Chapter 3
1576 Words
เมื่อมาถึงที่คอนโดของพะพายสองสาวก็ไปอาบน้ำอาบท่าแต่งสวยกันสองคน ชมพูเข้าทำงานพร้อมกันกับเธอจึงสนิทกันพอสมควร แต่เนื่องจากพะพายเป็นคนมีโลกส่วนตัวสูงและตั้งใจทำงานมากเธอจึงไม่ค่อยคุยกับใครเวลางาน แต่หลังเลิกงานเธอก็ไปทานข้าวกับเพื่อนบ้างตามประสา
“พะพายใส่ชุดนี้สิสวยอ่ะ”
ชมพูเปิดตู้เสื้อผ้าของเพื่อนดูก่อนจะหยิบชุดสายเดี่ยวสีดำโชว์แผ่นหลังกางเกงยีนส์ขายาวส่งให้เพื่อน พะพายเป็นผู้หญิงสวยที่หุ่นดีมากผิวขาวผ่องแต่งแบบไหนก็ดูดี ยิ่งใส่สีดำแล้วล่ะก็ขัดกับผิวขาวอร่ามน่ามองเชียว
“โป๊ไปป่ะ เอาเสื้อยืดก็ได้มั่ง”
“ไม่ๆแบบนี้สวยเลยใส่ชุดนี้นะเป็นเพื่อนกัน”
พะพายพยักหน้าไม่ปฏิเสธเธอจะใส่ยังไงก็ได้ไม่ซีเรียสเพราะทุกวันนี้ตัวคนเดียวไม่มีใครมาคอยสั่งห้ามนู้นนั่นนี่อยู่แล้ว เธอเดินเข้าไปอาบน้ำก่อนจะออกมาทำผมแต่งหน้าเบาๆไม่ให้น่าเกลียดจนเกินไป
“แกสวยอ่ะแปลกใจทำไม่ไม่มีแฟน”
“สวยกับมีแฟนมันคนละส่วนกันนะ พายแค่ยังไม่เจอคนที่ใช่ก็เลยครองตัวเป็นโสดก็แค่นั้นเอง”
“อืมเข้าใจแหละ ไหนมานี่เดี๋ยวรวบผมให้ไม่ต้องปล่อยหรอก พายอ่ะผิวสวยควรจะโชว์มากกว่าปกปิดเผื่อคืนนี้จะมีหนุ่มๆมาจีบถ้าถูกใจก็ลากขึ้นห้องไปเลยนะ คิคิ”
ชมพูเอ่ยออกมาติดตลก พะพายส่ายหน้ายิ้มๆก่อนจะนั่งเป็นตุ๊กตาให้เพื่อนแต่งนั่นนี่ ไม่นานก็ถึงเวลานัดทั้งสองคนก็นั่งแท็กซี่ไปเพราะกลัวว่าจะดื่มกันแล้วเมา ชมพูดบอกว่าไม่ต้องห่วงไปเดี๋ยวแฟนเธอจะมารับแล้วจะมาส่งเธอด้วย
ทางด้านของมาวินเขากลับมาถึงที่บ้านในสภาพเหนื่อยล้า ปกติเขาไม่ได้มานั่งทำงานเข้าเช้ากลับเย็นแบบนี้มาก่อนจึงไม่ค่อยชินเท่าไหร่ คุณแม่เห็นลูกชายก็เอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง
“เป็นยังไงบ้างลูกทำงานวันแรก เหนื่อยมั้ย”
“ก็ไม่เท่าไหร่ครับแม่แต่เบื่อมากกว่า ทำไมผมจะต้องมาทำอะไรแบบนี้ด้วยครับ ผมจบบริหารธุรกิจมาจากมหาวิทยาลัยดังแต่แม่ให้ผมไปเป็นเซลขายของ มันคนละส่วนกันเลยนะครับ”
“ลูกรู้รึเปล่าว่าอาชีพเซลเนี่ยมันยากที่สุดในบริษัทแล้ว อีกอย่างถ้าไม่มีตำแหน่งนี้ใครจะมาหาเงินเข้าบริษัทของเราอย่าดูถูกอาชีพนี้”
“ผมไม่ได้ดูถูกครับแต่ผมขายของไม่เป็น เมื่อเช้าก็เกือบไม่รอดแล้วดีนะที่คิดได้ทันก็เลยรอดตัวไป ผมไม่อยากทำงานแล้วอ่ะขอตำแหน่งเลยได้มั้ยครับแล้วผมจะตั้งใจทำงานอย่างสุดความสามารถเลย นะๆแม่”
เขาหันไปอ้อนคุณแม่เสียงหวาน ถ้าเขาไปนั่งตำแหน่งบริหารน่าจะทำได้ดีกว่าขายของแน่นอน หน้าที่นั้นมันสำหรับคนที่มีวาทศิลป์สูง ต้องใช้คำพูดโน้มน้าวใจลูกค้าเก่งถึงจะทำได้ซึ่งเขาไม่มีเลย
“ไม่ได้ลูกต้องทำตามข้อตกลงของเรา ถ้าลูกทำสำเร็จพ่อกับแม่จะยกทุกอย่างให้ลูกเลย”
“เฮ้อ! โอเคๆงั้นผมไปอาบน้ำแต่งตัวก่อนแล้วกัน”
เขาทำท่าทางเหนื่อยใจก่อนจะลุกขึ้นเดินออกไป คุฯแม่เอ่ยเรียกไว้เสียก่อน เพิ่งกลับมาจะไปไหนอีกแล้วเนี่ยลูกคนนี้
“เพิ่งจะกลับเข้าบ้านมาจะออกไปไหนอีก หยุดเที่ยวกับเพื่อนบ้างดีมั้ย”
“พนักงานในแผนกเลี้ยงต้อนรับพนักงานใหม่ครับแม่ ผมควรต้องไปมั้ย…”
คุณแม่มองลูกชายอย่างจับผิดก่อนจะพยักหน้ายอมให้ไป นึกว่าจะแอบไปเที่ยวที่ไหนอีกแต่ถ้าพนักงานเลี้ยงต้องรับก็ดีไป
“แล้วไป นึกว่านัดเพื่อนอีก”
“แค่นั่งในออฟฟิศทั้งวันผมก็เบื่อแล้วครับแม่ จะให้ไปเที่ยวกับเพื่อนอีกผมจะไม่ไหวเอา ไปแล้วนะครับคนสวยเจอกันพรุ่งนี้เช้าครับ”
เขาหอมแก้มคุณแม่ก่อนจะเดินออกไปทันที แต่งตัวชุดธรรมดาไม่หรูหราก่อนจะขับรถหรูออกไปทันที เมื่อมาถึงที่โกลด์โรสคลับเขาก็เดินเข้ามาในร้านมองหาพนักงานคนอื่นก่อนจะมีคนโบกไม้โบกมือตะโกนเรียก
“มาวินทางนี้ค่ะ”
แอรินนั่นเองที่เป็นคนเรียกเขาไว้ เขาโบกมือให้คนอื่นๆก่อนจะเดินไปนั่งลงตรงโซฟา
“ดื่มอะไรดีคะสุดหล่อ”
“เอาคอกเทลก่อนก็ได้ครับ”
“ได้ค่ะ จัดไปเลย”
แอรินยิ้มมุมปากออกมาก่อนจะสั่งคอกเทลเข้มๆมาให้ชายหนุ่ม เธอจะมอมเหล้าเขาให้เมาแล้วจะพากลับคอนโดของตัวเอง คืนนี้เธอจะต้องได้เขา ดูสิหล่อขนาดนี้ใครไม่อยากได้บ้างล่ะจริงมั้ย
“ว่าแต่มาวินออกมาแบบนี้แฟนไม่ว่าเหรอคะ”
“ไม่ว่าเพราะไม่มี”
เขาเอ่ยออกมาตามความจริง แฟนไม่มีเพราะกลุ่มเพื่อนเป็นชายโสดกันทั้งนั้น ถ้าอยากได้ก็ให้สาวๆมาดูแลเปลี่ยนไปเรื่อยๆสนุกกว่ามีแฟนอีก แต่เขาไม่ได้มั่วผู้หญิงขนาดนั้นหรอกนานๆทีก็พอ
“ดีจังเลยแอรินก็ไม่มีค่ะโสดเหมือนกัน ว่าแต่สองคนนั้นยังไม่มาอีกเหรอ สงสัยชักดาบแล้วมั่ง”
แอรินมองหาพะพายและชมพู คนอื่นๆมองหาเช่นกันก่อนจะอ้าปากค้างมองทั้งสองคนอย่างอึ้งไป พวกเขาไม่เคยเห็นพะพายแต่งตัวเซ็กซี่แบบนี้มาก่อน สามปีมานี้เธอเป็นพนักงานที่แต่งตัวเรียบร้อยมากที่สุด นี่เป็นครั้งแรกที่เธอใส่สายเดี่ยวโชว์แผ่นหลังไม่ได้โป๊มากแต่มันน่ามองสุดๆ
“น้องพะพายสวยมาก”
“จริง! เพิ่งเคยเห็นแต่งแบบนี้”
พวกผู้ชายกระซิบกันเสียงไม่ดังมากนัก มาวินที่เห็นเธอเดินเข้ามาก็อึ้งไปอยู่ไม่คิดว่าจะสวยขนาดนี้ เห็นอยู่ในบริษัทชุดสูทเต็มตัวนั่งหน้าจอคอมพิวเตอร์ก็ใส่แว่นไม่ค่อยได้เห็นโหมดนี้เลย
“รอนานมั้ยคะ”
“ไม่นานเลยครับ น้องพะพายมานั่งตรงนี้สิพี่จัดที่ไว้ให้แล้ว”
พะพายเดินไปนั่งลงข้างๆรุ่นพี่ก่อนจะสั่งเครื่องดื่มมาดื่มเล่น เธอพอดื่มเป็นเพราะต้องไปเจอลูกค้าบ่อย ฝึกไว้ไม่เสียหายเพราะเราเจอลูกค้าหลายหลาย เธอต่างจากเซลคนอื่นคือขายทุกอย่างแม้กระทั่งคอนโด บ้านจัดสรร ที่อยู่ในเครือของบริษัท ไม่ต้องแปลกใจว่าทำไมยอดขายของเธอถึงมากกว่าคนอื่น
มาวินนั่งจ้องหน้าหญิงสาวตาไม่กระพริบ แอรินก็ชงเหล้าให้เขาดื่มรัวๆเพราะอยากจะให้เมาจะได้พากลับไปได้ ส่วนพะพายก็เผลอดื่มของแรงเข้าไปเริ่มมึนหัว ทุกคนสนุกอยู่ด้วยกันเกือบสองชั่วโมงก่อนจะเริ่มแยกย้ายเพราะเมาได้ที่กันแล้ว
“มาวินคะเดี๋ยวแอรินพาหลับค่ะ ไปส่งเอง”
“ไม่เป็นอะไรผมขับรถมา”
มาวินชูกุญแจรถก่อนจะพยายามเดินออกไป แอรินกอดแขนเขาไว้ก่อนจะประคองเดินออกไปถึงหน้าร้าน
“มาวินขับรถไม่ไหวหรอกค่ะให้แอรินไปส่งดีกว่า พรุ่งนี้ค่อยมาเอารถแล้วกัน”
พะพายเดินออกมาในสภาพมึนๆแต่ก็ไม่ถึงกับเมามากนัก เธอบอกเพื่อนว่าจะนั่งแท็กซี่กลับเองเพราะมันไม่ได้ไกลขนาดนั้น เธอยืนกวักเรียกแท็กซี่ก่อนจะมีคันที่ว่างมาจอด
“อ๊ะ! กุญแจรถอยู่ไหนเนี่ย มาวินรอตรงนี้นะคะเดี๋ยวแอรินไปเอากุญแจรถที่โต๊ะก่อน ห้ามไปไหนนะคะ”
แอรินรีบวิ่งไปเอากุญแจรถทันที พะพายเปิดประตูรถแท็กซี่หันไปโบกมือให้ชมพูก่อนจะเดินเข้ารถไปทันที มาวินที่เห็นรถแท็กซี่จอดอยู่ก็เดินขึ้นรถไปทันที พรุ่งนี้ค่อยให้คนขับรถมาเอาให้ดีกว่าน่าจะขับไม่ไหวอ่ะ
แอ๊ดดดด
ปัง!
“นี่คุณ! เข้ามาทำไม”
พะพายหันไปมองมาวินที่อยู่ๆก็เดินขี้นมานั่งในรถแท็กซี่กับเธอ เขามองหญิงสาวก่อนจะยิ้มออกมาอย่างกวนๆ
“อ่าวเจ๊สิบแปดมงกุฏนี่ กลับด้วยนะเมาอ่ะขับรถไม่ไหว”
“คันอื่นก็มีทำไมไม่ไปเล่า”
“ไม่อ่ะกลับด้วย ทางเดียวกันประหยัดเงิน ไปเลยครับพี่”
เขาสั่งให้แท็กซี่ขับออกไปทันที พะพายมองชายหนุ่มอย่างเซ็งๆก่อนจะพิงหลังแล้วหลับตาลงช้าๆอย่างมึนหัว ส่วนมาวินก็นอนหนุนไหล่หญิงสาวเพราะเมาเหมือนกัน
“แล้วจะให้ผมไปส่งที่ไหนครับคุณ”
“ไปคอนโดC4ก่อนค่ะ”
“ได้ครับ”
- Writer
