Chapter 21
2353 Words
Having someone you can lean on in your time of need is one of the best things that will happen in your life. Especially if it's someone you love. That's why Lemon is very grateful, that Knight came into her life. Being in Knight's arms is the safest place for Lemon right now.
Mas lalo pang pinag-igihan ni Knight ang paghalik ng tugunin siya ni Lemon. Napangiti pa siya na kahit ramdam niyang hindi ito sanay humalik ay sinasabayan siya nito. Pareho lang naman sila ni Lemon, dahil ang unang babaeng nahalikan niya ay si Lemon pa lang talaga at wala ng iba. Lalaki lang siya, kaya masasabi niyang marunong siyang humalik.
Inilibot ni Knight ang isang palad sa katawan ni Lemon habang nakaalalay sa katawan ng dalaga ang isa pa. Para hindi ito malaglag habang nakaupo sa kandungan niya.
Ramdam na ramdam ni Lemon ang init ng palad ni Knight, sa bawat pagdampi nito, na nagbibigay ng kilabot sa kanyang katawan. Kilabot na masasabi niyang masarap, at hindi nakakatakot.
"Don't scared at me Lemon. Ako lang ang isipin mo at hindi iba. Hmmm." Masuyong wika ni Knight sa pagitan ng paghalik. Hanggang sa bumaba ang halik ni Knight sa kanyang panga, patungo sa leeg. Ng hindi pa makontento, ay itinaas ni Knight ang kanyang damit hanggang sa tuluyan na itong mahubad.
Habang hinahalilkan ang kanyang leeg patungo sa dibdib, ay kinakapa ni Knight ang kanyang bra sa likod para maalis ang kawit nito. Matapos ay maingat naman siya nitong inihiga sa kama. Hanggang sa maalis ng lahat ni Knight ang saplot niya.
Medyo iniangat din ni Knight ang sarili para alisin ang sariling damit, hanggang sa pareho na silang walang tinatago sa isa't isa.
Napangiti na lang si Knight ng matitigan ang magandang katawan ni Lemon, na nakahiga na ngayon sa kama niya. Maliban sa maliliit na peklat na natamo nito, wala siyang ibang masasabi kundi maganda.
"Wag mo akong titigan." Nahihiyang wika ni Lemon, ng akmang tatakpan niya ang hadtad niyang katawan ng pigilan niya ni Knight.
"Lasing ako, sa kung anong nainom ko, noong nangyari ang bagay na ito noon. Ngayon gusto kong makita ang lahat sayo. Wag kang mahiya na mapatitig ako sa katawan mo. Kasi napakaganda mo, sobrang ganda sa paningin ko. Wag mong iisipin ang kahit na anong bagay, o kahit na sino. Maliban sa ating dalawa. Dapat ikaw lang at ako." Wika ni Knight ng simulan niyang muli na halikan si Lemon.
Kanina, nadoon ang pagpapaliwanag ni Knight, hanggang sa mawala ang takot ni Lemon, para sa bagay na iyon. Ngayon masaya siyang mapalitan ng masayang ala-ala ang bagay na ikinakatakot ni Lemon. Higit sa lahat, mahal niya ang dalaga. Kaya naamin na niya iyon sa kanyang sarili. Ngayon naman maluwag sa puso ni Knight na ulit-ulitin iyong sabihing sa babaeng kasama niya ngayon.
"I love you Lemon. Maghihintay akong marinig ko din sayo na may katugon ang pagmamahal ko sayo." Wika ni Knight sa pagitan ng paghalik niya dito. Habang ang mga kamay ay naglalakbay sa katawan ng dalaga.
"M-mahal kita Knight. Aahh." Tugon ni Lemon, ng hawakan ni Knight ang dibdib niya na dagli din nagpatigil si Knight sa ginagawa.
"Anong sabi mo?" Seryoso niyang tanong ng biglang nahiya si Lemon sa pwesto nila.
"Itutuloy mo ang ginagawa mo? O hin-di. Ahhh." Daing muli ni Lemon ng mabilis ang naging kilos ni Knight ng iyakap niya ang mga hita ni Lemon sa baywang niya, at simulang tudyuin ni Knight ang kaselanan ng dalaga. Sa bawat daing ni Lemon ay hindi mo maririnig ang takot, kaya naman mas lalong natuwa ang puso ni Knight.
Naging mapusok ang paghalik ni Knight at mapaghanap. Sinasabayan naman ni Lemon ang bawat halik na iyon, hanggang sa tuluyan ng nag-isa ang kanilang katawan.
"Aahh, Knight!"
"Moan my name Lemon. I love you moaning my name." Aniya at pinagbutihan pa ang pag-iisa ng kanilang katawan.
Mabagal, at naging mabilis, hanggang sa naging mapaghanap. Hindi inaasahan ni Lemon, na iba ang pakiramdam sa bawat haplos at sa bawat pag-ulos ni Knight. Ramdam niya ang pag-iingat nito sa kanya. Hindi niya akalaing, mararamdaman pa niya ang bagay na iyon, na puno ng pag-iingat at pagmamahal.
"Malapit na ako Knight." Daing ni Lemon ng mas lalo pang binilisan ni Knight ang pag-ulos. Maririnig ang masarap na daing ni Lemon na lalong nagbibigay kasiyahan sa kanya.
"Me too Lemon, c*m with me." Aniya.
"I love you Knight."
"I love you Lemon." Sabay nilang sambit ng sabay nilang marating ang hanggang.
Pagod, pero dahan-dahang idinikit ni Knight ang hubad na katawan kay Lemon. Nakangiti pa siya ng pinagdikit niya ang kanilang noo.
"Sorry kong napagod kita. Sana ako na lang palagi ang maalala mo. At hindi ang iba. Hindi ang mapait na alaala." Wika ni Knight na isang tango naman ang naging tugon ni Lemon.
Kinintalan pa ni Knight ng mabining halik si Lemon, bago inalis ang sarili dito. Pagod pero nagawang tumayo ni Knight at pumasok sa loob ng banyo. Paglabas nito ay may dala na itong towel at isang maliit na palangginita na may tubig.
Namula pa si Lemon paghiwalaying muli ni Knight ang hita niya.
"A-anong gagawin mo?" Nauutal pa niyang tanong ng ngitian lang siya ni Knight at simulang punasan ng basang towel nitong dala ang p********e niya. Pagdidikitin sana niya ang mga hita niya, ng pigilan siya ni Knight.
"Wag ka ng mahiya, nagawa na nga natin ito ng ikalawang beses ngayon ka pa mahihiya. Hayaan mong pagsilbihan kita, kahit sa ganitong paraan." Wika ni Knight kaya napatitig na lang si Lemon dito. Lalo namang bumilis ang pagtibok ng puso ni Lemon dahil sa ginagawa ni Knight.
"Sinong hindi maiinlove sayo. Bukod sa napakagwapo mo. Napaka gentleman mo pa, higit sa inaasahan ko." Bulong ni Lemon sa sarili, habang nakatingin din kay Knight na hanggang ngayon, ay wala pa rin palang saplot ang buong katawan. Pinilit pa niyang hindi tingnan ang kaselanan nito. Pero ayon at natutukso siyang titigan ito.
Napansin naman siya ni Knight sa pagsilip niya sa katawan nito. Nakita niyang natatawa ito, pero hindi naman siya pinuna, at hinalikan na lang siya nito sa noo, at hindi man lang nahihiya sa kanyang ibalandra ang maganda nitong katawan. Sabagay, walang nakakakihiya sa katawan nito. Bawat parte, sabi nga, napakaperpekto.
Matapos, siyang malinisan, ay kumuha ito ng malinis na underwear, pajama at isang damit ni Knight. Hindi siya hinayaan ni Knight na magsuot ng damit. Dahil ito mismo ang nagsuot sa kanya.
Tapos ay sinamsam muna ni Knight lahat ang mga damit na nahubad nila kanina, bago bumalik ng banyo para linisan ang sarili. Paglabas nito ay naka pajama na rin ito at naka t-shirt, tapos ay tumabi na rin sa kanya.
"Tulog ka na Lemon. Palagi mo ding tatandaan na mahal kita." Wika ni Knight ng ipaunan kay Lemon ang braso niya.
"Akala ko may gagawin ka pala kanina sa bar. Kaya ka nagtungo sa labas. Tapos hindi ka na bumalik doon. Sorry." Hingi pa ni Lemon ng paumanhin.
"Mas mahalaga ka sa lahat. Beside, alam ni Eliza ang gagawin kaya, kayang-kaya na nila iyon." Sagot ni Knight kaya napailing na lang si Lemon.
"I love you kabalyero." Wika ni Lemon kaya naman napangiti si Knight.
"Akala ko hindi mo sasagutin ang sinabi ko sayong mahal kita. I love you too lemonade ko." Nakangiting wika pa ni Knight ng kintalan pa niya ng isang halik si Lemon sa labi.
Napangiti naman si Lemon ng banggitin ni Knight ang salitang lemonade. Nasa kanya pa rin kasi ang bracelet na binili niya noong nagmall sila nina Monica. Hanggang ngayon hindi pa niya nabibigay kay Knight.
"Matulog na tayo."Ani Knight, kaya napatingin siya dito.
"Hindi ka na talaga lalabas?" Paninigurado niya.
"Nakapantulog na ako eh. Okay na iyon. Kaya na nila iyon. Ako ang boss, kaya matutulog na ako. Matulog na tayo." Napangiti na lang si Lemon, kasi sabagay siya nga naman ang boss.
"Sige na, tulog na tayo. Good night, Knight. Mahal kita."
"And I love you more."
Ipinikit na lang din niya ang mga mata, para magpatangay sa antok.
Kinabukasan ay alas sais pa lang ng umaga ng sabay pang magising si Knight at si Lemon.
"Good morning." Bati ni Knight sabay halik sa labi ni Lemon.
"Hindi pa ako nakakapagtoothbrush man lang o kahit mumog." Reklamo niya.
"Ganoon din naman ako. Kaya ayos lang yan. Hindi ka na nakakain kagabi. Tara na. Magluluto ako." Malambing na wika ni Knight ng hilahin siya patayo nito.
"Bakit parang ang saya mo?" Naniningkit ang mga matang nakatingin si Lemon kay Knight.
"Ikaw ang kasama ko at katabi ko at." Sabay lapit ni Knight kay Lemon at bumulong.
"At maramdaman, na maging kaisa mo ang taong mahal mo sinong hindi magiging masaya ang gising." Ani Knight habang nakangiti. Pinamulahan naman si Lemon ng pisngi.
"Ang ganda mo." Puri pa ni Knight at hinalikan si Lemon sa noo.
"Tara na sa labas." Anito at hinila na siya. Palabas na sana sila ng kwartong iyon, ng tumigil sa paglalakad si Lemon.
"Bakit?"
"Wa-wala akong bra." Nahihiyang sambit ni Lemon, at napahawak pa sa kanyang dibdib. Manipis lang kasing t-shirt ang suot niya kaya naman bakat na bakat ang dibdib niya. Napangiti naman si Knight at bumalik sa cabinet niya.
"Here! Mas okay yan kay sa magsuot ka ng bra. Komportable din ang wala. Wala namang tao sa labas, kaya naman isuot mo na lang yan. Hmmm." Wika ni Knight, ng abutin ni Lemon ang inabot nitong jacket ni Knight sa kanya.
Napangiti pa siya ng maamoy ang mabangong scent ng jacket ni Knight. Makapal naman iyon kaya hindi mahahalata ng wala siyang suot na bra.
Tahimik na ang bar na kagabi lang ay maririnig ang ingay. Nakaayos na rin ang mga upuan at nakapatong sa ibabaw ng mesa. Magkahawak pa sila ng kamay, patungong kusina ng bar. Ng mapansin nila ang dalawang babae, na wari mo ay naghihintay. Kita sa mata ang pagod at puyat. Pero ayon at nagkakape, para mawala ang antok.
"Sir Knight." Bulalas ni Mara ng makita sila.
Si Ms. Eliza naman ay napaayos ng tayo, ng marinig ang sinabi ni Mara.
"Sorry po sa nangyari kagabi. Hindi ko po alam kung anong nangyari kay Lemon, at basta na lang siya nagkaganoon." Nahihiyang wika ni Mara, na mababakas ang pag-aalala.
"Bakit nandito pa kayo at hindi umuuwi? Dapat nakakapagpahinga na kayo sa mga oras na ito." Sa halip ay tanong ni Knight at hindi pinansin ang sinabi ni Mara.
"Ayaw po kasing umalis ni Mara, hanggat hindi niya nasisiguradong okay lang si Lemon." Sagot ni Eliza.
"Sir, kung maaalis po ako sa trabaho ko, ayos lang po. Ngayon naman pong nakikita kong okay lang si Lemon, pwede na po ninyo akong sesantihin. Sorry po ulit." Nakatungong wika ni Mara, ng lapitan ito ni Lemon at niyakap.
"Sorry talaga, hindi ko alam kung bakit ka nagkaganoon, dahil ba may nasabi ako? Sorry talaga hindi ko alam." Wika pa ni Mara habang umiiyak.
"Aalisin mo nga siya sa trabaho?" Tanong ni Lemon kay Knight. Naiimposiblehan naman si Knight sa nangyayari.
Wala siyang balak alisin si Mara sa trabaho. Ang balak lang niya ay kausapin lahat ng empleyado niya, na nakakakilala kay Lemon at Aster noon, na wag magbabanggit ng kahit na ano tungkol sa lalaking iyon. Dahil sa masamang dinanas ni Lemon sa taong iyon. Pero wala siyang balak mag-alis ng empleyado.
"Huh? Lumabas tayo dito sa kusina para magluto ng pagkain at kumain. Pero wala akong sinabi na mag-aalis ako ng empleyado. Bakit ba ninyo naisip yan?" Balik tanong naman ni Knight sa mga ito.
"Hindi po ninyo ako aalisin sa trabaho?" Tanong ni Mara na nakatingin na ng diretso kay Knight.
"Hindi, ang gusto ko ngayon kumain." Wika ni Knight na parang bata, na iniwan sila, at bumalik sa opisina nito.
"Hindi daw ako aalisin ni sir di ba?" Tanong muli ni Mara kay Lemon.
"Hindi nga daw, bakit mo ba naisip yon?"
"Umiyak ka kasi kagabi, natakot ako, kasi pakiramdam ko kasalanan ko iyon." Nahihiyang wika ni Mara.
"Ikaw talaga. Sa halip na nagpapahinga na kayo ngayon ni Ms. Eliza." Wika ni Lemon at niyakap pa ang kaibigan. Ganoon din ng lumapit sa kanila si Ms. Eliza.
"Okay ka na Mara? Sabi ko naman sayo, mabait si boss, masyado ka kasing nag-iisip, need na nating umuwi, para makapagpahinga." Wika ni Ms. Eliza, ng bumalik si Knight na hinahagis-hagis pa sa kamay nito ang susi ng kotse nito.
Nakapajama pa rin ito, pero ngayon nakasuot na ng jacket, kaya kahit papaano hindi naman mahahalata na parehong nakapantulog silang dalawa ni Lemon.
"Tara na, ihahatid ko na kayong dalawa sa mga tinitirahan ninyo. Mahirap ng humanap agad ng sasakyan, need pa ninyo ng tulog." Paliwanag ni Knight ng hilahin na ni Lemon si Eliza at Mara.
"Hindi ba sir nakakahiya?" Si Eliza.
"Mag drive-tru na lang din kami ng pagkain ni Lemon. Ayaw ko namang mahirapan pa kayo sa pagsakay. Kaya ihahatid ko na kayo. Basta lahat ng nakaraan kalimutan na ninyo, maliwanag. May mga bagay kasi na mahirap balikan at mahirap ng bigyan ng paliwanag. Mag focus na lang tayo sa future. Okay." Wika ni Knight ng makarating sila sa tapat ng kotse nito.
Pinagbuksan pa ni Knight si Mara at Eliza para makasakay sa back seat. Habang si Lemon ay nasa passenger seat.
"Thank you." Ani Lemon, ng hawakan ni Knight ang kamay niya, at halikan.
"Aba't!" Sita ni Lemon dito, habang kinikilig naman si Mara at Eliza na nasa back seat.
"Bagay ba kami?" Biglang tanong ni Knight.
"Yes sir./ Yes boss." Sabay na sagot ni Eliza at Mara. Si Lemon naman ay sa labas na ng bintana nakatingin, pero mapapansin ang pamumula ng pisngi.
"Good, daan muna tayo sa drive-tru ibili ko na rin kayo ng pagkain ninyo." Ani Knight na masayang nagmamaneho.
Nagkatinginan na lang si Eliza at Mara, at nangiti ng sabay na tumingin kay Lemon.
Sabi nga nila, maswerte ang babaeng madidikit sa isang Knight Ice Escobar. Pero kung si Lemon naman iyon na napakadaming pinagdaanang hirap sa buhay, ay masasabi lang nilang deserve ng dalawa ang maging masaya sa piling ng isa't isa.
- Writer
