Chapter 4
1578 Words
พะพายค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นช้าๆมองไปรอบๆตอนนี้น่าจะใกล้ถึงคอนโดของเธอแล้ว หญิงสาวเหลือบสายตามองชายหนุ่มที่ตอนนี้นอนพิงไหล่ของเธออยู่ สงสัยจะเมาจริงอ่ะดูจากสภาพแล้วไม่น่าไหว
“นี่คุณ บ้านอยู่ที่ไหนเดี๋ยวให้แท็กซี่ไปส่ง”
“ไม่รู้จำไม่ได้มึนหัว”
เขาตอบไม่รู้ๆอย่างเดียวก่อนจะหันหน้าไปทางอื่นไม่สนใจจะคุยกับเธออีก หญิงสาวถอนหายใจออกมาก่อนจะหยิบเงินให้ลุงขับแท็กซี่แล้วเดินลงไปทันทีไม่สนใจชายหนุ่มอีก ไม่รู้ก็ตามใจแล้วกันจะไปลงที่ไหนนอนที่ไหนก็ตามใจเถอะ
เธอเดินเข้ามาในคอนโดกดเปิดประตูลิฟต์ก่อนจะตกใจเมื่อมาวินเดินตามเข้ามาด้วย
“เฮ้คุณ มาทำไม”
“ไม่มีที่นอนอ่ะจะให้ไปไหน”
“แล้วทำไมไม่บอกลุงแท็กซี่ล่ะเขาจะได้พาไปส่ง”
มาวินส่ายหน้าก่อนจะยืนนิ่งไม่สนใจเธอดึงดันจะตามไปให้ได้ พะพายถอนหายใจออกมาก่อนจะกดลิฟต์ขึ้นไปชั้นบนแล้วเดินไปเปิดประตูห้องของตัวเอง มาวินตามเข้าไปข้างในก่อนจะล้มตัวลงไปนอนบนโซฟาห้องของเธอ หญิงสาวถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยใจก่อนจะปล่อยให้เขานอนอยู่ตรงนั้นส่วนเธอไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า
“ปล่อยนอนตรงนั้นก็ได้ถือว่าสงสารแล้วกัน”
พะพายอาบน้ำล้างหน้าล้างตาเพื่อให้ตัวเองหายมึน เธอไม่ได้ดื่มเยอะเลยแต่ทำไมมึนขนาดนี้ก็ไม่รู้ ตอนนี้ก็ยังไม่หายเลยเหมือนบ้านมันหมุนไปหมด เธอเดินออกมาจากห้องน้ำก่อนจะสวมชุดนอนแล้วเดินไปปิดไฟทันที
“ไม่ไหวขอนอนก่อนแล้วกัน”
เธอล้มตัวลงนอนบนเตียงก่อนจะดึงผ้าห่มมาคลุมโปงไว้แล้วหลับตาลงอย่างง่วงสุดๆ เวลาผ่านไปเกือบสองชั่วโมงมาวินลืมตาขึ้นก่อนจะมองไปรอบๆ เขาลุกขึ้นเดินไปหาห้องน้ำก่อนจะเปิดประตูเข้าห้องนอนของพะพายแล้วเดินไปทำธุระในห้องน้ำเสร็จก็เดินออกมา มองเห็นเตียงก็ล้มตัวลงนอนทันที
“ฮ้านุ่มจัง”
เขาหลับตาลงก่อนจะใช้มือควานหาหมอนข้างมากอด เขาขยับตัวเข้าไปใกล้อะไรบางอย่างก่อนจะใช้มือลูบคลำเล่นเพราะมันนุ่มนิ่มแปลกๆ
“อะไรอ่ะนุ่มนิ่มดีจัง”
เขามุดผ้าห่มเข้าไปก่อนจะขยับไปใกล้หญิงสาวใช้ขาคีบเธอไว้ก่อนจะมองหน้าเธอที่นอนหลับอยู่ในนั้น
“สวยจัง”
เขามองเธออย่างเคลิ้มสุดๆด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ทำให้เขาเกิดความอยากจนความคุมตัวเองไม่ได้ เขาดึงหญิงสาวเข้ามาใกล้ก่อนจะค่อยๆจูบริมฝีปากอย่างนุ่มนวล หญิงสาวรู้สึกเหมือนฝันกำลังจูบกับเจ้าชายก็เผลอเคลิ้มไปกับสัมผัสนั้น ทั้งสองคนนัวเนียกันอยู่ในผ้าห่มก่อนจะค่อยๆถอดเสื้อผ้าของฝ่ายตรงข้ามทีละชิ้นจนตอนนี้เปลือยเปล่าด้วยกันทั้งคู่
‘เจ้าชายในฝันนี่เอง’
พะพายยิ้มออกมาก่อนจะใช้มือลูบใบหน้ามาวินอย่างหลงไหลในความหล่อ เหมือนมีแรงดึงดูดให้ทั้งสองคนเข้าหากันจากนั้นทั้งสองคนก็ทำในสิ่งที่ไม่คาดคิดนั้นคือมีความสัมพันธ์กันอย่างลึกซึ้งในคืนนี้
มาวินใช้ริมฝีปากเล้าโลมหญิงสาวก่อนจะดูดเม้มหน้าอกเล่นอย่างหื่นกระหาย หญิงสาวก็เต็มใจรับสัมผัสเธอกอดคอชายหนุ่มไว้แน่นก่อนจะปล่อยให้เขาทำให้เธอมีความสุขมากที่สุด
เมื่อความเป็นชายล่วงล้ำเข้าไปในร่องสาวทั้งสองคนคนร้องครางออกมาอย่างเสียวซ่าน หญิงสาวกัดริมฝีปากตัวเองแน่นเมื่อความบริสุทธิ์ที่รักษาไว้มานานถูกพรากออกไป เลือดความบริสุทธิ์เปื้อนเปรอะบนที่นอนเป็นหลักฐานยืนยันชั้นดีว่าเธอได้เป็นของเขาแล้ว
เช้าวันต่อมา…
พะพายร้องครางออกมาอย่างปวดหัวเธอกุมขมับตัวเองไว้แน่นก่อนจะค่อยๆลืมตามองไปบนเพดานช้าๆ เมื่อคืนเธอฝันอะไรน่าอับอายมากจริงๆ ฝันว่าตัวเองเสียความบริสุทธิ์ให้กับเจ้าชายรูปหล่อมันน่าอับอายมากถ้าต้องไปเล่าให้ใครต่อใครฟัง
“ทำไมปวดตัวขนาดนี้เนี่ย”
เธอลุกขึ้นมานั่งก่อนจะมองตัวเองที่อยู่ในสภาพเปลือยเปล่า เมื่อคืนเธอใส่ชุดนอนไม่ใช่เหรอทำไมตอนนี้ถึงโป๊ซะได้
“อื้อออ ขอนอนอีกหน่อยนะ”
พะพายที่กำลังจะลงจากที่นอนก็ต้องชะงักไปเมื่อได้ยินเสียงผู้ชายอยู่ในห้องนอน เธอค่อยๆหันมามองข้างๆก่อนจะยื่นมือไปจับผ้าห่มแล้วเปิดออก
“คุณ!”
พะพายเบิกตากว้างอย่างตกใจเมื่อมาวินอยู่ในสภาพเปลือยเปล่าเช่นกันนอนอยู่บนเตียงของเธอ เธอรีบลุกขึ้นไปหยิบผ้าขนหนูมาคลุมไว้ก่อนจะล้มลงที่พื้นเมื่อขาของเธอแทบจะไร้เรี่ยวแรง
“อ๊ะ! เจ็บ”
เธอจับช่วงล่างของตัวเองไว้ช็อคกับเหตุการณ์ที่มันเกิดขึ้น เมื่อคืนเธอแค่ฝันไปเธอไม่ได้นอนกับผู้ชายจริงๆ นี่มันเป็นครั้งแรกของเธอเลยนะผู้ชายคนนั้นต้องเป็นคนที่เธอรักสิ นี่อะไรอ่ะมาวินคู่อริของเธอแท้ๆทำไมถึง
“ฮืออออ ไม่จริง! ไม่จริง ฉันต้องฝันไปแน่”
พะพายเอามือจับหน้าตัวเองไว้ก่อนจะตบแรงๆเพื่อเรียกสติ
“โอ๊ยเจ็บ!”
เธอร้องครางออกมาก่อนจะมองไปยังเตียงนอน มาวินที่ตอนนี้ลืมตาตื่นมองหน้าเธอซักพักก่อนจะก้มมองตัวเองในสภาพเปลือยเปล่า บนเตียงนอนมีเลือดเปื้อนอยู่ก็พอจะเดาอะไรได้
“เมื่อคืนเราสองคน…”
“กรี๊ดดดด ห้ามพูดนะคนบ้า!”
พะพายร้องโวยวายออกมาก่อนจะปาหมอนใส่เขาหลายใบไม่พอยังเอาหมองข้างมาตีเขาอีก ชายหนุ่มทำได้เพียงแค่ปัดป้องตัวเองเท่านั้นเพราะโวยวายไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา และพอจะเดาได้ว่าคงเป็นครั้งแรกของเธอด้วยไม่อย่างนั้นคงไม่โวยวายขนาดนี้ แถมเลือดยังเปรอะเปื้อนบนที่นอนอีกแค่นี้ก็เดาอะไรได้ทุกอย่างแล้ว
“โวยวายไปแล้วได้อะไรอ่ะ มันได้เสียกันไปแล้วป่ะ”
“ฮือออ เพราะคุณคนเดียวเลยทำไมต้องทำกับฉันแบบนี้ด้วย”
หญิงสาวใช้มือตีชายหนุ่มเพื่อให้ความแค้นในใจมันจางหายไปบ้าง เธอเจ็บใจที่สุดเจ็บใจตัวเองที่เผลอเคลิ้มไปกับการกระทำของเขา
“เดี๋ยวๆเราสองคนสมยอมกันทั้งคู่ป่ะ”
เขาจะไม่ยอมรับผิดคนเดียวหรอกนะก็เมื่อคืนมีความสุขด้วยกันทั้งคู่ป่ะ เธอก็เต็มใจจะมีอะไรกับเขาเองถึงจะเมาแต่ก็ใช่จะไม่มีสติ
พะพายยั้งมือตัวเองก่อนจะเอามือปิดหน้าตัวเองไว้อย่างเครียดหนัก เธอพ่นลมหายใจออกมาก่อนจะกันไปมองหน้าชายหนุ่มที่ตอนนี้ตีมึนไม่รู้สึกผิดใดๆต่อเธอ
“เอาเป็นว่าถือว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นแล้วกัน คุณแต่งตัวออกไปได้แล้วและห้ามบอกใครเรื่องนี้”
“ใครจะลืมได้อ่ะ แล้วคุณอ่ะลืมได้เหรอครั้งแรกด้วยน้าลืมลงเหรอไง”
เขาอมยิ้มแก้มปริก่อนจะยื่นมือไปจิ้มแขนเธอเล่น พะพายสะบัดแขนออกก่อนจะดึงมือเขาให้ลุกขึ้นทันที
“ไม่ต้องสนใจฉันทำได้ก็แล้วกัน คุณออกไปได้แล้ว”
“ยังติดใจอยู่เลยอ่ะอารมณ์ค้างเหมือนยังไม่สุดเลย ขออีกรอบนะแล้วจะกลับดีๆ”
“นี่คุณ! คุณนี่มัน”
พะพายเอามือปิดหน้าอกตัวเองไว้ก่อนจะมองเขาอย่างแค้นเคือง ยังมีหน้ามาขอมีอะไรกับเธออีกทั้งๆที่เพิ่งมีกันไปก่อนหน้านี้แบบไม่ได้ตั้งใจด้วย
“น้าๆขออีกรอบไม่งั้นไม่รับปากนะว่าจะไม่หลุดปากบอกใครอ่ะ”
เขาดึงเธอมาใกล้ก่อนจะลูบไล้หญิงสาวอย่างหลงไหล ผู้หญิงอะไรสวยชะมัดผิวพรรณขาวผ่องทุกอย่างเต็มไม้เต็มมือพอดีไปหมด แถมเขายังเป็นคนแรกของเธอด้วยแล้วแบบนี้บอกว่าให้เขาลืมเรื่องที่เกิดขึ้นใครมันจะไปทำได้ล่ะ
“ถ้ายอมอีกครั้งคุณจะลืมทุกอย่างที่เกิดขึ้นแล้วต่างคนต่างอยู่ใช่มั้ย คุณจะไม่บอกใครใช่มั้ย”
เธอถามย้ำเพื่อความมั่นใจ มันไม่มีอะไรจะเสียอีกแล้วจะครั้งเดียวหรือหลายครั้งก็คือเสียตัวไปแล้ว ถ้าครั้งนี้เขาพอใจแล้วเลิกยุ่งกับเธอเธอจะยอมอีกครั้ง
มาวินยิ้มมุมปากออกมาก่อนจะดึงเธอลงไปนอนบนเตียงจากนั้นก็ขึ้นไปคร่อมบนตัวของหญิงสาวแล้วจูบริมฝีปากของเธออย่างดูดดื่ม เมื่อคืนจำได้รางๆแต่เช้านี้ไม่เมาแล้วรับรองว่าจำได้ทุกกระบวนท่าแน่นอน
‘สงสัยพะพายจะไม่รู้จักคำว่า ไม่มีสัจจะในหมู่โจร หึ’
- Writer
