsalita pa ulit si Jeremy at alam ko na ang magiging takbo ng usapan na iyon. Pagkalabas ko napabuga ako ng malakas na hininga habang nakahawak sa dibdib ko."Bakit siya ganoon?"

"Ang ano miss senior?" awtomatiko akong napa-angat ng tingin kay Colleen nagtatakang nakatitig sa'kin, may bitbit pa siyang mga comforter.

Umayos ako ng pagkakatayo upang harapin si Colleen, "W-wala." sabi ko habang nag-iiwas ng tingin.

"Totoo?" pangungulit na naman niya sa'kin.

"Oo nga!" nagmukha tuloy akong defensive.

"Parang hindi eh." nang-aasar na tinig niya.

"Tss." Asik ko sa kaniya, "Ilagay mo na 'yang mga comforter sa lagayan at sumunod ka sa nap room." Sabi ko at nagmamadaling tinalikuran siya at nagtungo sa nap room.

Pagkapasok ko dito sa nap room, nagsitayuan ang mga katrabaho ko para yumukod at saka batiin ako. Nginitian ko lang sila."Kamusta kayo dito?" tanong ko.

Napabaling ako kay Lency nang sumagot siya. "Lah, miss senior nakakatakot po 'yung may-ari ng barko dito." Anito.

"Oo nga, miss Senior." singit ni Angel kaya napasulyap ako sa gawi niya, nagsusuklay ito.

"And the way he looked at us. Wala man lang ka emosyon-emosyon. Hindi mo mawari kung galit ba or ganun lang ang mukha niya." sabat naman ni Dianne na halatang natatakot talaga siya. "Miss Senior, pwede po bang humingi ng favor?"

"What is it?" I asked as if I don't have an idea what favor she will going to ask.

"Hindi po sa namimili po ako ng trabaho." nahihiyang sabi niya "P-pero po, hindi ko po atang matatagalan si Sir Jeremy. He was as cold as ice when I tried to approach him earlier. "

"Omg!" sabay-sabay nilang sabi. "Nakakatakot." dagdag pa nila.

"He is handsome with an ice-cold face, though," biglang sabat ni Grace na kanina pa tahimik, napa-angat ako ng tingin sa kaniya, at parang nakaramdam ako ng konting inis sa sinabi niyang gwapo si Jeremy, pero sino naman ako para maging bitter, eh, ex na naman niya ako."Sabi nila, 'yung tao daw na meron ganyang emosyon ng mukha, he is in pain, not physically ha. But emotionally."

Naistatwa ako sa huling katagang sinabi niya, para tuloy akong binuhusan ng malamig na tubig sa buong katawan. He is in pain? Saan? Sa'kin ba? madami na naman katanungan ang nabubuo sa aking isipan.

"Miss Senior? Naririnig mo ba ako?" pukaw ni Colleen sa'kin hindi ko pala namalayan na nakatingin pala ako sa kawalan.

Napatingin ako sa kaniya. "Ha?"

"Ha-halabyu" pang-aasar niya sa'kin na naging dahilan para magtawanan ang mga kasamahan namin dito.

"Ano nga?!" asik ko sa kaniya.

"Nagtatanong lang po ako, kung ano ang sasabihin mo sa'min at magtra-trabaho na kami." natatawang sabi niya sa'kin.

"Ay-oo nga." nasapo ko ang aking noo muntikan ko pa tuloy makalimutan ang pakay ko dito. Kaya naman bumaling ako kay Dianne. "Dianne, papalitan na kita sa pag aasikaso kay sir Jeremy." deklara ko.

Ngumiti si Dianne at hinawakan ang dalawang palad na para bang tuwang-tuwa siya sa sinabi ko. "Omo! salamat miss senior." tuwang-tuwa talaga siya.

"Eh. Sino ang ipapalit mo?" sabat ni Colleen.

Nakangiti akong tumingin sa kaniya, siguro ay nababasa na niya ang tumatakbo sa isipan ko at nag-uumpisa na siyang umiling-iling habang pinanlalakihan ako ng mga mata. HAHAHAHA

"Don't you dare," may pagbabanta sa tinig niyon na mas nakapagpangisi sa'kin. "Please, don't." umiling-iling talaga siya sa'kin

"Yes. don't please," inosenteng na parang nang-aasar na nakatawang sambit ko, "Ikaw na Colleen ang papalit kay Dianne."

I couldn't wait for Colleen to protest, I hurried out of the room. I laughed as I walked down the hallway because I would imagine Colleen's face. Alam ko mamaya magmamakaawa 'yon na palitan siya. HAHAHAHA at hindi ako papayag.

"Suzette?"

Natigilan ako sa paglalakad nang may tumawag sa'kin mula sa aking likuran, nilingon ko ito at saka nginitian nang mapagtanto na si James na nakangiting naglalakad papalapit sa'kin habang nakapamulsa.

"Akala ko nasa lido area ka ngayon." sabi niya.

"Oo, actually pabalik na ako doon. May inasikaso lang ako dito." sagot ko.

Napasulyap lang ako sa likuran niya nang makita si Jeremy, hindi ko siya napansin kanina. Walang emosyon ang mukha niya parang wala siyang pake sa pag-uusap namin ni James. Tipa lang siya ng tipa sa telepono niya.

"Ikaw? I mean kayo saan kayo pupunta?" I casually asked James.

"Lido. He wants to try your mix." nakangiting sagot niJames habang naturo kay Jeremy gamit ang mga mata.

Nag-uumpisa na kaming humakbang. Seryoso man ang mukha ko pero sa loob-loob ko nakangiti ako dahil ewan ko ba mababaw lang naman ang rason pero hindi ko maiwasan matuwa na gusto ni Jeremy tikman ang mix ko.

I felt Jeremy glancing at me from time to time I saw it inperipheral vision, but I ignored it. I'm not going to presume at baka nagkakamali lang ako.

Pagkarating namin ng lido area, nagsiyuko ang mga cabin steward na nandoon bilang pagbati kay Jeremy at James. Hindi sila nag-angat agad ng tingin hangga't sa hindi kami nakapasok sa isang exclusive room na para sa kaniya dito sa lido. May mangilan-ngilan 'ding crew ang naka-assign dito.

Pumasok na ako sa loob ng bar counter. Hinubad ko ang jacket suit ko, inilagay ko iyon sa isang tabi upang hindi iyon matapunan ng kahit na alak at pagkatapos itinaas ko na ang magkabilang manggas ko sa may braso at kinuha ko ang apron at isinuot iyon.

"Ang hot mo talaga, miss gwapa."

Wala sa sariling puri ni James sa'kin, nginitian ko lang ito at nag-aassemble na ako ng mga kakailanganin sa pagmi-mix nang maassemble ay humarap na muli ako sa kanila.

"What's your drink sir James?" tanong ko kay James habang kinukuha ang baso na may yelo.

"Black Russian."

"Alright!" magiliw na sabi ko sa kaniya, ganadong-ganado ako ngayon.

Ilang sandali walang kahirap-hirap ko naimix ang gustong alak ni James, ibinigay ko na agad 'yon sa kaniya. Kinindatan lang ako ni James habang sumisimsim sa alak.

I smiled at James as I glanced at Jeremy. As usual, his face was still the same. Serious, frowning, and cold looking at me. Since he came here on the ship I have never seen him smile.

"Kaya natatakot mga empleyado niya sa kaniya." Bulong ko sa sarili.

"How about you, sir, what's your order?" I tried to smile at him.

He just stares at me and sighed in annoyance. "Ano na naman kaya ang problema nito?" Kaya ang ginawa ko nginitian ko nalang ulit siya habang hinihintay ko ang magiging sagot niya.

"Stop smiling!" he raised his voice at me. "And don't act as if we were close 'cause we aren't!"

The crews around us all turned their heads in our direction. Perhaps they weren't expecting Jeremy to yell at me. I didn't expect him to scold me and humiliate me in front of other crews. I looked at James when he grabbed Jeremy's arm, Jeremy immediately removed it and he stood up and before he turned his back on us he spoke again.

"Magsama kayo!" pagkasabi niya niyon, dire-diretsong naglakad si Jeremy papalabas ng pribadong kwarto na ito. Pinagmamasdan ko na lamang ang nakatalikod na bulto niya hanggang sa unti-unti itong nilisan ang lido area.

"Does pain make a person change?"

"Yes! Pain makes a person change." napaigtad ako nang magsalita si James, hindi ko alam na naisatinig ko pa 'yon. Andito kami ngayong dalawa sa bow dahil niyaya niya akong magpahingin matapos ang nangyari kanina sa lido.

Medyo natatakot ako sa pwesto namin at nasa dulo kami ng barko nakaupo habang nakalawit ang mga paa sa labas ng railings nito. Hawak na hawak ako at baka ako mahulog, okay lang sa'kin kung mahulog ako sa maling tao wag lang dito.

"Did you know that there are two types of pain in this world," James asked while pouring a drink into his glass and then continued while looking at me. "Pain that hurts you, and pain that changes you," he added.

Pagkasabi niya niyon ay itunungga niya ang alak na nasa baso niya. Akala ko hindi na siya magsasalita muli dahil hindi na siya nagsalita muli. "At ang masasabi ko base sa nakikita at napapansin ko. Ikaw 'yung pain that hurts you at si Jem naman ay 'yung pain that changes you." Tinignan ko siya nang bigla siyang magsalita, bumuntong-hininga siya. "Alam mo ba kung ano ang masakit sa dalawa?" I just shook my head, he paused then continued. "The pain that changes you."

I felt sad all of a sudden. I started to hate the thought he changed a lot because of me. I was dumbfounded because it was as if someone slapped me and I realized that Jeremy had become that way because of me. 

Naputol lang ang pag-iisip ko nang muntikang mabitawan ni James ang basong hawak niya, feeling ko may tama na ang alak sa kaniya, kanina pa kasi kami umiinom. Pangatlong bote na ng black label itong iniinom namin, hindi ko maiwasan titigan siya. "Bakit kaya walang girlfriend ito?" Kung sa ugali, mabait naman siya, kung sa itsura ang pagbabasihan, gwapo naman siya.

"Would you please stop staring at me I already know I'm awesome," natatawang sabi niya sa'kin nang mahalata siguro na nakatitig ako sa kaniya, nagpakurap-kurap ako at nag-iwas ng tingin. Tumawa si James yung tawa na nakaka-aasar pakinggan. "You're staring at me baka mag assume ako niyan na may gusto ka sa'kin." edi waw, tinignan ko siya nang hindi makapaniwalang tingin.

"Crazy. Hindi no!" giit ko.

Totoo naman kasi na never ako na attract sa kaniya. Siguro noong una ko siyang makita, nagwa-gwapuhan kasi ako pero hanggang doon lang 'yon. Siguro kung hindi kami naging magkaibigan baka magka-gusto ako sa kaniya. Syempre kahit sino magugustuhan si James, boyfriend material kaya siya.

Kaso wala eh, hanggang kaibigan lang ang kaya ng puso ko ayaw ko kasi magkaroon ng something sa mga kaibigan ko kasi may kasabihan ako para sa sarili ko na kung kaibigan lang, kaibigan lang, walang gustuhan. Ngumiti si James sa'kin, nawawala na ang mga mata niya at ang pula na ng pisngi niya. Bakit kasi naglalasing siya? Daig pa sa broken eh.

"Naka-move on ka na ba, miss gwapa?" tanong niya sa'kin na nakapagpatigil sa'kin.

Hindi ko alam kung ano ang isasagot ko sa tanong niya. Oo ba? o Hindi pa? Ang hirap pagtantuhin ang nararamdaman ko ngayon at napakagulo, sobrang gulo.

Napabunong-hininga ako. "Hindi ko alam eh," simpleng tugon ko sa kaniya.

"What do you mean?"

"What I mean, hindi ko masabi na nakamove-on na ako." kasabay nun ay pagbuntong-hininga ko muli. "Ang hirap ng walang closure. Hindi mo alam kung may halaga ka pa ba sa kaniya or wala na talaga. Pero kung sa bagay, sino ba naman ako para manghingi ng closure, eh, ang gulo ng paghihiwalay namin." mapait ako napangiti habang nakatingin sa madilim na karagatan.

"Hindi ako na naniniwala sa closure na 'yan."

Napasulayap ako kay James, "Bakit naman? napahawak ako ng mahigpit sa railings nang biglang umalon ng malakas dahilan para magpagiwang-giwang ang barko.

"Para sa akin kasi kahit anong closure na ibigay mo sa akin kung mahal pa rin kita, anong closure ang ibibigay ko?"

"Eh," napangiwi ako sa sinabi ni James. "Naniniwala ako na kailangan ng closure para alam ng isa't isa na we're done na and it's time to move on," inagaw ko ang basong may laman na alak sa kaniya at itinungga 'yon, napapikit ako nang maramdaman ang init ng alak sa tiyan ko, ibinigay ko 'yon ulit ito kay James. "Tagayan mo yan." utos ko sa kaniya, parang hindi ko siya boss kung maka-utos ako.

Ngumiti lang si James sa sinabi ko at sinalinan agad ang baso, nagsalita muli siya. "Feeling ko kasi ang closure that is something you give to yourself. That is not something you ask from someone else, kasi 'di'ba may mga tao talagang madamot eh, ipagkakait nila sa'yo 'yan. Paano kapag hindi nila binigay? edi hindi ka makaka-move on?" giit ni James habang nilalaro-laro niya ang basong hawak.

It makes a lot of sense, may point si James. "Paano kung ipagkait iyon ni Jeremy? Habang buhay nalang ba akong ganito?" At malabo na bibigyan ako ng closure nun ngayon pa nga lang hindi ko na siya malapitan at, ako naman din ang may kasalanan lahat.

"Kung ako sa'yo. Magmove-on ka na."

"Hindi ko naman sinabi ha, na hindi pa ako move-on. Sabi ko hindi ko alam." Katwiran ko sa kaniya.

"Ganun na din 'yon. Kasi kung naka-move on ka na, dire-diretso mo iyon masasabi sa'kin. Na oo James, move-on na ako." may paggaya pa sa boses ko kaya napatawa ako, baliw talaga 'to.

Ilang sandali pa biglang nagseryoso siya habang pinagkatitigan ako. "Don't let your past haunt your present Suzette. Bahala ka, hindi ka sasaya." sabi niya saka nagsalin ulit ng alak at inabot sa'kin, nakikinig lang akong tinaggap iyon. "Alam mo walang mangyayari kung mananatili ka sa sakit ng nakaraan. Paano mo makilala ang taong magbibigay sa'yo ng tunay na kaligayahan kung palagi 'kang nakalingon sa iyong nakaraan? Move on, move forward din kung alam mo naman na 'yung pagmamahalan niyo ni Jem ay hindi na kailanman mauuwi sa wakas." dire-diretsong sabi niya.

Wala akong maiganting sagot sa sinabi niya, basta nakatulala lang ako at ilang saglit pa, pinilit 'kong ngumiti sa kaniya. Simula na makita ko si Jeremy at ngayon nagkakasama kami sa isang lugar lagi nalang nagtatalo ang isipan ko at puso. Hindi na ito magkasundo.

"Dami mong alam." 'yon nalang ang tanging tinugon ko kay James.

"Maniwala ka nalang sa handsome cupid in the whole wide world." pagmamayabang na sabi niya.

"Ang hangin mo. Kung alam ko lang na ganyan ka hindi na kita kinaibigan." pagbibiro ko na nakapagpasimangot sa kaniya, kaya natawa na naman ako, alam na alam ko na din na lasing na talaga nang tuluyan si James, hindi ko alam kung dinadamayan niya ako sa pinagdadaanan ko ngayon o siya itong may pinagdadaanan. "Gusto mo na bang bumaba?"

"Lasing kana ba?" James asked with a husky voice.

"Loko. Ako pa ang tinanong mo. Eh, ikaw naman jan ang lasing." natatawang sabi ko at saka tumayo na ako, pinagparan ko muna ang pang-upo ko bago ko inilahad ang kamay kay James para alalayan siya.

Nagpapagiwang-giwang na kasi ang ulo niya, kaso bago pa man niya maiabot sa'kin ang kamay niya. BOOM BAGSAK! mala-Colleen din ito eh, boy version. HAHAHA

Napailing nalang ako habang inaalalayan si James paalis sa bow, inangkla ko ang isang braso niya sa leeg ko. Medyo nahihirapan ako dahil mas matangkad siya sa'kin at mabigat. Kaya dahan-dahan lang kaming naglakad hanggang sa maka-abot kami sa elevator.

Hirap na hirap akong pinindot ang button pababa kung saan ang kwarto niya. Halos baon na baon ang mukha ni James sa leeg ko dahil sa kalasingan. He passed out.

Napatingin lang ang ako sa may pintuan ng elevator nang tumunog iyon, hudyat na may papasok, pagkabukas. Halos manlaki ang mata ko na si Jeremy iyon.

Nakapamulsa. Bagama't seryoso ang mukha niya, napansin ko na nagulat din siya na makita kung sino ang nakasakay sa elevator. Tinignan niya ako at saka bumaling ng tingin kay James na baon na baon pa rin ang mukha sa leeg ko.

"G-good evening, sir." bati ko sa kaniya kaso hindi niya ako pinansin, dire-diretso lang siyang pumasok ng elevator habang nakatingin kay James.

"Suzette." mahinang tawag sa'kin ni James.

"Bakit po?" halos pabulong na sabi ko, "ngayon ka pa talaga makikipag-usap alam mong andito si Jeremy!", natatakot ako baka may masabi siyang hindi tama.

"Ang gwapo ko no?" napangiti ako sa sinabi niya.

"Bukas ka lang aasarin kita."  bulong ko sa isip ko.

Napawi lang ang mga ngiti ko nang mapansin sa gilid ng mata ko na nakatingin si Jeremy sa'min. Baka na naman magalit pag nakita akong nakangiti, mas mabuti ang nag-iingat.

Bahagyang umayos ako nang pagkakatayo para hindi lalo mahilo si James. Pinagdadasal ko na pati na bilisan ng baba ang elevator kung saan baba si Jeremy. Naiilang kasi ako at nakatitig kasi si Jeremy sa'kin kita ko sa reflection niya sa elevator.

"Umayos ka, sir James," pabulong na sabi ko nang nabibigatan na ako, ginawa na talaga akong higaan nitong ulaga na ito.

Maya-maya pa, akma na aayusin ko ang ulo ni James nang manlaki ang mga mata ko sa gulat ng may ballpen at braso na tumakip sa paningin ko. Alam 'kong si Jeremy iyon. Napaawang ang labi ko nang makita kung paano niya itinanggal sa leeg ko ang ulo ni James at itinulak 'yon sa wall ng elevator gamit ang ballpen niya.

Napainda si James sa lakas ata nang pagkakatulak niyon, gulat na gulat pa rin ako sa ginawa ni Jeremy na ngayon parang wala lang sa kaniya ang ginawa. Sakto naman bumukas na ang elevator, akala ko lalabas na talaga siya nang tuluyan 'yon pala ay hindi pa dahil nilingon niya ako.

"Call someone will carry him inside his room. Wag ikaw," malamig na sambit niya, bago nakapamulsang lumabas ng elevator.

Ilang sandali pa nagsara na ang elevator, tulala pa rin ako, nawala ata ang kalasingan ko dahil doon. Napakurap lang ako nang bumukas na muli ang elevator kung saan nandoon ang kwarto ni James, pagkabukas niyon ay sinalubong agad ako nila Bryan at Ariel at nilapitan ako para kuhanin si James.

Nakakapagtaka kung bakit nandito sila sa floor na ito, nasa baba sila naka-assign ngayon. Magtatanong pa sana ako kung ano ang ginagawa nila dito ng nagdire-diretso na sila papuntang room ni James kaya hinayaan ko na.

Sasama pa nga sana ako papunta sa kwarto ni James but they won't allow me kaya wala akong choice kundi magtungo na lang sa kwarto namin para makapagpahinga.

I am comfortable that they will take care of James. When I got to our room, I found Colleen already lying on her bed, she was asleep.

So I slowly went into the bathroom to take a quick shower and then I dried my hair, after a couple of minutes I came out of the bathroom and carefully walked closer to my cabinet to get something to wear and get dressed.

As I lay on my bed, I couldn't help but smile. I'm not sure why I smile every time I think what Jeremy did in the elevator earlier. Napatawa ako bigla na agad kong sinapo ang aking bibig dahil baka magising si Colleen.

Maya-maya pa tumagilid ako sa pagkakahiga habang yakap-yakap ang hotdog 'kong unan. Totoo nga ata ang nasa palabas noon ni FPJ.

Walang matigas na tinapay sa mainit na kape. I think it is accurate, the hardest bread does not stand a chance when dunked in hot coffee.

"Mapapalambot din kitang lalaki ka." nakangiti at mahinang sambit ko bago maipikit ang aking mga mata dahil sa antok.

Itutuloy...

Merci Beauté: it is a French term for "Thank you beautiful."

De rien: it is a French term for "You're Welcome."

Bow: The front of the ship. (located at the upper deck of the ship)