บทที่ 17
"ไงไอเสือ นึกยังไงวันนี้ถึงได้กลับมาบ้านห๊ะ"
"สวัสดีครับพ่อ....ผมก็อยากมาฉลองกับว่าที่ส.ส.เหมทัตน์ อัครเดชาวงค์ ผู้ยิ่งใหญ่ไงครับท่าน"
"พูดได้ดีไอลูกชาย ฮ่าฮ่าฮ่า"
"พ่อ! ....แม่ไม่อยู่เหรอ"
"อยู่ในครัว ช่วยแม่ครัวทำอาหารอยู่"
"เฮ้อ!!! นั่งเป็นคุณนายสบายๆ ไม่ชอบหรือไงหาเรื่องเหนื่อยทำไมไม่รู้"
เหมราชบ่นให้มารดาตนเองเบาๆ อย่างไม่จริงจังนัก หลังจากฟังที่บิดาบอก ชายหนุ่มเบื่อที่จะต้องกลับไปนั่งทานข้าวคนเดียวเลยเข้ามาทานข้าวกับบิดามารดาที่บ้านหลังใหญ่ อย่างน้อยๆ ก็ไม่ต้องเหงา ตอนแรกก็กะว่าจะไปนั่งดื่มกับหมอสิง กับซีวาน แต่ทั้งสองก็ไม่ว่างติดธุระสำคัญซะได้
"แม่เขามีความสุขปล่อยเขาเถอะลูก ปกติแม่ก็ทำแบบนี้ประจำอยู่แล้ว อีกอย่างอาหารฝีมือแม่ก็อร่อยกว่าภัตตาคารอีก"
"ได้ทำอาหารก็มีความสุขเหรอครับ"
"จ๊ะ...ลูก"
"อ้าวแม่เสร็จแล้วเหรอ สวัสดีครับ"
"สวัสดีจ้ะ เหมรู้ไหมความสุขของคนเราม
