คำพูดนั้นได้ผลแทบจะทันทีเมื่อร่างสูงใหญ่หยุดชะงักก่อนจะหันกลับมามองพิมพ์พิมลที่เอาแต่ยืนนิ่งตัวสั่นอยู่ไม่ไกลกันเท่าไหร่ เขาเดินตรงเข้าไปหาก่อนจะตวัดอุ้มเธอขึ้นแนบอกในทันที
“จัดการที่เหลือด้วยไอ้วิทย์! ถ้าฉันยังเห็นสามคนนี้อยู่ที่ไร่อีกแกเตรียมจัดงานศพให้พวกมันได้เลย!” รังสิมันต์สั่งเสียเอาไว้ก่อนจะออกตัวเดินตรงไปยังบ้าน โดยมีลูกตาลที่วิ่งตามหลังไม่ห่าง
“ยัยเล็ก! ยัยเล็กลูกแม่…” ภาพของลูกสาวคนโปรดที่ใบหน้าเต็มไปด้วยบาดแผลทำให้คุณหญิงอุสาร้องลั่นก่อนจะเป็นลมล้มพับไปโดยมีไอรดาที่อยู่ใกล้ท่านที่สุดพยุงตัวเอาไว้ได้ทันเวลา
“คุณแม่!! คุณปัญญ์ปล่อยเล็กเล็กจะไปดูคุณแม่!” รังสิมันต์จำต้องปล่อยร่างเล็กลงจากอ้อมกอดก่อนจะวิ่งตามเธอไปดูอาการของผู้เป็นแม่อีกคน
“รีบพาคุณแม่ไปโรงพยาบาลเถอะค่ะ!”
“ทำไม แม่ก็แค่เป็นลม…” เขาตอบเพราะไม่คิดว่าอาการของแม่จะหนักคนที่สมควรจะไปโรงพยาบาลน่าจะเป็นเธอมากกว่า
“ร
