“ได้ยังไงกันครับแม่!”
“แล้วทำไมถึงไม่ได้ ว่ายังไงยัยเล็ก คืนนี้จะนอนกับใคร!!” สายตาของสองแม่ลูกที่ต่างก็ตวัดจ้องมองกันอย่างกดดันทำให้พิมพ์พิมลตกอยู่ในสภาพกลืนไม่เข้าคายไม่ออก แต่หากให้เลือกจริงๆนั้นเธอก็จำเป็นต้องเลือกบุคคลที่มีบุญคุณต่อตัวเองมากที่สุด
“คืนนี้เล็กจะนอนกับคุณแม่ค่ะ”
“แต่…”
“ไม่มีแต่อะไรทั้งนั้น! แม่ชักง่วงๆ ขึ้นมาแล้วสิ เราไปนอนกันเถอะยัยเล็ก แกเองก็ด้วยรีบเข้านอนได้แล้ว” คุณอุสายิ้มเยาะอย่างผู้ชนะก่อนจะลากเอาพิมพ์พิมลเดินออกไปจากห้องนั่งเล่น ปล่อยให้พ่อลูกชายจอมปากหนักยืนสบถไล่ตามหลังอยู่เพียงลำพัง
คุณอุสายังคงอาศัยอยู่ที่ไร่พร้อมกับทุกๆ คนโดยไม่มีทีท่าว่าจะกลับกรุงเทพแต่อย่างใด แต่ปัญหามันกลับไม่ได้อยู่ตรงนั้น สิ่งที่ทำให้รังสิมันต์หงุดหงิดคือแม่เขาเหมือนจงใจแกล้งกันเขาให้ออกห่างพิมพ์พิมลนั่นต่างหากที่มันทำให้เขาหงุดหงิดจนแทบทนไม่ไหว
แต่เขากลับทำอะไรไม่ได้เลยจนกระทั
