ตอนที่ 9-หัวใจมัจจุราช
1240 Words
"ฉันจะไปโรงพยาบาลเพื่อเอาใบรับรองแพทย์ และจะไปแจ้งความว่าคุณข่มขืนฉัน เพราะฉะนั้นฉันหวังว่าคุณจะห่วงชื่อเสียงของคุณ!" เธอพูดจบก็ปิดประตูใส่หน้าเขาทันที
เฌอบีเดินกลับไปยังห้องของตนเอง เสื้อผ้าของเธอยังไม่ถูกเก็บออกจากกระเป๋า หญิงสาวเปลี่ยนชุดที่ปิดลำคอมิดชิดและหิ้วกระเป๋าออกมาหาเชนที่ยังคงนั่งคุยกับหินอยู่
"ผมว่า...เรื่องของคุณชาลล์กับคุณเฌอบีมันแปลกๆนะครับ ปกติคุณชาลล์ไม่เคยไว้หน้าผู้หญิงคนไหนที่ก่อเรื่องวุ่นวายขนาดนี้" หินเล่าให้เชนฟัง
"คุณเชนคะ พาบีออกไปจากที่นี่นะคะ" เธอลากกระเป๋าเดินเข้ามาหาเชน
"คุณเฌอบีครับ อย่าทำแบบนี้เลยนะครับคุณชาลล์จะโกรธเปล่าๆ ถ้าเขาโกรธมาแล้วผมรับรองได้เลยว่าคุณจะเดือดร้อนมาก" หินเตือนสติ
"ขอบคุณนะคะคุณหินที่ช่วยเตือนสติฉัน แต่ฉันแนะนำให้คุณเตือนสติเจ้านายคุณดีกว่า ไปค่ะคุณเชน" เฌอบีดึงแขนเชนให้ออกจากบ้านไป เชนงวยงงแต่ก็คิดว่าสามารถกลับมาเคลียร์กับพี่ชายภายหลังได้ หินสงสัยจึงวิ่งขึ้นไปดูเจ้านายบนห้องนอน
'ก๊อกๆๆ'
"นายครับ" ชาลล์ได้ยินเสียงหินเคาะประตูจึงรีบคว้าผ้าห่มมาปิดรอยเลือดที่เปื้อนอยู่บนที่นอนของเขาก่อนจะบอกให้บอดี้การ์ดหนุ่มเปิดประตูเข้ามา
"มีอะไร?"
"คุณเฌอบีลากกระเป๋าออกไปกับคุณเชนแล้วครับ"
"แล้วมาบอกกูทำไม!?" หัวใจอันแข็งแกร่งของมัจจุราชที่ไม่เคยมีความรู้สึกใดๆต่ออิสตรี บัดนี้มันกลับรู้สึกเหมือนมันกำลังทรยศต่อคำสั่งของสมอง
"นายทำอะไรคุณบีหรือเปล่าครับ" ชาลล์ไม่ตอบคำถามของหิน เขารินเหล้าที่วางอยู่บนโต๊ะกระดกเข้าปาก
"มึงไปเตรียมรถไปโรงแรม แล้วก็หาผู้หญิงไปไว้ที่โรงแรมด้วย" หินทำได้เพียงแต่รับคำสั่ง
"นายไม่ควรดื่มเหล้าตอนเช้านะครับ" หินพูดจบก็เดินออกไปทันที ชาลล์ไม่โต้ตอบบอดี้การ์ดหนุ่ม
"เขาข่มขืนฉัน..." เฌอบีตัดสินใจบอกความจริงเชนออกไป ชายหนุ่มเหยียบเบรคกระทันหันเพื่อจอดรถข้างทาง
"อะไรนะครับ!" เชนหันมามองหญิงสาวข้างกายด้วยความรู้สึกสงสารจับใจ เขาเชื่อว่าเฌอบีไม่ใช่ผู้หญิงที่จะไปเสนอตัวให้ผู้ชายเช่นนั้น และเขาก็รู้ดีว่าพี่ชายเอาผู้หญิงไม่เลือกหน้าอยู่แล้ว
"พาฉันไปโรงพยาบาลนะคะ ฉันต้องการใบรับรองแพทย์ แล้วฉันก็จะไปแจ้งความ" เธอขอร้องเขา
"เดี๋ยวนะครับ ต้องถึงขั้นแจ้งความเลยหรอครับ" เชนหนักใจ เพราะตอนนี้เขาเองก็ถือเป็นคนกลาง
"เพื่อป้องกันไม่ให้เขามายุ่งกับฉันอีก"
"คุณบีครับ กฏหมายทำอะไรพี่ชาลล์ไม่ได้หรอกนะครับ" เชนบอกเธอเพราะเขารู้จักชาลล์ดี
"แล้วจะให้ฉันทำยังไงคะ ฉันบอกเขาไปแล้วว่าสำหรับสิ่งที่เขาทำกับฉัน ถือว่าหักล้างหนี้สินทั้งหมดที่ฉันมีต่อเขา"
"ถ้าเขายอมนะครับ แต่ผมว่าเขาไม่ยอมแน่ เอาอย่างนี้นะครับถ้าเขาไม่ยอม คุณก็ทำงานกับผม งานเดินแบบค่าตอบแทนค่อนข้างสูง ไม่นานคุณก็จะมีเงินมากพอไปใช้หนี้เขา" เชนวางแผนให้เธอ
"ขอบคุณคุณเชนที่ช่วยเหลือฉัน ทีแรกฉันคิดว่าฉันคงต้องเอาชีวิตมาตายที่นี่ แต่ไม่ตายก็เหมือนตายนั่นแหละค่ะ ฉันรังเกียจตัวเองที่ต้องตกอยู่ในสภาพแบบนี้" เฌอบีร่ำไห้เมื่อนึกถึงภาพที่ชาลล์ทำต่อเธอเมื่อคืน
"เดี๋ยวเราไปหาคอนโดให้คุณนนะครับ" เชนออกรถ
"อย่าบอกเรื่องนี้กับใครนะคะ ฉัน..."
"ผมเข้าใจครับ คุณไว้ใจผมได้เลย" เชนให้คำมั่น
"คุณช่างคนที่วิเศษ"
"คุณจะหมายถึงแตกต่างจากพี่ชาลล์ใช่มั้ยครับ" เชนเหลือบมามองเธอเล็กน้อย
"ฉันเกลียดเขา ไม่ว่าเขาจะเป็นยังไงฉันก็ไม่สนใจหรอกค่ะ" เธอไม่ต้องการได้ยินแม้กระทั่งชื่อของเขา
โรงแรม
ชาลล์เปิดประตูเข้ามาในห้องพักที่หินจองไว้พร้อมกับผู้หญิงที่เขาสั่งให้หา แต่ชาลล์ก็ต้องตกใจเมื่อผู้หญิงที่นั่งอยู่บนเตียงรอเขานั่นก็คือเจนิส
"ว่ายังไงคะคุณชาลล์ เมื่อคืนคุณมีโทษที่หนีฉันกลับบ้าน" ชาลล์แสดงสีหน้าเบื่อหน่าย
"คุณนี่มันร้ายกว่าที่ผมคิดจริงๆ" ชาลล์เดินกลับออกไปทางประตูห้อง เจนิสถอดชุดคลุมอาบน้ำของเธอออกเหลือเพียงเรือนกายเปลือยเปล่า สาวเจ้าวิ่งมากอดเอวชาลล์จากด้านหลังไว้ทันที่เขาจะพ้นประตู
"คุณควรเลิกทำตัวเอาผู้หญิงไม่เลือกหน้าได้แล้วนะคะ ฉันพร้อมจะเป็นเมียของคุณคนเดียว" ชาลล์หันกลับมาหาเจนิส เขามองเรือนกายเปลือยของเธอตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า ทว่ากลับปราศจากอารมณ์ใดๆเหมือนเช่นทุกครั้งที่ผ่านมา
"ไม่มีอารมณ์"
"หมายความว่ายังไงคะ? หรือว่าคุณเอาอีนางแบบคนเมื่อคืนแล้วเหรอ" เจนิสคาดคั้นเอาคำตอบ
"ถ้าใช่แล้วจะทำไม!" พูดจบชาลล์ก็เดินออกไปและปิดประตูใส่หน้าเธอ หญิงสาวกรีดร้องอย่างบ้าคลั่ง เขารู้สึกหงุดหงิดอารมณ์เสียเมื่อพูดถึงเฌอบี
"อ้าว เพิ่งขึ้นไปเอง เสร็จแล้วหรอครับนาย" หินถาม ชาลล์ปวดหัวที่จะถามหาสาเหตุว่าทำไมเจนิสมาอยู่ในห้องนั้นได้
"กูไม่มีอารมณ์!" หินพยักหน้าและหันไปเปิดตูรถให้เจ้านาย ทว่า...
"นั่นคุณเชนกับคุณเฌอบีนี่ครับ" หินเห็นสองหนุ่มสาวกำลังเดินเข้าไปยังร้านอาหารของโรงแรม
ชาลล์เห็นเช่นนั้นก็หมดความอดทน เขาเดินตรงไปหาเฌอบีในร้านอาหารทันที ร่างสูงเดินเข้าไปคว้าข้อมือเล็กของเธอหมายจะพาเดินออกจากบริเวณนั้น
"ปล่อยฉันนะ!" เฌอบีถูกเชนรั้งข้อมืออีกข้างไว้
"ไอ้เชน อย่ามายุ่งเรื่องนี้!" เขาบอกน้องชาย
"ไม่ยุ่งไม่ได้ครับ พี่ทำร้ายคุณบีเมื่อคืนยังไม่พอใจอีกเหรอครับ" เชนไม่ยอมปล่อยเฌอบี
"ออ...เล่ามันให้มันฟังหมดทุกอย่าง รู้ก็ดีแล้ว! เพราะฉะนั้นอย่ามายุ่งเรื่องของผัวเมีย!" เชนจำเป็นต้องปล่อยเเขนเฌอบีเพราะคนในร้านอาหารหันมามองกันเป็นตาเดียว
"เมื่อคืนนอนกับฉัน กลางวันก็มาอ่อยไอ้เชนต่องั้นเหรอ" ชาลล์กึ่งดึงกึ่งลากหญิงสาวมาขึ้นรถของตน
"ไอ้ทุเรศ จิตใจสกปรก นายนี่มัน อ๊าย!!"" ชาลล์โยนร่างบางเข้าไปในรถอย่างไม่ไยดี
"นายครับ ใจเย็นๆนะครับ" หินสงสารเฌอบี
"มึงก็อีกคน จะสงสารอะไรนักหนาก็แค่ผู้หญิงมารยาร้อยเล่มเกวียนคนหนึ่ง" ชาลล์พูดขณะก้าวขึ้นไปนั่งข้างเธอบนรถ
- Writer
