เมียแต่งไร้รัก

บทที่ 1 "ตาเหมยังไม่มาอีกหรือ คุณโทรไปตามลูกชายคุณด้วยนะ" "ค่ะ คุณพี่" กริ๊งๆๆๆ "ครับ...แม่" "เหม..อยู่ไหนแล้วลูก ทำไมยังไม่กลับบ้านอีกหนูทับทิมรอทานข้าวอยู่นะลูก" "ผมไม่ว่างครับ แล้วผมก็ไม่ได้ขอให้รอ../..เหมคะเตยมาแล้วค่ะ" "นี้ลูกอยู่กับผู้หญิงคนนั้นหรือ" "แค่นี้นะครับ" คุณนวลปรางค์วางสายจากลูกชายด้วยความหนักใจ เธอไม่รู้จะทำอย่างไรดี สงสารแต่หนูทับทิมภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย ลูกสะใภ้ที่เธอทั้งรักทั้งสงสาร ก่อนหน้านั้น 1 ปี เหมราช กับ ปรีดาภรณ์ ได้ถูกบังคับให้เข้าพิธีวิวาห์ด้วยความไม่เต็มใจของฝ่ายเจ้าบ่าว เพื่อความมั่นคงของบริษัทสื่อโฆษณาที่ เหมทัต เป็นเจ้าของ เหมทัตต้องการอำนาจในมือของท่านปวิน นายกรัฐมนตรีคนปัจจุบัน บิดาของปรีดาภรณ์ มาช่วยผลักดันอำนาจให้แก่เขาเพื่อปูทางสู่การเมืองที่จะมีขึ้นในไม่ช้านี้ งานแต่งงานไร้รักนี้จึงเกิดขึ้น "ตาเหมติดงานนะคุณพี่ หนูทับทิม เรามาทานกันก่อนไม่ต้องรอหรอกนะ" "ปกติตาเหม กลับบ้านดึกแบบนี้บ่อยรึเปล่าทับทิม" "ไม่บ่อยหรอกค่ะคุณพ่อ พี่เหมคงติดงานจริงๆ ก็ช่วงนี้พี่เหมต้องรีบเรียนรู้งานจากคุณพ่อนี่ค่ะ เดี๋ยวพอคุณพ่อลงไปเล่นการเมือง พี่เหมจะได้ทำงานได้เก่งเหมือนคุณพ่อไงคะ อย่าดุพี่เหมเลยนะคะ" "จริงด้วยคุณพี่ก็หนูทับทิมยังเข้าใจตาเหมมากกว่าคุณอีก มา ๆ ทานข้าว ๆ " คุณนวลปรางค์รีบเปลี่ยนมาชวนทานข้าวก่อนที่เหมทัตจะอารมณ์เสียกับบุตรชายไปมากกว่า ดีว่ามีปรีดาภรณ์คอยช่วยพูดไม่อย่างนั้นเหมราชคงต้องโดนเรียกไปดุแน่นอน ทั้งสามคนทานข้าวก็ไปพูดคุยกันบ้างเล็กน้อย ทับทิมเป็นผู้หญิงเรียบร้อย เป็นที่รักของครอบครัวสามี นวลปรางค์ก็ได้แต่หวังว่าบุตรชายตนจะตาสว่างได้ในสักวัน "คุณพ่อรับของหวานด้วยนะคะ เดี๋ยวทับทิมไปตักให้นะคะ คุณแม่ด้วยนะคะ" "ไม่ต้องหรอก หนูนั่งนี้แหละลูกเดี๋ยวแม่ให้ป้านิ่มยกมาให้ ยายนิ่ม ๆ ยกของหวานมาทีสิ" "ค่ะคุณผู้หญิง" "ทับทิมลูก มีวี่แววจะมีหลานให้พ่อหรือยังลูก" "เอ่อ....ทับทิมยังไม่พร้อมเลยค่ะ รออีกสักปีได้ไหมคะ" "รอทำไมกัน มีลูกให้พ่อสักทีเถอะพ่ออยากอุ้มหลานเต็มแก่แล้ว" หญิงสาวได้แต่คิดในใจ เธอจะมีลูกได้อย่างไร ในเมื่อสามีไม่ได้แตะต้องตัวเธอเลย ตลอด 1 ปีที่ผ่านมา สามีรังเกียจเมียแต่งอย่างเธอจะตายไป เรื่องที่จะมีลูกกับเธอคงเป็นแค่ความฝันนั้นแหละ ฝั่งเหมราช ชายหนุ่มพาแฟนเก่า ที่กลายมาเป็นเมียน้อยในปัจจุบันมาทานข้าวที่ร้านอาหารดัง เขาลืมสนิทเลยว่าวันนี้บิดามารดา จะไปทานข้าวที่บ้านเขากับภรรยา ชายหนุ่มคิดอย่างเบื่อหน่าย ว่าเดี๋ยวจะต้องโดนบิดาเรียกเข้าไปด่าแน่นอนที่กลับบ้านผิดเวลาในวันนี้ "เหม คุณดูเครียดไปนะมีอะไรรึเปล่าบอกเตยได้นะ" "ไม่มีอะไรหรอก เตยรีบขึ้นห้องเถอะ วันนี้ผมต้องรีบกลับบ้าน" "ทำไม..เหมจะรีบกลับไปซบอกเมียแต่งหรือยังไง" "เตย!! เตยก็รู้ว่าไม่ใช่ ผมไม่ได้คิดอะไรกับเธอ เตยรอผมหน่อยนะแค่ 2 ปี ผมจะรีบมาขอเตยแต่งงาน" "เตยเบื่อที่จะรอแล้วนะเหม ใครๆ ก็มองว่าเตยเป็นเมียน้อย ทั้งๆ ที่เตยมาก่อน เตยเบื่อ" "โอ๋ๆ คนดี อย่า งอนเลยนะ เดี๋ยวผมซื้อกระเป๋าคอลเล็กชั่นใหม่ให้นะ ผมรู้มาว่าแบรนด์นี้รุ่นนี้ผลิตแค่ 10 ใบในโลกเองนะ พอจะทำให้เตยอารมณ์ดีบ้างไหมหืม" "อิอิ เหมของเตยน่ารักที่สุดเลย จุ๊บ รักเหมนะคะ" "ผมก็รักเตย เตยขึ้นห้องไปเถอะพรุ่งนี้ผมจัดการให้นะ เดี๋ยววันนี้ผมกลับก่อนนะ" "เหมไม่ขึ้นไปกินของหวานก่อนหรือคะ" หญิงสาวส่งสายตายั่วยวนชายหนุ่ม เพื่อหวังดึงให้เหมราชอยู่กับตนเองให้นาน เพราะอยากจะประกาศให้แม่เมียแต่งได้รู้ว่า เหมราช น่ะเป็นของเธอและเธอก็จะไม่มีวันปล่อยให้บ่อเงินบ่อทองที่ชื่อเหมราช หลุดมือไปเด็ดขาด