Too Much Love Will Kill You

Chapter 4

Matuling lumipas ang taon at ngayon ay grade ten na ako. Ang mga nagdaang taon para sa akin ay parang bangungot. Since that night I put a wall between me and my sister. Kinakausap ko pa rin naman ang ate ko at hindi ko alam kung napapansin n'ya ba ang pagiging cold ko sa kanya.

Hindi ko naman s'ya sinisisi dahil wala naman siyang alam sa feelings ko for Gin. Kung may dapat man akong sisihin sarili ko 'yon dahil ako ang tanga'ng umasa. Para akong inilipad sa langit at tinapon bigla sa lupa. Iyong baon na baon ang bagsak mo. Tuwing nand'yan si Gin umiiwas na ako, mabuti na lang dahil nandiyan si Nessa at lagi akong isinasama sa mga lakad niya.

Lahat ng mga bagay na galing kay Gin ay itinago ko na rin para hindi ko siya maisip. Pati ang panty na pinagdadamot ko noon kay Herlyn ay walang alinlangan kong ibinigay sa kapatid ko. Hindi ko pa naman nagagamit 'yon at balak sana'ng itago lang. Nasa grade eight ako noon nang makita ako ni mama na nagliligpit at itinatago ang mga gamit na bigay ni Gin sa akin.

"Alam ko ang ginagawa mo, Mikay," makahulugang sabi ni mama noon. "Gusto mo si Gin hindi ba?"

Para akong binuhusan ng malamig na tubig sa tanong ni mama'ng iyon. Naging mailap rin ang tingin ko sa kanya. Hindi ako umimik tanda ng aking sagot. Napabuntong hininga na lang si mama.

"Kung may nakakakilala man sa 'yo bukod kay Nessa, ako 'yon, anak." At hinila ako paupo ni mama sa aking kama.

"Masama ba ako, ma?" malungkot na tanong ko. "Hindi naman alam ni ate na gusto ko si Gin. At ngayong sila na, nasasaktan ako, ma. Ang bitter-bitter ko kapag nakikita ko silang masaya."

"Mikay, bata ka pa. Marami ka pang makikilala at tiyak kong higit pa kay Gin ang mga makikilala mo," wika ni mama habang haplos ang aking buhok. "Makakalimutan mo rin si Gin, anak." At niyakap ako ni mama nang mahigpit.

Ang swerte ko kay mama dahil kahit tigre siya kapag nagagalit pusong mamon rin pala siya pagdating sa mga ganitong bagay.

Hanggang dumating ang mga pagkakataon na nagkakaroon na ako ng boyfriends. Patago lang ang mga iyon dahil bawal pa talaga. Gusto kasi ni mama at papa na magtapos muna ako. Kaya lang naman nila pinayagan si Ate Mae dahil kilala nila si Gin.

"Hindi porke't bitter ka dahil nasaktan ka, ay may karapatan ka nang manakit ng iba!" minsan ay sabi ni Nessa sa akin.

Nakita n'ya kasing umiyak ang ex ko nang makipag-break ako dito. Ewan ko, pero... Wala sa kanila ang mga katangiang gusto ko. Iyong... katulad ni Gin. Siguro nga ay ginagawa ko lang silang panakip-butas para pagtakpan ang sakit na nararamdaman ko dahil ang totoo ay si Gin pa rin talaga.

Sabi nga nila habang lumalakad ang panahon lahat ay nagbabago. Gaya ng relasyon ni Gin at ng Ate Mae ko.

"Kaya kong umuwi mag isa, okay!" wika ni ate, at naupo sa sofa. "May group project kaming gagawin ngayon at hindi ko alam kung anong oras matatapos."

Napataas ang kilay ko sa narinig. Group project? Pero beach attire ang suot at may bag pack pang dala?

"Nag-text si Apollo at nagyayang lumabas. Ikaw na lang ang sumama sa kanila." Matapos ang mahabang usapan ay inis na pinatay ni Ate Mae ang cellphone niya. "Kapag pumunta si Gin dito, 'wag mong sabihin kung nasaan ako, ah!" bilin ni ate na bakas ang inis sa boses.

Lalong napataas ang kilay ko dahil doon. As if naman na kakausapin ko iyon. Iniiwasan ko nga tapos kakausapin ko pa! "Saan ba punta mo?"

"May outing kami ng mga classmates ko. Kakatapos lang ng tiring exams namin at gusto nila mag unwind syempre ako rin, kaya sasama ako," paliwanag niya.

"Bakit 'di mo na lang s'ya isama?" tanong ko pang nakahalukipkip at nakasandal sa pintuan.

"Hay naku! Paano ako mag-e-enjoy kung kasama s'ya? Lahat na lang pinagseselosan n'ya. Nakakasakal s'ya kung alam mo lang!" pagra-rant ni ate.

"Ayaw mo no'n? Sign 'yon na mahal ka." Hindi ko alam kung ramdam n'ya ang bitterness sa boses ko.

"Mahal?" Sabay tawa nito. "Mikay, nakakasakal s'ya iyon ang totoo!" sagot pa ni ate at hinarap na ako mula sa pagtutok sa kanyang cellphone. "Araw-araw siyang nandito sa bahay. Hatid sundo n'ya ako, at kapag may free time s'ya kahit nasa school pupuntahan n'ya pa ako sa university. At kapag nakitang may kausap akong lalaki iinit ang ulo!"

How possissive? Napataas ang kilay ko sa mga narinig. Kung tutuusin sweet ang tawag sa ganoon. Tapos siya nasasakal?

"Tapos gusto n'ya mag uusap pa kami sa phone kahit araw-araw na kaming nagkikita! Nakakasawa na!"

Simula ng maging distant ako kay ate ay ngayon lang ulit kami nakapag usap ng ganito. Dati kahit binu-bully niya ako lagi nag uusap pa rin naman kami ng matino. Bigla ko tuloy siyang na-miss.

"Nand'yan pa ba si Mae?"

Tama nga si ate at talagang 'di nag paawat si Gin dahil pumunta nga ito at kakaalis lang rin ng ate ko.

Ako lang ang tao sa bahay kaya no choice ako kundi harapin siya. Napatitig ako sa kanya at ang laki nang pinagbago ng mukha niya. Mas bumagay ang mga tumutubong bigote at balbas. Feeling ko mas naging matured siyang tingnan. Nakagat ko tuloy ang loob ng pisngi ko dahil sa mga pumapasok sa aking isip.

"Wala s'ya, eh! Kakaalis lang," sagot kong pilit pinatatag ang boses para hindi mautal.

"Saan daw ba ang bahay ng classmate n'ya? Hindi kasi niya sinasagot ang tawag ko."

"Hindi ko alam, 'di sinabi eh!"

Wala ring nagawa si Gin kundi umalis. Naawa naman ako dito dahil bagsak ang balikat at malungkot ang itsurang sumakay sa kotse niya.

Napabuntong hininga na lamang ako habang tanaw-tanaw ko ang kotseng palayo. "Kung ako sana ang minahal mo. Hindi ka masasaktan ng ganyan," usal ko.

Simula ng araw na iyon ay napapadalas na ang away nila. Lagi na ring lumalabas si Ate Mae kasama ang mga friends niya na hindi kasama si Gin na madalas rin nilang pag awayan. Graduating na si Ate Mae sa kursong nursing, si Gin ay business ang kinuhang kurso. Magkaiba na rin sila ng Universities na pinasukan. Sinadya rin marahil iyon ng ate ko dahil nagpa-late siya ng enroll, at nang mawalan ng slot sa kursong gusto ay sa ibang University siya pumasok.

"Is... Mae here?" Gin asked me one afternoon.

Naamoy ko agad ang alak sa kanya. Napatingin pa ako sa relo ko dahil alas kwatro pa lang ng hapon lasing na ito. "Wala, eh!" sagot ko.

Umalis kasi ulit si ate with her friends. At kagaya ng mga nauna wala ring nagawa si Gin kundi umalis. Malungkot ang mga mata at laglag ang balikat.

Naiidlip na ako nang mapamulat muli dahil sa tunog ng isang motorsiklo. Bumangon ako at sumilip sa bintana. Nakita ko si Ate Mae na bumaba sa motorsiklo. Nakangiting iniabot niya ang helmet sa lalaki at nanlaki ang mga mata ko ng kabigin niya ang ate ko para halikan sa labi. Natutop ko ang aking bibig dahil gumanti nang halik si ate sa lalaki. Nakaramdam ako ng awa para kay Gin. Kailan pa siya niloloko ni Ate Mae?

"Mikay!"

Sabay kaming napalingon ni Nessa nang marinig ang tumawag sa pangalan ko. Si Ate Say pala kasama si Kuya Apollo at Kuya Hector.

"Mauna na ako sa cafeteria, sunod ka na lang." Tapik ni Nessa sa balikat ko.

Tinanguan ko lang siya at ako na ang lumapit kina Ate Say. "Ano'ng kailangan n'yo, ate?" tanong ko agad.

"Ang Ate Mae mo nasaan?" balik tanong ni Ate Say.

"Nasa school n'ya. Bakit may problema ba?" takang tanong ko. Hindi sila dadayo rito kung walang dahilan. Malayo na ang pinapasukan nila sa school namin.

Nagkatinginan pa silang tatlo. "Ilang araw nang hindi pumapasok si Gin. Tinatawagan ko si Mae pero hindi n'ya sinasagot kahit isa sa mga tawag ko. Through text lang niya ako kinakausap at sasabihing busy s'ya," paliwanag ni Ate Say.

"So, anong nangyari kay Gin?" iyon lang kasi ang naintindihan ko.

"Hindi pumapasok ilang araw na. We're worried for Gin, Mikay," wika pa ni Ate Say sa akin.

"Pumunta kami ni Apollo sa kanila, ayaw kaming kausapin," singit ni Kuya Hector.

"Sasabihin ko na lang kay ate. Minsan kasi late na s'yang umuuwi hindi kami nag aabot," sagot ko.

Dahil nabagabag ako sa balita tungkol kay Gin ay lutang ako maghapon. Mabuti na lang at walang recitations or quiz dahil siguradong bagsak ang labas ko.

"Bye, bes!" kaway ni Nessa sa akin nang makapasok sa kotse nila.

Hindi niya ako masasabay ngayon dahil may dinner sila sa labas with her family. Dumating kasi ang kapatid niya galing Japan kasama ang asawang hapon.

Opportunity ko na rin ito dahil gusto kung puntahan si Gin. Titingnan ko kung ano na ang nangyayari sa kanya. Gusto ko siyang makita, gusto ko siyang damayan sa kung ano man ang kanyang problema. Nag doorbell ako nang makarating sa tapat ng bahay nila at pinagbuksan naman ako ng guard. Pagpasok ko ay nakita ko si Manang Neneng. Kakababa lang nito dala ang walang bawas na tray ng pagkain.

"Good afternoon po," bati ko.

"Ikaw pala, Mikay," ngiting bati ni Manang Neneng nang makita ako.

"Si Gin po?"

"Nasa kwarto eh!" malungkot na sagot nito. "Ilang araw nang nagkukulong at ayaw kumain."

"Pwede po bang puntahan ko s'ya?"

Napapabuntong hiningang tumango si Manang sa akin. "Ikaw na ang bahala. Ako'y uuwi na rin at tapos na ang oras ng trabaho ko."

"Sige po. Ako na pong bahala kay Gin."

Muli kong inayos ang tray ng pagkain at iniwan na lang ang bag ko sa sofa at umakyat sa kwarto ni Gin. Madalas kami dito noon kaya alam ko na ang mga pasikut-sikot. Nang dumating sa kwarto ni Gin ay pinihit ko ang door knob dahil bukas naman ay pumasok na ako sa loob. Nakita ko si Gin nakahiga sa kama, nakasando at shorts. Nakatakip ang isang braso sa mga mata.

Inilapag ko sa glass table ang tray ng pagkain at nilibot ng tingin ang buong kwarto. May mga basyo ng beer na nagkalat sa sahig, nagkalat rin ang ibang gamit. Madilim rin sa buong kwarto dahil sarado lahat ng kurtina.

"Gin," tawag ko.

Hindi siya gumalaw. Hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko na makita siyang ganito. Unti-unti akong naupo sa gilid ng kama. Napakislot pa ako nang kumilos siya at unti-unting alisin ang braso sa pagkakatakip sa kanyang mga mata. Lungkot ang humaplos sa puso ko nang makita siya ng buo. Ano bang nangyayari sa kanya?

"May problema ka ba?" nag-aalalang tanong ko.

Nakatitig lang siya sa akin. Amoy ko rin ang alak sa kanya. Bumangon siya at umayos ng upo. "Bakit nandito ka?" balik tanong niya sa akin. Napahilamos pa siya sa kanyang mukha.

"Hindi ka raw kasi pumapasok ilang araw na. Ano bang problema?" tanong ko pang hindi inaalis ang pagkakatitig sa kanyang mga mata.

Napahinga siya nang malalim saka nanubig ang kanyang mga mata. Nahabag ako nang makitang umiiyak siya. "Na-grant na ang divorce ng parents ko. And lately Dad introduce his other son to me."

Divorce?... Another son?...

"May nauna pa pala s'yang anak bago ako. At ang masakit, mas mahal n'ya ang naunang pamilya n'ya kaysa sa amin ng mommy ko."

Ramdam ko ang hinanakit sa boses ni Gin. "Okay naman kayo ni Tito Gino, 'di ba?"

Matagal ko na silang kilala at nakikita ko naman noon kung paano siya alagaan ni Tito.

"Ever since wala s'yang amor sa akin. Binibigay niya sa akin lahat pero 'yong pagmamahal na gusto ko kahit kailan 'di n'ya naibigay 'yon sa akin." punung-puno nang hinanakit na saad niya.

Naaawa ako kay Gin. At the same time naiinis ako kay Ate Mae dahil wala siya sa tabi ni Gin sa mga oras na ganito. Siya dapat ang nag-co-comfort kay Gin lalo na't down si Gin ngayon. Pero nasaan si Ate? Nando'n siya sa mga bago niyang kaibigan at palagay ko pinagpalit na rin niya si Gin sa iba.

Hinayaan kong umiyak nang umiyak si Gin, hinagod ko ang likod niya at umiiyak siyang yumakap sa akin. Bahagya pa akong nanigas dahil sa pagka bigla hindi ko inasahan iyon. Unti-unting kumalas si Gin sa pagkakayakap sa akin.

"Thank you."

Marahan akong tumango saka tipid na ngumiti. "Wala 'yon."

Napatitig kami sa isa't-isa, na para bang sinasaulo ang bawat anggulo ng aming mga mukha. Nanlaki ang mga mata ko ng ma-realize na dahan-dahang lumalapit ang kanyang mukha sa akin. Tumibok nang malakas at mabilis ang puso ko. At nang magdampi ang labi namin ay tuluyan na ngang bumigay ang puso ko.

Para akong batang sabik na sabik sa kendi'ng isinubo sa akin. Bawat galaw ng labi niya ay buong puso kong tinutugon. Bawat sulok ng aking mukha ay pinapatakan niya ng halik. Hanggang bumaba ang halik niya sa aking leeg. Parang kuryente ang bawat dampi ng labi niya sa balat ko na gumigising sa kaluluwa ko.

Sumisigaw ang isip kong pigilan si Gin dahil mali ito. Ngunit darang na darang na ang puso ko. Kakaibang sensasyon ang lumulukob sa akin at hindi na ako makapag isip ng tama. Bumagsak ang katawan namin sa kama. Walang saplot ni isa.

Hanggang sa magising ang diwa ko sa sakit nang maramdaman ang aming pag-iisa. Pumatak ang butil ng luha sa gilid ng aking mga mata. Naramdaman marahil ni Gin ang sakit na nararamdaman ko kaya't hindi siya gumalaw sa ibabaw ko. Mahigpit lang niya akong yakap.

Unti-unting nawala ang sakit na nararamdaman ko at napalitan ng kiliti. Napatingin si Gin sa akin nang igalaw ko ang aking balakang. At nang makuha niya ang ibig kong gawin ay ipinagpatuloy namin ang makamundong pag-iisa. Parang hinahalukay ang kaloob-looban ko sa sari-saring emosyon.

"Bahala na bukas!..." sigaw ng isip ko.