บทที่ 16
ผมขับรถมาจอดหน้าบ้าน ทับทิมออกมายืนรอใส่บาตรหน้าบ้านน่ะ ผมนั่งมองอยู่เงียบๆ น้องดูละมุนมาก กิริยามารยาทสวยงามแบบไม่มีที่ติเลย แสงแดดยามเช้าที่ตกกระทบกับผิวหน้าน้องมันดูสว่าง สว่างซะจนผมตาพร่าไปหมด ผมนั่งมองจนกระทั่งพระให้พรและเดินจากไป ทับทิมค่อยๆ ลุกขึ้นโดยมีคุณแม่ของเธอคอยพยุง เธอหันไปยิ้มให้คุณแม่ของเธอ ผมนั่งยิ้มตามเธออย่างห้ามไม่อยู่ จนกระทั่งเธอกำลังจะเดินกลับเข้าบ้านผมจึงรู้สึกตัว รีบเปิดรถออกไป
"ทับทิม"
"คะ? .....คุณ....คุณมาได้ยังไง...รู้ได้ยังไงว่าฉันอยู่นี่"
"ทิมกับลูกเป็นยังไงบ้าง ท้องโตแล้วนะ"
มาได้ยังไง ใครบอกเขาว่าฉันอยู่ที่นี่ เขาจะมาทำไม ต้องการอะไรจากฉันอีก ทำไมไม่อยู่กับเมียรักของตัวเองไปล่ะ
"ตาเหม มาได้ยังไงลูก"
"คุณแม่สวัสดีครับ ผมมาหาทิมกับลูกครับ"
"ไหว้พระเถอะจ้ะ เข้ามาก่อนสิลูก มาทานข้าวเช้าด้วยกันก่อน ตาเหมดูโทรมๆ นะ พักผ่อนบ้างไหม"
"ผมยังไม่ได้นอ
