เมียแสนร้ายของมัจจุราช

"ชาลล์ บาร์ตัน ชื่อนี้มันคือตัวแทนของพญามัจจุราชที่พร้อมจะส่งทุกคนไปลงนรกจริงๆสินะ หึหึ" 'อังเดร' ชายหนุ่มหน้าคมเชื้อสายฝรั่งเศส เขาเป็นเพลย์บอยรูปหล่อพ่อรวยและเป็นลูกมาเฟียเดินเข้ามาหาชาลล์ภายในคฤหาสน์สีขาวหลังงาม "ค่ำมืดขนาดนี้โดนพ่อไล่ออกจากบ้านอีกแล้วสิไอ้เลวเอ้ย! หึหึ" ชาลล์แค่นหัวเราะในลำคอ "ไม่ใช่! พ่อกูชอบเอากับเด็กที่ริมระเบียงแล้วครางเสียงดังตอนกูยืนสีซออยู่สนามหญ้าหน้าบ้าน กูก็เลยอารมณ์เสีย!" อังเดรพูดขณะที่รับแก้วเหล้าจากชาลล์เพื่อนสนิท "พูดแบบนี้มึงจะบอกว่ามึงยืนสีซอให้ควายฟังว่างั้น" "พ่อกูไม่เข้าใจสำบัดสำนวนไทยหรอก สีไปก็เท่านั้นกูก็เลยเลิกสี! เอ้อ ว่าแต่สาวสวยที่มึงมัดเขาไว้หน้าบ้านน่ะ กูขอได้รึเปล่า ฝนกำลังจะเทลงมาแล้วนะเว้ย! กูกลัวจะช้ำไปทั้งตัวเสียก่อนได้เชยชม ฮ่าๆๆ" อังเดรขอตรงๆเพราะรู้ดีว่าเพื่อนสนิทไม่ถือเรื่องใช้ผู้หญิงร่วมกันอยู่แล้ว "ไม่ได้!" ชาลล์ตอบเสียงดังพร้อมทั้งวางแก้วเหล้ากระแทกลงบนโต๊ะ ทำให้บอดี้การ์ดที่ยืนอยู่หลายคนตกใจและแปลกใจเป็นอย่างมาก "เฮ้ย! มึงจะบ้าเหรอ ปกติมึงไม่เคยหวงของเล่นเลยนี่หว่า" "เปล่า! กูไม่ได้หวง เพียงแค่กูยังไม่ได้ลอง เพราะฉะนั้นมึงต้องรอคิวเหมือนเดิมไอ้เพื่อนเลว" "งั้นมึงก็ลองคืนนี้เลยสิวะ กูขาดของมาหลายวันแล้ว!" อังเดรมองออกไปยังสาวสวยที่ถูกพันธนาการไว้ด้วยเชือกกับต้นไม้ที่สนามหญ้าหน้าบ้านท่ามกลางลมกระโชกแรงและท้องฟ้าที่กำลังแปรปรวน "ได้ กูจัดให้!" พูดจบชาลล์ก็ลุกจากโซฟาและเดินออกไปหาหญิงสาวทันที มาเฟียหนุ่มไม่จำเป็นต้องจินตนาการถึงทรวดทรงองค์เอวของเรือนร่างอรชรให้เหนื่อยเปล่า เพราะสายฝนที่กำลังซัดกระหน่ำลงมาทำให้ชุดแซคสีขาวตัวบางของหญิงสาวกลมกลืนไปกับเนื้อนางขาวผุดผ่องจนซีดเซียวเพราะความหนาวเหน็บ "ฉันหลุดออกไปได้เมื่อไหร่ฉันจะฆ่าแก! ไอ้เลว! ไอ้ชั่ว!" "เก็บปากไว้ส่งเสียงครางเถอะน่า! คิดว่าฉันจับเธอมามัดไว้กลางสายฝนแล้วฉันจะพิศวาสเธอเหมือนในละครอย่างนั้นเหรอ!" มือหนาของมาเฟียหนุ่มเอื้อมไปสัมผัสเต้านมอวบอิ่มชวนถวิลหา เขาลูบคลำนวดคลึงอยู่เนิ่นนาน "คนอย่างแกด่าได้มันก็ไม่สำนึก! เหมือนสีซอให้ควายฟังยังไงยังงั้นแหละ! ไอ้เลว! ไม่สิ ด่าว่าเลวยังน้อยไป! ไปตายซะ!" เธอด่าเขา "หึหึ ปากดีนัก!" ชาลล์ขยับมือขึ้นไปปลดกระดุมเม็ดแรกของเธอ "กรี๊ดดดด...แกจะทำอะไร!" "อย่าแกล้งโง่ไปหน่อยเลยน่า! ดูไอ้ผู้ชายที่มันยืนมองเราอยู่สิ พวกมันจะเป็นผัวคนต่อๆไปของเธอทุกคน หนี้ที่เธอต้องชดใช้แทนพ่อของเธอมันจะได้หมดเร็วๆไง ถ้าคืนนี้เธอทำให้พวกมันน้ำแตกใส่ปากเธอได้ทุกคน ฉันจะลดหนี้ให้ครึ่งหนึ่ง ตกลงมั้ย?" ชาลล์เหยียดหยามศักดิ์ศรีลูกผู้หญิงอย่างไม่น่าให้อภัย "ได้! เอาเลย เรียงตัวเข้ามาเลย คิดว่าฉันจะกลัวเหรอ ก็แค่โปรดสัตว์สกปรกโสโครกอย่างพวกแก ฉันจะถือซะว่าฉันได้บุญ!" แม้ในใจจะกลัวแต่เธอก็ท้าทายออกไปเช่นนั้น "ได้!" พูดจบชาลล์ก็กระชากเสื้อสีขาวตัวบางของเธอออกจนเห็นเพียงบราเซียสีเนื้อและเนินอกอวบอิ่มน่าดื่มด่ำ มือของเขานวดคลึงสอดสัมผัสเข้าไปในบราเซียตัวจิ๋วเพื่อค้นหายอดปทุมถัน สายฝนเหมือนเป็นใจให้คนเลวทรามอย่างเขาเพราะมันกำลังซาลง "กูเชื่อแล้วว่าไอ้ชาลล์มันโคตรของโคตรเลวจริงๆ เกิดมาไม่เคยเห็นใครเลวเท่ามัน! แถมมันยังเลวกับผู้หญิงอีกต่างหาก ไม่สิ! คำว่าเลวสำหรับไอ้นี่มันยังน้อยไป ฮ่าๆๆ" อังเดรหัวเราะร่าชอบใจกับการกระทำของเพื่อนสนิท "เอาสิ! ไปเรียกพวกมันมาให้หมดสิ!" เธอยังคงท้าทายเขา มือหนาขยับไปตามแผ่นหลังขาวเนียนเพื่อปลดตะขอบราเซียตัวสวยของเธอออก "เอากันกับฉันตรงนี้คงไม่อายพวกมันหรอกนะ!" ชาลล์พูดขณะที่พยายามปลดตะขอบราเซียของเธอทว่ามันยากเกินไปสำหรับเขา เพราะโดยปกติแล้วผู้หญิงทุกคนจะต้องเปลือยกายนอนรอเขาบนเตียงเท่านั้น "ทำอะไรน่ะ!?" เสียงสวรรค์มาโปรดหญิงสาวแท้ๆ "ทำบ้าอะไรของชาลล์!" หญิงสาวร่างบางใบหน้าสะสวยเดินลงจากรถพร้อมทั้งตรงดิ่งมาหาชาลล์ มาเฟียหนุ่มดึงมือของตนออกจาบราเซียตัวสวยของหญิงสาวที่ถูกมัดอยู่ "จะมาก็ไม่บอกพี่ก่อน จะได้เตรียมมื้อเย็นให้" เขาเบี่ยงเบนประเด็น "ผู้หญิงคนนี้คือ...?"