บทที่ 8
1181 Words
“ไปตามหนูลูกพีชมาถ่ายรูปสิลูก”
“ครับพ่อ” ชายหนุ่มมองไปมองมาไม่เห็นคนเป็นเจ้าสาวของตนเลยเดินเข้าไปถามหาจากเพื่อนของหญิงสาว
"เอ่อน้องดา น้องเปิ้ลครับ ลูกพีชไปไหนแล้วละครับ"
"ลูกพีชขอตัวไปห้องน้ำค่ะ แต่หายไปนานแล้วนะคะ สัก 20 นาทีได้แล้วค่ะ"
" 20 นาทีเลยหรอครับ ครับๆพี่ขอตัวไปตามหาลูกพีชก่อน"
"ค่ะ" สองสาวพยักหน้า
20 นาทีก่อนหน้า ระหว่างทางที่ลูกพีชกำลังเดินไปเข้าห้องน้ำด้านหลังบ้านมันค่อยข้างมืดหญิงสาวจึงมองเห็นไม่ค่อยถนัดนัก แต่ระหว่างที่จะถึงห้องน้ำแล้ว เธอกับรู้สึกว่ามีคนตามมาแต่พอหันกลับไปก็ไม่เห็นใคร เธอจึงรีบทำธุระส่วนตัวให้เรียบร้อยและตั้งใจเข้าไปร่วมงานต่อ เมื่อเปิดประตูออกมาจากห้องน้ำเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น มีผู้ชายรูปร่างสูงใหญ่พุ่งเข้ามาล็อคตัวเธอไว้ เธอบิดตัวพยายามจะหนีแต่ก็ไม่เป็นผลเพราะเมื่อเทียบกับคนตรงหน้าแล้วแรงเธอเหมือนแค่มดตัวน้อยๆเท่านั้นเอง
"ชะ ช่วยด้วย ช่วยลูกพีชด้วยค่ะ" เธอร้องขอความช่วยเหลือเพราะหวังว่าจะมีใครได้ยิน แต่การร้องขอความช่วยเหลือของเธอนั้นทำให้คนร้ายรู้สึกโมโห
"ปากดีนักนะแก ใครเขาจะมาช่วย"
"ตุบ"
"โอ้ยยย" คนร้ายชกเข้าที่ท้องของหญิงสาวทำให้เธอรู้สึกจุกจนตัวงอน้ำตาซึม เธอชั่งโชคร้ายเสียจริง นายนทีนั่นจะตามมาช่วยเธอได้ไหมนะ ไม่รู้ทำไมแต่วินาทีนี้เธอคิดถึงแต่หน้าของนายนทีนั่นตลอด เมื่อมันชกเธอจนต่อต้านอะไรไม่ได้มันก็อุ้มเธอออกไปทางท้ายไร่ซึ่งมีรถของพวกมันคอยจอดรับอยู่แล้ว มันคงวางแผนกันมาแล้วสินะ ด้านนทีรีบเดินมายังห้องน้ำก็พบกับความว่างเปล่าตรงนี้ไม่มีหญิงสาวอยู่แล้ว ในใจเขากระตุกแปลกๆ จังหวะที่จะหมุนตัวกลับเข้าไปในงานก็บังเอิญเห็นสร้อยข้อมือเพชรที่พ่อของเขาให้เขาใส่ไว้ที่ข้อมือของหญิงสาว เขาจึงก้มลงหยิบขึ้นมาดู ปรากฎว่าสร้อยมันขาดออกจากกันนั่นแสดงถึงการบิดอย่างแรง มันชักจะไม่ปกติแล้วสิ เขารีบวิ่งเข้าไปหากลุ่มเพื่อนของหญิงสาวอีกครั้ง
"ลูกพีชกลับมาหรือยังครับ"
"ยังเลยนะคะคุณนที"
"โถว่เว้ยย" ชายหนุ่มพูดออกมาเสียงดังด้วยน้ำเสียงที่ดุดันและไม่พอใจ จากนั้นเขาก็เดินไปบอกลูกน้องให้กระจายกำลังให้ออกตามหาหญิงสาว เพราะคิดว่าถ้าหากถูกจับตัวไปจริงคงยังไปได้ไม่ไกลนัก เพราะเส้นทางด้านหลังเดินทางลำบากพอสมควร
“เกิดอะไรขึ้นนที”
“ลูกพีชถูกลักพาตัวไปครับพ่อ”
“อะไรนะ เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้ยังไงกัน” บรรดาผู้ใหญ่ต่างตื่นตกใจกับสิ่งที่ได้รับรู้ คนเป็นแม่ของหยิงสาวถึงกับเป็นลมล้มพับไปเสียแล้ว
“ผมขอโทษครับแต่ขอให้เชื่อว่าผมจะพาลูกพีชกลับมาด้วยความปลอดภัยแน่นอนครับ ฝากดูแลคุณแม่ด้วยครับ”
"นายครับ ประตูหลังไร่เหมือนถูกขับชนจนรั้วพังเลยครับ"
"ใครมันกล้ามาเหยียบถึงถิ่นฉันขนาดนี้นะ ฉันจะจัดการพวกมันให้หมด"
"หรือจะเป็นไอ้เพทายครับนาย" ชายหนุ่มหยุดคิดทันที นึกถึงเรื่องที่ลิ้นจี่เคยเล่าให้ฟังแล้วก็พอจะประติดประต่อเรื่องราวที่เกิดขึ้น
"โถว่เว้ย รีบออกตามหาให้เร็วที่สุด ฉันจะไปตามตำรวจก่อน"
"ครับนาย"
"ฮัลโหลว่าไงนที"
"ไอ้ผู้หมวดฉันคงต้องรบกวนแกหน่อย เมียฉันถูกลักพาตัวไปฉันคิดว่าคือไอ้เพทาย"
"อะไรนะ ในคืนแต่งงานนี่เลยหรอ พวกมันกล้ามาก"
"ใช่ มันคงอาศัยจังหวะที่มีคนพลุกพล่านนี่แหละลักพาตัวเมียฉันไป" ชายหนุ่มตอบกลับอย่างหัวเสีย
"โอเค ฉันจะกระจายกำลังช่วยตามหาให้พบ แกอย่าเพิ่งเป็นกังวลมากเกินไปล่ะ"
"ขอบใจแกมาก" เขากดวางสายจากนั้นก็ไปเช็คกล้องวงจรปิด
ชายหนุ่มตรวจสอบจากกล้องวงจรปิดแล้วก็ปรากฎภาพบาดใจขึ้น คือภาพที่หญิงสาวโดยชกเข้าที่ท้องจนตัวงอต่อต้านอะไรไม่ได้ แล้วก็ถูกผู้ชายสองคนอุ้มไปทางหลังไร่ นี่ถือเป็นหลักฐานชิ้นสำคัญเลย แต่โชคดีที่หญิงสาวยังคงมีโทรศัพท์ติดตัวไปด้วย ทางตำรวจจึงพอจับสัญญาณของเธอได้
"ปล่อยฉันนะ พวกแกเป็นใครมาจับฉันทำไม ฉันไปทพอะไรให้พวกแกห่ะ"
"แกไม่ได้ทำอะไรพวกฉันหรอก แต่ผัวแกมันทำ"
"ทำไม คุณนทีเขาไปทำอะไรให้พวกแกไม่พอใจล่ะ"
"เรื่องนี้เอาไว้ถึงที่โกดังแล้วเธอค่อยคุยกับนายฉัน ตอนนี้อย่าพูดมาก"
รถตู้เคลื่อนตัวต่อไปยังโกดังร้างแห่งหนึ่ง หญิงสาวไปแต่ภาวนาให้ชายหนุ่มตามมาช่วยเธอได้ทันเวลา บอกตรงๆตอนนี้เธอกลัวมากจริงๆ ขอให้เขาตามหาเธอพบด้วยเถอะ
หน้าโกดังร้างมีป่าขึ้นรกร้างน่ากลัว ถ้าชายหนุ่มตามมาไม่ทันเธอก็คิดในใจแล้วว่าวันนี้เธอคงไม่มีชีวิตรอดออกไปจากที่นี่ได้แน่ๆ
"ถึงแล้วลงมาได้"
"โอ้ย เบาๆสิฉันเจ็บนะ" มันกระชากแขนเธอให้ลงมาจากรถ
"พูดมาก อยากตายรึไงห่ะ" หญิงสาวส่ายหัวไปมาทันทีเมื่อคนร้ายพูดจบ
"เงียบๆไว้อย่าปากมาก เข้าใจไหม" หญิงสาวพยักหน้าหงึกๆอย่างเชื่อฟัง หลังจากนั้นเธอก็ไม่คิดจะร้องขอความช่วยเหลืออีกเลยเพราะความกลัว
"มาแล้วครับนาย"
"มาแล้วหรอครับคนสวย"
"คะ คุณ ที่แท้ก็คุณเพทายเองหรอที่สั่งจับฉันมา คุณทำแบบนี้ทำไมคะไม่มีเหตุผลเลย"
"ใช่แล้วละครับ คนสวย เหตุผลผมก็ต้องมีสิครับ"
"ออกไปนะ อย่ามาแตะต้องตัวฉัน คนเรานี่มันรู้หน้าไม่รู้ใจจริงๆ"
"ทำไม ให้ผัวเธอแตะต้องได้คนเดียวหรอ ไม่แฟร์เลยนะ ผมก็อยากจะแตะต้องคุณบ้างเหมือนกัน ไม่รู้ว่าถ้าเราสนุกด้วยกันแล้วส่งวิดิโอไปให้ไอ้นทีดูมันจะชอบใจไหม ฮ่าๆ"
"ไม่แฟร์บ้าบออะไรเขาเป็นสามีของฉัน ส่วนแกกับฉันไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย ปล่อยฉันไปเถอะนะอย่าทำอะไรฉันเลย" เธอพยายามอ้อนวอนขอร้อง
"ฮ่าๆ มันไม่ง่ายอย่างนั้นหรอกนะจ้ะคนสวย"
"ปังๆ" เสียงปืนดังขึ้นจากข้างนอกโกดัง
"ออกไปดูสิว่าเกิดอะไรขึ้น"
"ครับนาย"
- Writer
